هفت اشتباه آمریکا که موجب نگرانی در مورد توافق هسته ای با ایران شده اند

گروه بین الملل، پایگاه اینترنتیBreitBart.com که مواضع تندروانه و نئومحافظه کاری شدیدی دارد، در گزارشی به هفت اشتباه سیاست خارجی آمریکا پرداخته است که موجب نگرانی دوستان آمریکا (بخوانید اسراییل) درمورد توافق احتمالی مساله هسته ای ایران می شوند، اشاره کرد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از پایگاه «BREITBART»، «رئیس جمهور اوباما» روشن ساخت که دستیابی به توافق هسته ای با ایران یک از بالاترین اولویت های وی در سال جاری است. درحقیقت خلع سلاح تنها موضوع پایدار در سیاست خارجی وی بوده است، نه تنها از زمان تصدی پست ریاست جمهوری در سال 2009 بلکه همچنین از زمان دوران تحصیل وی در دانشگاه کلمبیا.

با این وجود، با پایان مهلت مذاکرات و تمدید چندین بارهی آن، متحدان آمریکا ـ به خصوص اسرائیل و عربستان سعودی ـ از اینکه توافقی ضعیف، ایران را در نقطهی بازگشت از خلع سلاح اتمی قرار دهد بیم دارند. هفت اشتباه سیاسی این نگرانیها را تقویت کرده اند.

1. از «تغییر نظام» تا «قدرت منطقه ای». هنگامی که اوباما سمت ریاست جمهوری را برعهده گرفت، نظریاتی درمورد سیاست خارجی که امکان داشت جورج بوش پذیرای آنها باشد را رد کرد. این سیاستها شامل سیاست «تغییر نظام» نیز میشد ـ مفهومی که دست بر قضا دولت جورج بوش نیز آن را رد کرده بود، تا اینکه حملات یازده سپتامبر اولویتهای ان را تغییر داد. اوباما برای کمک به انقلاب سبز در سال 2009 دست به هیچ اقدامی نزد؛ از همه بدتر اینکه وی ایران را «قدرت آیندهی منطقه» در انچه که آن را «تعادلی جدید» میخواند تصور مینماید. مشخص نیست که منافع ایران در کجا به پایان میرسند و منافع اوباما آغاز میگردند.

2. «خط قرمز» در سوریه که توجهی به آن نشد. اشتباهات اندکی در سیاست خارجی به اندازهی هشدار اوباما به سوریه در سال 2012 مبنی بر مواجههی سوریه با اقدام نظامی در صورت عبور از «خط قرمز» استفاده از سلاحهای شیمیایی حائز اهمیت بودهاند. هنگامی که سوریه از این خط قرمز عبور کرد اوباما دست به اقدامی نزد و تنها دخالت دیپلماتهای روسیه ـ که به نحو مؤثری از نظام اسد حمایت میکردند، همراه با موافقت ضمنی آمریکا ـ به کاخ سفید اجازه داد تا حفظ آبرو نماید. دشمنان آمریکا ـ و متحدان ما ـ با دقت به عدم تعهد اوباما توجه میکنند.

3. توافق یک طرفه با کوبا. سخنان غیرمنتظره اوباما در مورد «عادیسازی روابط» با کوبا برخی را امیدوار ساخت که این امکان وجود خواهد داشت که روابط جدید با این جزیره نظام کمونیستی را لیبرال سازد. اما اوباما امتیازات مهمی را به حکومت کاسترو قرار داد و در ازای آن چیزی به دست نیاورد. به عنوان نمونه بنا بر اذعان خود او، کاخ سفید هیچ راهی برای نظارت بر این مسئله که آیا کوبا به تعهدات خود مبنی بر آزادسازی دهها زندانی سیاسی عمل خواهد کرد نخواهد داشت. همچنین اوباما به کلی کنگره را نادیده گرفت.

4. از دست رفتن شبه جزیرهی کریمه و شکست در احیای روابط با روسیه. اوباما مصمم بود تا روابط را با روسیه از سر گیرد ـ چنانچه گویی کاهش روابط بین دو کشور، به خصوص پس از حملهی روسیه به گرجستان در سال 2008 در نتیجهی اشتباه جورج بوش بوده است. در همین حین، وی طرح سامانهی دفاع موشکی آمریکا را رها ساخت و امتیازات یک طرفه ای را در خصوص تسلیحات هستهای اعطا نمود و به متحدان خود در ناحیهی اروپای شرقی خیانت کرد. هنگامی که روسیه به شبه جزیرهی کریمه حمله کرد و آن را به خاک خود ملحق کرد، اوباما اقدامات اندکی را در پاسخ به این کار روسیه انجام داد. امکان دارد که روسیه از کاهش بهای نفت ضربه خورده باشد، اما از سیاست های دولت آمریکا نه.

5. هک توسط کره ی شمالی. این ایده که کرهی شمالی ـ احتمالاً با کمک چین و یک عامل نفوذی داخلی ـ قادر به هک کردن یک شرکت مهم و به هراس انداختن کشور به مدت چندین روز بوده است، نشان میدهد که دولت اوباما اساسیترین مسئولیتهای دفاعی خود را جدی نمیگیرد. این برداشت با تلاش اوباما در انداختن مسئولیت به گردن شرکت سونی تقویت میگردد. دیگر اینکه، نظریات جدیدی که می گویند امکان دارد کرهی شمالی در این ماجرا دست نداشته باشد، صلاحت سازمانهای اطلاعاتی آمریکا را زیر سؤال میبرد.

6. ترک عراق، افغانستان و لیبی. حضور آمریکا در عراق و افغانستان شاید هم هم هزینهبر و هم بحثبرانگیز بوده باشد، اما این امر به آمریکا اجازه داد تا فشار زیادی را بر ایران وارد آورد. اکنون، عقبنشینیهای بسیار سریع ـ که صرفا به خاطر سیاستهای داخلی صورت میپذیرند ـ موجب شکوفایی داعش، پیشروی طالبان و تحکیم قدرت ایران شده است. شکست در دوران پس از قذافی در لیبی، از جمله حملات به بنغازی نشان میدهند که اوباما نسبت به قدرت آمریکا در حوزه خارجی توجه جدی ندارد.

7. فشار بر اسرائیل. اوباما از همان روز اول سیاست اشتباه فشار بر اسرائیل به منظور اینکه آنها به فلسطینیان امتیاز دهند را شروع نمود. علیرغم رفتارهای دوستانهی گاه و بیگاه ـ مانند دفاع از اسرائیل در سازمان ملل یا دیدار اوباما از اسراییل ـ اوباما به طور علنی روابط با اسرائیل را تنزل داده است. نقطهی اوج ماجرا در سال 2014 و در جریان جنگ غزه اتفاق افتاد که آمریکا رابطهی خود با اسرائیل را در وضعیت یکسانی با تروریستهای حماس قرار داد و تسلیحات مورد نیاز اسرائیل را تامین نکرد.  تعجبی ندارد که اسرائیل تصور نماید که ممکن است در مسئله ایران به آن خیانت شود.

http://www.breitbart.com/national-security/2015/01/06/7-foreign-policy-blunders-that-spell-danger-on-iran/