با رؤیا پردازی، آمارسازی و آزمون و خطا، اقتصاد ایران هرگز سر و سامان نخواهد گرفت

گروه اقتصادی، در کشورهای قدرتمند و صنعتی جهان اگر نیم درصد رشد اقتصادی داشته باشند کلی افتخار میکنند و آن را موفقیت بزرگ اقتصادی و مدیریتی تلقی مینمایند و در کوتاهترین زمان، آثار این نیم درصد رشد اقتصادی هم در تولید و تجارت و هم در معیشت مردم خودنمائی میکند اما در کشور ما از چند درجه زیر صفر به یکباره حدود10 درصد رشد اقتصادی پیدا میکنیم اما آب از آب تکان نمی خورد و هیچکس آثار مثبت آن را مشاهده نمیکند!! آیا این را نمیتوان رؤیا پردازی نامید؟

به گزارش بولتن نیوز، محمدرضا سبزعلیپور رئیس مرکز تجارت جهانی ایران و رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی روز چهارشنبه گذشته در هشتاد و دومین نشست ماهانه اعضاء مرکز جامع صادراتی ایران طی سخنانی در جمع مدیران و فعالان اقتصادی و دانشگاهیان گفت: رشد و توسعه و سربلندی ایران و ایرانی، آرزوی همه دلسوزان و میهن پرستان از جمله بنده حقیر میباشد و برای نیل به این امر مهم از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نکرده و نخواهیم کرد. اما باید دقت داشت تا قدمهایی را که برای رشد و توسعه و سربلندی ایران برمیداریم شمرده و سنجیده باشد تا خدائی ناخواسته سعی و تلاش و قدمهایمان که عمدتاً با نیت پاک برداشته میشود مبدل به زد تبلیغ نشود و داستان چی فکر میکردم، چی شد را در پی نداشته باشد.   

وی افزود: بعد از پیروزی آقای روحانی در انتخابات 26 خرداد سال گذشته و بدست گرفتن سکان هدایت قوه مجریه، دولت رایزنی های بسیاری را در عرصه داخلی و خارجی آغاز کرده تا شاید از این گذر، خلاء 8 سال گذشته که عمدتاً بدلیل سوء مدیریت بوجود آمده را پر کرده و همچنین موفق به رفع مشکلات اقتصادی کشور شود. اما در این مسیر بیش از اینکه قدمهای اجرائی قابل تحقق و ملموس برداشته شود، روی تبلیغ و بزرگنمایی کارها بیشتر تمرکز شده و خواسته یا ناخواسته به مردم بیش از حد انتظار امید داده و سطح توقع عموم را بالا برده اند که این کار بسیار خطرناک است زیرا چنانچه بخشی از وعده های داده شده تأکید میکنم حتی بخشی از وعده های داده شده نیز محقق نشود متأسفانه در زمانی کوتاه، جو بی اعتمادی نسبت به دولت همه گیر خواهد شد که در اینصورت ادامه کار برای دولت تدبیر و امید بسیار سخت و دشوار خواهد شد.
علیپور با اشاره باینکه مطالبات مردم شریف ایران کاملاً شفاف و روشن بوده، گفت: آرامش، امنیت، احترام، رفع مشکلات و رفاه اقتصادی و اجتماعی، سربلندی در جهان و... که از تشریح آنها خوداری میکنم اما تنها چیزی که مشخص است اینکه دولت تدبیر و امید در کوتاه مدت امکان اجرای همه مطالبات مردم را نخواهد داشت و بقول برخی از بزرگان، نباید از دولت انتظار معجزه داشت اما حداقل ها را میتوان سریعاً محقق نمود. لکن بحث اصلی اینجاست وقتیکه سطح توقعات مردم از دولت بالا نیست و انتظار معجزه هم ندارند پس چرا با تعریف و تمجید از خود و بزرگنمائی کارهایی که هنوز انجام نشده و ارائه آمار و ارقام غیرواقعی، مردم و صاحب نظران سیاسی و اقتصادی کشور را بیش از پیش متوقع کرده و نهایتاً مجموعه دولت تدبیر و امید را زیر سؤال برده و آن را با مشکل و خطر روبرو کنیم؟
وی تصریح نمود: فشارهای اقتصادی هشت نه سال گذشته ومبهم بودن آینده و زندگی مردم آنهم زیر سایه سنگین رکود، تورم افسارگسیخته، رشد بیکاری، کاهش ارزش پول ملی، کسری بودجه ریالی و کاهش درآمدهای ارزی دولت، موجب شده تا بحث اقتصاد و مشکلات ونابسامانی های آن به مهمترین مشكل مردم تبدیل شود. برهمین اساس شهروندان از رئیس جمهور انتظار دارند که اگر قولی به مردم داده، حتماً آن را انجام دهد و به تمام وعده هایش وفادار باشد تا مردم فرق این دولت را با دولت پیشین، قلباً احساس کنند. اما پس از گذشت حدود یکسال و نیم از عمر دولت تدبیر و امید یا تدبیری در کار نبوده و یا اینکه تدبیرها کارساز نبوده و دولت محترم بجای اینکه عملیاتی شده و مشکلات و نابسامانی های اقتصادی کشور را در عمل حل و فصل نماید لکن متأسفانه باید عرض کنم که دولتمردان عزیز به آمارسازی، رؤیا پردازی، سیاه نمائی، آزمون و خطا و تعریف و تمجید از خود روی آورده اند که باید صراحتاً اعلام کنم که نه تنها با این روش، وعده های دولت هرگز محقق نخواهد شد بلکه با آمارسازی، رؤیا پردازی، آزمون و خطا و... اقتصاد ایران و معیشت مردم سر و سامان نخواهد گرفت!!
آمارسازی دولت کاملاً محرز است:
باتوجه به عدم تحقق برنامه های دولت یازدهم طی500 روز گذشته و ادامه شرایط رکود تورمی (بیماری هلندی) و همچنین تمدید

مذاکرات هسته ای و لاینحل ماندن پرونده تحریم ها، تحقق رشد اقتصادی و به تبع آن کاهش نرخ بیکاری، عبور از رکود، کاهش تورم و در نتیجه ورود به رونق اقتصداری قطعاً امکان پذیر نیست و دولت تدبیر و امید نیز همچون دولت احمدی نژاد، متأسفانه به سیاست "آمار سازی" روی آورده است؛ واقعیتی که درک آن نیاز به هوش زیاد ندارد و فقط بررسی اطلاعات موجود اقتصادی را میطلبد. خیلی کوتاه و گذرا به چند مورد اشاره میکنم تا شاید بتوانم ذهن شما را نسبت به ارائه آمارهای احساسی و بعضاً غیر واقعی دولت روشن کنم.
رئيس جمهور محترم چندی قبل در شهر مقدس مشهد و از آن به بعد هم بارها در جاهای مختلف قاطعانه و با صدایی رسا اظهار داشته اند که از رکود عبور کرده ايم.
همان زمان اینجانب علناً گفتم که اظهارات جناب آقای روحانی قابل تأمل و واکاوی است زیرا ایشان درست در زمانی این صحبتها را بر زبان جاری کردند که تازه چند روز پیش از آن، دولت محترم از بسته اولیه خروج از رکود بدون تورم پرده برداری کرد و برای رفع اشکال این بسته، طرح اولیه آنرا از طریق رسانه ها در اختیار صاحب نظران قرار داد ولیکن بسته خروج از رکود از طرف دولت در قالب يک لايحه به مجلس فرستاده شده و هنوز توسط نمايندگان محترم مجلس نیز بطور کامل بررسي نشده است. حال چطور میشود چند روز قبل برنامه ای برای خروج از رکود بدون تورم را پرده برداری بکنند و هنوز آنرا رفع اشکال ننموده و آماده اجرا نکرده به یکباره اعلام کنند که از رکود عبور کردیم و تمام شد رفت پی کارش!!؟
و یا اینکه رئیس جمهور محترم اعلام میکنند که تورم را کاهش دادیم و به یکباره در تلویزیون ظاهر میشوند و علناً به مردم ایران میگویند که قول داده بودیم نرخ تورم را تا 25 درصد کاهش دهیم اما الان زودتر از زمان پیش بینی شده، نرخ تورم را به زیر20 درصد رسانده ایم!! البته این آمارها قابل پذیرش هیچ اقتصاددان آزاده ای نیست که یک روز نرخ تورم 40% است و به یکباره فردا میشود33% و هفته بعد هم از تورم زیر20% پرده برداری میشود!! اما وقتیکه از آقای روحانی سؤال میشود که مردم کاهش تورم و عبور از رکود را هنوز احساس نکرده اند ایشان پاسخ میدهند که مردم کاهش تورم را با کاهش قیمتها اشتباه میگیرند ولیکن دولت یازدهم جلوی افزایش قیمتها را گرفته و یا سرعت رشد قیمتها را کند کرده و در ارتباط با عبور از رکود هم آمارهائی ارائه میدهند که در جای خود قابل بحث میباشد اما آقای رئیس جمهور نمی فرمایند که چگونه جلوی رشد قیمتها را گرفته اند؟ وقتیکه مردم وارد سوپرمارکت میشوند و می بینند که قیمتها خیلی تغیری نکرده اما این را هم به وضوح می بینند که ظروف غالب مواد غذائی تا حدودی کوچکتر شده و یا اینکه مواد غذائی کمتری داخل ظروف ریخته شده و بسته بندی ها تا حدودی خالی میباشند!!! بطور مثال از چیپس و پفک گرفته تا شیر و روغن و آبمیوه و نوشابه آنچنان تغیر قیمت شان محسوس نبوده اما کم شدن مواد داخل بسته بندی ها کاملاً مشهود میباشد!! آیا بدین صورت تورم را کاهش داده ایم یا بشکلی افزایش قیمتها را با کم فروشی جبران کرده ایم؟! دولت احمدی نژاد هم از این کارها میکرد مثلاً نرخ آب و برق را افزایش میداد و برای اینکه گرانی مشخص نشود قبوض دو ماهه را ماهانه ارسال میکرد تا مبالغ چندان تغیری با گذشته نداشته باشند!! از آقای روحانی باید سؤال کرد که آیا با شیوه احمدی نژاد تورم را کنترل و یا از رکود عبور کرده ایم یا اینکه منظور دولت محترم از رکود چیز دیگری میباشد که ما از آن بی اطلاع هستیم؟
چند روز پیش جناب آقای روحانی در جمع مردم خراسان جنوبی اعلام کرد که رشد اقتصادی ایران در سه ماه نخست امسال نسبت به مدت مشابه سال قبل به بالای چهار درصد رسیده و در سه ماه دوم امسال نیز رشد اقتصادی مثبت بوده است. او گفت: «در مجموع در شش ماهه اول سال جاری کشور شاهد رشد بیش از چهار درصد» بوده است!! وی همچنین اظهار داشت که رشد اقتصادی ایران در سال۱۳۹۱ منفی 8/6 درصد و درسال ۱۳۹۲ نیز منفی بوده است. آقای روحانی با قاطعیت به مردم ایران نوید دادند که ایران از رکود اقتصادی خارج شده و «رونق اقتصادی آغاز شده است.!!
بنده خدمت آقای روحانی عرض میکنم که رشد اقتصادی اینطور نیست که به یکباره 10رقم 10رقم بالا بیاید!! کشوری که طبق اذعان خودشان تا پارسال رشد اقتصادی آن حدود 7 درصد منفی بوده چطور توانسته یکمرتبه طی6 الی 7 ماه حدود12درصد رشد اقتصادی پیدا کرده است آنهم رشد 12 درصدی که نه تنها رکود، تورم و بیکاری آن کاهش نیافته بلکه ارزش پول ملی آن نیز کاهش چشمگیری داشته است!! آیا به این میگویند ورود به رونق اقتصادی و یا برعکس باید بگویند سقوط اقتصادی؟ در کشورهای


قدرتمند و صنعتی جهان اگر نیم درصد رشد اقتصادی داشته باشند کلی افتخار میکنند و آن را موفقیت بزرگ اقتصادی و مدیریتی تلقی مینمایند و در کوتاهترین زمان، آثار این نیم درصد رشد اقتصادی هم در تولید و تجارت و هم در معیشت مردم خودنمائی میکند اما در کشور ما از چند درجه زیر صفر به یکباره حدود10 درصد رشد اقتصادی پیدا میکنیم اما آب از آب تکان نمی خورد و هیچکس آثار مثبت آن را مشاهده نمیکند!! آیا این را نمیتوان رؤیا پردازی نامید؟
و باز هم چند روز پیش مرکز آمار ایران نرخ جدید بیکاری ایران در فصل پاییز را 5/10درصد اعلام کرد و تعداد کل بیکاران کشورمان را ۲ میلیون و۵۲۰ هزار نفر اعلام نمود!!
اما غالب کارشناسان اقتصادی از جمله شخص بنده، آمارهای اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران را خلاف واقع میدانند و روشهای اعمال شده در این آمارگیریها را مطابق با استانداردهای جهانی نمیدانند. همین دوستانی که امروز اکثراً دولتمرد شده اند در زمان احمدی نژاد، نرخ بیکاری را حداقل 5 میلیون نفر اعلام میکردند هرچند که قرار بود آقای احمدی نژاد حدود2 میلیون شغل ایجاد کند که آنهم متأسفانه محقق نشد! حال چطور شده که پس از گذشت حدود2 سال از پایان دوران احمدی نژاد که هیچ کار مثبت اقتصادی هم انجام نشده و واحدهای صنعتی ورشکسته هم احیا نشده و آنچنان واحد بزرگ و متوسط صنعتی جدید قابل توجهی هم تأسیس و راه اندازی نشده پس چطور یک شبه کل بیکاران ایران 5/2 میلیون نفر اعلام میشوند!! بخدا قسم در طی شبانه روز چندین نفر به دفتر و حتی منزل اینجانب مراجعه و یا از طریق ایمیل و شبکه های اجتماعی تماس برقرار میکنند و درخواست کار و شغل دارند که تا آنجائی که از دستم برمی آید قدم مثبتی برایشان برمیدارم اما غالباً شرمنده میشوم. طبق تعریف آقایان، بیکار به کسی گفته میشود که در هفته زمان آمارگیری شغلی نداشته و از سه هفته پیش از آن نیز جویای کار بوده باشد. طبق این تعریف شخصی که در طول هفته برای نمونه یک ساعت کار کرده باشد شاغل محسوب میشوند‌!!. درصورتیکه طبق تعریف همین دستگاهها، اگر خانواده ای زیر500 هزار تومان درآمد داشته باشد زیر خط فقر زندگی میکند حال باعنایت به همین تعریف، شما بفرمائید که ما چه تعداد فقیر داریم؟ چه تعداد خانوار داریم که فقط با مبلغ یارانه هایشان زندگی میکنند؟ چند خانوار تحت پوشش کمیته امداد هستند؟ از ابتدای دولت دهم تاکنون یعنی از6 سال پیش تا به امروز، سالی چه تعداد دانشجو فارغ التحصیل شده است؟ و و و ... اگر بخواهم ادامه بدهم مطمئن باشید که میتوان ساعتها دلیل و مدرک و آمار آورد. پس باتوجه به موارد ذکر شده و واقعیات موجود اجتماع، نه تنها من بلکه اکثر کارشناسان بر این باورند و به شما اطمینان میدهند که میزان افراد بیکار در ایران بسیار بیشتر از میزان رسمی اعلام شده است و حتی با یک سرشماری واقعی به جرأت میتوان گفت که فقط میزان بیکاران استان تهران چیزی نزدیک به کل عدد اعلام شده میباشد. درضمن مرکز پژوهشهای مجلس نیز چندی پیش نسبت به افزایش شمار بیکاران هشدار داد و پیش‌بینی کرده بود که در عرض ۷ سال آینده شمار بیکاران به بیش از ۵ میلیون نفر خواهد ‌رسید. برخی دیگر از مسئولان دولتی نیز بر این باورند اگر رشد اقتصادی در ایران شتاب نگیرد‌ حتماً شمار بیکاران در ایران طی ۷ سال آینده به بیش از ۱۱میلیون نفر خواهند رسید!!.  

دولت با عملکرد خود نشان داده است که اصلاً انتقاد پذیر نیست و به منتقدین دلسوز هم اهمیت نمیدهد!!
رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی خطاب به آقای روحانی خاطر نشان کرد: اینکه شما و یا برخی از دولتمردان در سخنان تان میفرمائید هر کس دولت را نقد كند و اشتباهات دولت را متذکر شود به او احترام و تواضع قائلید و دست او را نیز میبوسید تا به امروز فقط حرف بوده و از طرف دولت هیچ توجهی به انتقادات مشاهده نشده است!! ببینید رشد و توسعه کشور جزو اهداف مهم و برنامه های هر دولتی است که بر سر کار می آید؛  اما دولت باید توجه داشته باشد که در این راه  میبایست قدمهایی را بردارد که برگرفته از واقعیات موجود اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و.... باشد و به برنامه های  تبلیغاتی مبدل نشود. به گونه ای که نمونه آن را در سخنان سال گذشته رئیس جمهور در اجلاس داووس مشاهده کردیم!. انتقاد من این است که دلیلی ندارد مقام اول اجرایی کشور اینگونه اوضاع اقتصادی ایران را بزرگنمایی و تبلیغ کند. بنده به سیاستها و عملکرد اقتصادی دولت نقد جدی دارم و غالب مسائلی را هم که گوشزد و یا پیش بینی کرده ام در کوتاهترین زمان محقق شده است اما هیچ توجهی از جانب دولت ندیده ام!! انتقادات اینجانب به برخی از عملکردهای دولت تدبیر و امید از روی حب و بغض و یا اختلافات سیاسی و جناحی نیست بلکه دوستانه، از سر اخلاص و در جهت یادآوری برخی امور بحران ساز میباشد. هرچند که قبلاً گفته ام لکن باز هم تکرار و


اعتراف میکنم که من شخصی رک و صریحی هستم و انتقاداتم کمی تند و زبانم هم کمی تیز میباشد مع الوصف یادآور میشوم که اگر یک دوست ولو تند و تیز از دولت انتقاد کند، بهتر از آن است که بدخواهان با اظهارات مغرضانه خود به دولت ضربه وارد کرده و زمینه بی اعتمادی مردم را نسبت به عملکرد دولت بوجود آورند. پدر مرحوم بنده همیشه این مطلب را به اینجانب نصیحت و متذکر میشد که (دوست میگوید گفتم اما دشمن میگوید میخواستم بگم) من نیز بعنوان یک دوست (البته اگر قابل باشم) بخشی از گفتنی ها و دل نگرانیهای خود و فعالان برجسته اقتصادی ایران را طی یک و نیم سال گذشته به شما گفته ام، حال توجه و پیگیری موارد طرح شده بر عهده خودتان میباشد. هرچند که تاحدودی از توجه دولت به انتقادات نا امید شده ام.
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در خاتمه اظهار داشت: اگر اشتباهات و عملکردهای غلط برخی از دولتمردان را اعلام نمی کنیم بخاطر این نیست که از چیزی خبر نداریم و یا متوجه نمیشویم بلکه فی الواقع نمیخواهیم با انعکاس مسائل منفی، مشکلات دولت را دوچندان کنیم زیرا این را خوب میدانیم که دولت محترم باندازه کافی درگیر مشکلات ریز و درشت داخلی و خارجی میباشد و اگر بعضاً انتقاد تندی هم میکنیم یقین بدانید که از سر اخلاص و دلسوزی میباشد تا شاید مفید به فایده باشد زیرا آرزوی قلبی ما هم این است که دولتی را که خودمان انتخاب کرده ایم در عمل موفق و بر مشکلات و ناملایمات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور فائق آمده و موجب سربلندی ایران و ایرانی شود اما اگر احساس کنیم که به انتقادات سازنده بی توجهی میشود باتفاق گروهی از اقتصاددانان و صاحب نظران برجسته اقتصادی که با هم اشتراک نظر داریم عملکردهای غلط و اشتباهات صورت گرفته توسط دولتمردان را مورد به مورد تذکر خواهیم داد، شاید تأثیر مثبتی بر جای گذارد، البته گفتنی ها زیاد است که مطرح کردن آنها از حوصله امروز ما خارج میباشد لکن بمرور زمان مسائل را بازگو خواهم کرد. مع الوصف باز هم برای چندمین بار از آقای روحانی درخواست میکنم اجازه دهند بجای خودشان، ما از دولت تعریف و تمجید کنیم زیرا بطور قطع تأثیرش بیشتر خواهد بود.