این مسجد که گفته میشود زیربنای آن در دورهی صفوی ساخته شده و در دورهی قاجار بار دیگر روی آن مسجد تازه تخریب شده را ساختهاند، در بخش جوادآباد شهرستان ورامین قرار دارد. در ابتدای سال 1380 توسط هیئت کارشناسی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران مورد بررسی و شناسایی قرار گرفت و مستندسازی شد، در آن زمان این مسجد به عنوان یک اثر واجد ارزش شناسایی شد، اما متاسفانه در طول 13
سال گذشته برای ثبت آن در فهرست آثار ملی اقدام موثری انجام نشد.
مسجد «حصار حسن بیک» در اواخر دهه هفتاد شمسی مورد مرمت و بازسازی اساسی
قرار گرفته بود و تا کنون نیز برای اقامهی نماز و مراسم مذهبی مورد
استفاده اهالی قرار میگرفت، اما به گفته اهالی با تصمیم شورای مسجد و
تعامل با بخشدار این روستا، مسجد صفوی «حصارحسن بیک» تخریب میشود تا حیاط
مسجد 10 ساله کنار این بنای تاریخی توسعه یابد.
براساس «گزارش بررسی و شناسایی آثار تاریخی - فرهنگی حوزه فرمانداری ورامین که تابستان 1382 توسط کارشناسان میراث فرهنگی استان تهران تهیه شده، این مسجد تاریخی، کنار مسجد جدیدالتاسیس و تیرآهنی در حال تغییر کاربری و تبدیل شدن به انبار کالاهای متروکه بود. این مسجد دارای چهار ستون در یک ردیف و در وسط و دیوارهای حمال جانبی بود و در هر طرف ستونها چهار رواق ایجاد شده بود. ستونها به شکل شش ضلعی بود و با استفاده از جلو و عقب رفتن آجرچینی، چنین شکلی به وجود آمده بود. سقف مسجد آجرکاری و به سبک گرده چینی بوده، ولی روی آن گچکاری شده و آجرها پنهان بود. چهارطرف ستونها سکوهایی به عنوان چراغدان در بالا و پائین تعبیه شده و اثر محراب تخریب شده و مسجد تا قبل از تخریب در ضلع یک طولی چهارضلعی رو به قبله خودنمایی میکرد.
«حصار حسن بیک» نیز شخصی بوده است که در حرکت به سمت شمال ایران، به دلیل وجود چشمههای پرآب و زمینهای حاصلخیز، در آن مکانها ساختوسازهایی را انجام داده و ساکن شده است. برخی معتقدند «حسن بیک» شخصی است که پل خواجوی اصفهان نیز به نام او نامگذاری شده است.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com