کاش تختی را جور دیگر قدر می‌نهادیم

به گزارش بولتن نیوز، اسم تختی که می‌آید نسل جدید، که اکثریت جمعیت کشور را هم تشکیل می‌دهد، بیش از آنکه به یاد پهلوانی بامروت بیفتد ناخودآگاه تصویر ورزشگاه‌های فوتبال در نظرش مجسم می‌شود. آنانی که قدیمی‌اند از جوانمردی‌های تختی بسیار شنیده‌اند و چه بسا داستان تختی بزرگ، سینه به سینه نقل شده اما رفته رفته به افسانه تبدیل می‌شود.

تختی در زلزله بویین زهرا برای مصیبت‎دیدگان کمک جمع کرد و در تشک پس از اینکه فهمید زانوی راست "الکساندر مدوید" مصدوم است، سمت پای دیگر رفت و ارزش‌ها را فدای کسب پیروزی نکرد. تختی آن مسابقه را شکست خورد.

اما به راستی تمام تختی در همین خلاصه می‎شود؟ به راستی آنچه درباره تختی باید بدانیم همین است؟

فردا ساعت 10 تا 12 بسیاری از شخصیت‌های ورزشی کشور در ابن بابویه حاضر می‌شوند و یک مراسم کلیشه ای برگزار می‌شود تا سال بعد. ورزش ایران چند صباحی است که رنگ بی‌اخلاقی و جنگ و جدل به خود گرفته اما در هفدهم دی ماه، همه از بزرگی، گذشت و جوانمردی تختی صحبت می‌کنند و نیکی‎های وی را می‌ستایند.

ای  کاش به جای اینکه این همه ورزشگاه تختی می‌داشتیم، اخلاق و ادب جهان پهلوان را در ورزش کشورمان جا می‌انداختیم تا کسی که قهرمان ورزشی است، به دنبال کسب شهرت در عرصه‌های تجارت و سیاست نباشد.