پولدار شدن به کثیف‌ترین روش دنیا

به گزارش بولتن نیوز، حتی صدای یک آه و ناله‌ خفیف هم در این شهر به گوش نمی‌رسید چراکه قربانیان بی‌توان هستند و نمی‌توانند حق را از ظالم بگیرند.

این کشور که معروف است به انگلیس، پر از دالان‌های پیچیده‌ای است که هزاران راز در دل خود نهفته است.

در اینجا همه چیز خوب است ولی فقط برای کسانی که پول، زور و یا نفوذ داشته باشند و 90 درصد مابقی شهروندان طبق آخرین غیر رسمی سایت‌های محلی لندن قربانی جنایت‌های خیابانی می‌شوند.

این کشور پر از هیاهو، متغییر تحولات گسترده‌ای بوده و مسئولان ارشدش از حزب کارگر متهم به تبلیغ و رواج عقای خرافی د فراماسونری هستند و نسبت یک جرم بی‌تفاوت‌اند که داعش و نیرو‌های تکفیری نیز از آن پرهیز کردند.

برخی‌ها مانند پروفسور الکسیس جی مدیران ارشد و روسای شهرداری سابق لندن معتقد است که مسئولان حزبی و سیاست‌مداران خود در این گناه بسیار بزرگ دخیل هستند و به همین دلیل نسبت آن واکنش نشان نمی‌دهند.

گناه بزرگ این کشور و مسئولانش نسبت به کسانی که حتی قدرت دفاع از خود را ندارند و با دستان کوچکشان توان مقابله با کرکس‌های آدامخوار را که از گوشت مرده( منافع طلبی) تغذیه می‌کنند، ندارند.

تاریخ‌نگاران بر این باورند که دوران ستمگری بر علیه کودکان انگلستان به دوران پس از رومیان با تهاجم آنگلوساکسون‌ها، تهاجم نورمان‌ها، آغاز شد و در سلسله پلانتانژه، سلسله تئودور، انگلستان در سده هفدهم، هجدهم و نوزدهم شدت یافت.

اکنون کودک آزاری و قاچاق کودکان و قاچاق اعضای بدن این انسان‌های بی‌گناه رایج ترین گناه در انگلستان است و قضات بنا بر سیاست سلطنتی نسبت به چنین گناه بزرگی چشم پوشی می‌کنند.

برای تائید صحت این حرف‌ها کافی است تاریخ شرمسار مسئولان سلطنتی انگلستان ورق بزنیم و آن وقت حتما کسانی مانند، "«مارک تان» که به دلیل دو بار تعرض به یک دختر بچه 4 ساله به 15 سال زندان محکوم شد، «شهردار بورنلی» که به اتهام قاچاق و سوء استفاده از کودکان در دادگاه محاکمه ولی به طرز باورنکردنی آزاد شد،‌ «لیام تمپل» 58 ساله شهردار سابق هالتون که به تلاش برای اغوای یک 100 دختر 12 ساله متهم شد، «پیتر تافلی» مشاور پارلمانی وزیر داخله وقت به اتهام فروش اعضای بدن کودکان و جاسازی مواد مخدر در بدن این معصومان و . . . خیلی‌های دیگر که شاید اسمشان به تنهایی یک گزارش 10000 هزار کلمه‌ای را دربر بگیرد"، به چشمانتان برخورد می‌کند.

روزنامه گاردین گزارشی منتشر کرد که در آن نوشته شده بود ، ظلم بر علیه کودکان مثل یک اپیدمی در سطح تمام شهر‌های انگلستان نظیر «لندن، بیرمنگام، منچستر، لیورپول، لیدز، ناتینگهام، کمبریج، برایتون، ساوت‌همپتون، دوور، شفیلد، یورک، بریستول، نیوکاسل و هال» شیوع یافته است و حتی مردم نیز به کودکان به چشم یک ابزار برای پولدار شدن و اهداف پلید و شوم خود نگاه می‌کنند.

در بخشی از این گزارش صحبت‌ از قاچاق اعضای بدن کودکان برای تحقیقات علمی در آمریکا و کانادا سخن گفته شده بود و نوسینده از نوشتن جزئیات خودداری کرده بود، به نظر می‌رسید که حوادث تلخی نسبت به آن وجود دارد که هرگز کسی جرات نوشتن آن را ندارد.

یکی از اساتید دانشگاه اکستر در خبری که در دیلی میل منتشر شده بود،‌ اعلام کرد: واقعا ستم‌های وحشیانه‌ای که بر کودکان بریتانیا وارد می‌شود،‌ حیات وحش نسبت به فرزندان خود انجام نمی‌دهد.

این استاد که نامش برده نشده است در مصاحبه‌ خود که در جولای 2012 منتشر شد،‌ بیان داشت: کودکان قربانی از 4 سال پیش به بیش از 12 هزار تن رسیده اند و این تنها بخشی از قربانیان است که در دانشگاه ها در مورد بحث و گفتگو قرار می گیرد.

به دنبال صحت گفته‌های این استاد با تجریه باید بگوییم که بی بی سی چند ماه گذشته در خبری اعلام کرد: فقط در شهر روترهام از سال 2005 تا 2013 بیش از ۱۴۰۰ کودک مورد آزار و اذیت، شکنجه،‌ برده داری و قاچاق قرار گرفته‌اند.

از سوی دیگر مسئولان دولتی که اجازه پخش اخبار کودک آزاری در انگلستان را ممنوع کرده بودند، با عکس العمل ناگهانی خبرنگارانی مواجه شدند که پرده از راز آنان برداشتند و در اقدامی انسانی شکنجه‌ها و باند‌های کودک ازاری در انگلستان و دست داشتن وزارت کشور در برده داری از کودکان را فاش کردند.

 در میان اخبار خبرنگاران انگلیسی زبان که بیشتر مسیحی هستند، می‌توان به خبر «پیتر مک کلیوی» مدیر پیشین سازمان حفاظت از کودکان انگلستان اشاره کرد که می گوید تعدادی از سیاستمداران پر نفوذ این کشور در شبکه و قاچاق و تجاوز به کودکان حضور داشته اند و از افراد مهم در این حلقه پیدفیلی در وزارت کشورهستند. آنان از این طریق سرمایه های هنگقتی را برای خود رقم زدند.

آقای «مک کلیومی» می گوید که در طی سالیان گذشته او با قربانیان زیادی مصاحبه و گفتگو کرده است و اکثر این قربانیان از میان پسر بچه ها بوده اند و وقتی آن ها را ملاقات کرده است آن ها بمانند یک تکه گوشت مرده شده بودند و اعتماد به نفس خود را از دست داده بودند.

همچنین می توان به خبر رسوایی انتشار بیش از ۱۶ هزار عکس مستهجن از کودکان اشاره کرد که در آن وزیر امور انتظامی انگلستان پرده از جنایت‌های بزرگی پرده برداشت و گفت: سوء استفاده کنندگان از کودکان انگلستان بسیار متاثر و ناراحت کننده که باند های تبهکار و قاچاق برای ترغیب ثروتمندان و مردم به بزهکاری بیش از 16 هزار عکس از کودکان پسر و دختر تهیه کرده و فضای مجازی منتشر کردند.

برای صحت گفته حرف های وزیر امور انتظامی انگلستان می توان به گزارش NSPCC اشاره کرد که در ژانویه 2013 منتشر شد.

در این گزارش صراحتا و با ادله و مستندات آمده است: حدود دو چهارم افراد بالغ زیر ۲۰ سال در انگلیس در کودکی مورد تهاجم وحشیانه و آزار و اذیت قرار گرفته اند که الان تنها نیمی آنان به زندگی عادی بازگشته اند  و مابقی  پشت میله های زندان به سر می برند و یا کشته شده اند و یا اعضای بدنشان قاچاق شده و یا مزدور شده اند.