چرا برادر آمنه بهرامی خودکشی کرد؟
پسر 35 ساله از طبقه بیستم برج‌های سه‌قلوی ستارخان خودش را به پایین پرتاب کرد. خبری که ساعت سه بعدازظهر دیروز روی سایت‌های خبری قرار گرفت مربوط به مرگ خودخواسته برادر آمنه بهرامی قربانی اسیدپاشی سال 83 بود.
گروه اجتماعی، روزنامه شهروند در مطلب شماره
امروز خود، به جزئیاتی از این حادثه پرداخته و آورده است: از روزی که اسید
زندگی خانواده بهرامی را سوزاند 10 سال می‌گذرد اما باز هم تبعات شوم
حادثه‌ای که عواطف اعضای خانواده را برانگیخته بود، دامنگیر آنها شد.
به گزارش بولتن نیوز، وقتی آمنه مورد هجوم خواستگار اسیدپاش قرار گرفت محمد تنها 25 سال داشت. او اولین کسی بود که بر بالین خواهر که با صورتی سوخته روی تخت بیمارستان خوابیده بود، رفت؛ حادثه‌ای که او را در شوکی عمیق فرو برد و از آن روز به بعد احساسش، همراه با صورت اسیدی آمنه، تحلیل رفت. سال‌های اول سخت‌تر بود. همان زمان شیرین بهرامی - خواهر آمنه - نامه‌ای برای یکی از منتقدان قصاص مرد اسیدپاشی که چشم‌های خواهرش را هم گرفته بود نوشت و در آن از آنچه بر خانواده بهرامی گذشت خبر داد.
شیرین نوشت: «شما از دور در حال تماشای جریانی هستید که درک و فهمش برایتان دشوار است. فقط خوانده‌اید. ندیده‌اید. یادم می‌آید روزی که برادرم «فرهاد» بعد از سه ماه دوری از خانه و خدمت در اطراف شیراز، بی‌خبر به خانه آمد تا غافلگیرمان کند، چه بد غافلگیر شد. برادر دیگرم «محمد» که در شوک و سکوت ناظر بود و ناباورانه فقط نگاه می‌کرد. چه خوب که آمنه نبود تا گریه دسته‌جمعی ما چهار خواهر و برادر را ببیند. او رفته بود برای پانسمان و بعد از آن گریه بود که ما قول دادیم جلوی آمنه صبور باشیم و او را بخندانیم و امیدوار کنیم.»
همین جمله‌های شیرین کافی بود تا عمق روزهای سختی که تک‌تک اعضای خانواده در این سال‌ها یدک کشیده بودند، تصویر شود. 10 سال و 8 روز از آتشی که زندگی‌شان را خاکستر کرده بود گذشت اما این تنها آتش زیر خاکستر بود و دوباره ماه آبانی فرارسید که شاید هیچ‌گاه از خاطرشان نرفت. 12 آبان‌ماه سال 83 و حالا 20 آبان‌ماه سال 93 است.
خانواده بهرامی باز هم قربانی دادند، اما نه قربانی اسیدی. این بار قربانی‌شان در پی پیامدهای اسیدی به مرگ خودخواسته تن داد. از همان سال‌های اول که تاب دیدن خواهرش را نداشت مشکلات عصبی به سراغ محمد آمد. چندباری به روانپزشک مراجعه کرد، قرص خورد، در بیمارستان بستری شد اما هرگز نتوانست با حادثه‌ای که زندگی خواهرش را زیر و رو کرده بود کنار بیاید. غمگین بود، افسردگی گرفت و پا به پای خواهرش تحلیل رفت تا اینکه ظهر روز دوشنبه دوباره بی‌تابی‌هایش شروع شد. اضطراب داشت و در چشم بر هم زدن به سمت راهروی خانه‌شان رفت و مرگ را در آغوش گرفت.
آمنه بهرامی که از خودکشی برادرش شوکه است، به «شهروند» گفت: «از روزی که آن اتفاق برای من افتاد، برادرم افسردگی گرفت. نمی‌توانست من را با صورت سوخته ببیند. همیشه می‌گفت می‌خواهم چشم‌هایم را به تو بدهم. امروز هم از صبح اضطراب داشت. نگرانش بودیم. می‌خواستیم با خودروی برادرم او را به دکتر برسانیم که در یک لحظه از خانه خارج شد. اما کسی او را ندیده بود. اطراف را گشتیم که ناگهان متوجه شدیم محمد خودش را از داخل راهروی ساختمان به طبقه پایین پرتاب کرده است.»
به گزارش بولتن نیوز، وقتی آمنه مورد هجوم خواستگار اسیدپاش قرار گرفت محمد تنها 25 سال داشت. او اولین کسی بود که بر بالین خواهر که با صورتی سوخته روی تخت بیمارستان خوابیده بود، رفت؛ حادثه‌ای که او را در شوکی عمیق فرو برد و از آن روز به بعد احساسش، همراه با صورت اسیدی آمنه، تحلیل رفت. سال‌های اول سخت‌تر بود. همان زمان شیرین بهرامی - خواهر آمنه - نامه‌ای برای یکی از منتقدان قصاص مرد اسیدپاشی که چشم‌های خواهرش را هم گرفته بود نوشت و در آن از آنچه بر خانواده بهرامی گذشت خبر داد.
شیرین نوشت: «شما از دور در حال تماشای جریانی هستید که درک و فهمش برایتان دشوار است. فقط خوانده‌اید. ندیده‌اید. یادم می‌آید روزی که برادرم «فرهاد» بعد از سه ماه دوری از خانه و خدمت در اطراف شیراز، بی‌خبر به خانه آمد تا غافلگیرمان کند، چه بد غافلگیر شد. برادر دیگرم «محمد» که در شوک و سکوت ناظر بود و ناباورانه فقط نگاه می‌کرد. چه خوب که آمنه نبود تا گریه دسته‌جمعی ما چهار خواهر و برادر را ببیند. او رفته بود برای پانسمان و بعد از آن گریه بود که ما قول دادیم جلوی آمنه صبور باشیم و او را بخندانیم و امیدوار کنیم.»
همین جمله‌های شیرین کافی بود تا عمق روزهای سختی که تک‌تک اعضای خانواده در این سال‌ها یدک کشیده بودند، تصویر شود. 10 سال و 8 روز از آتشی که زندگی‌شان را خاکستر کرده بود گذشت اما این تنها آتش زیر خاکستر بود و دوباره ماه آبانی فرارسید که شاید هیچ‌گاه از خاطرشان نرفت. 12 آبان‌ماه سال 83 و حالا 20 آبان‌ماه سال 93 است.
خانواده بهرامی باز هم قربانی دادند، اما نه قربانی اسیدی. این بار قربانی‌شان در پی پیامدهای اسیدی به مرگ خودخواسته تن داد. از همان سال‌های اول که تاب دیدن خواهرش را نداشت مشکلات عصبی به سراغ محمد آمد. چندباری به روانپزشک مراجعه کرد، قرص خورد، در بیمارستان بستری شد اما هرگز نتوانست با حادثه‌ای که زندگی خواهرش را زیر و رو کرده بود کنار بیاید. غمگین بود، افسردگی گرفت و پا به پای خواهرش تحلیل رفت تا اینکه ظهر روز دوشنبه دوباره بی‌تابی‌هایش شروع شد. اضطراب داشت و در چشم بر هم زدن به سمت راهروی خانه‌شان رفت و مرگ را در آغوش گرفت.
آمنه بهرامی که از خودکشی برادرش شوکه است، به «شهروند» گفت: «از روزی که آن اتفاق برای من افتاد، برادرم افسردگی گرفت. نمی‌توانست من را با صورت سوخته ببیند. همیشه می‌گفت می‌خواهم چشم‌هایم را به تو بدهم. امروز هم از صبح اضطراب داشت. نگرانش بودیم. می‌خواستیم با خودروی برادرم او را به دکتر برسانیم که در یک لحظه از خانه خارج شد. اما کسی او را ندیده بود. اطراف را گشتیم که ناگهان متوجه شدیم محمد خودش را از داخل راهروی ساختمان به طبقه پایین پرتاب کرده است.»
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
زهرا
| 
۱۷:۱۹ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۲
پاسخ
خدا باعث و بانی اصلی را لعنت کنه پاسخ ها
علی011
| | ۱۷:۱۹ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۲
آمین ناشناس
| ۱۷:۵۱ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۲
پاسخ
خیلی خیلی متأثر شدم. خدایا به بندگانت صبر عطا بفرما. ناشناس
| ۱۹:۴۱ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۲
پاسخ
واقعا چقدر سخت و دردناک . خداوند عاملش را قصاص کند . ناشناس
| ۰۱:۰۰ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۳
پاسخ
عاقلان دانند!!؟ پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۱:۰۰ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۳
اقای عاقل شما چیزی میدونی که خلق الله از اون بیخبرند ؟ بگو تا ما هم بدونیم . قربون دستت ناشناس
| ۰۱:۴۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۳
پاسخ
ببین یه حیوون صفت چه کرد با این خاندان!!! خدا لعنت کنه کسانی رو که واسه اجرا نشدن قصاص خودشونو جر میذن بخصوص طبقه حساس و کم!!! درد هنرمندان!!!!!!!!؟ البته هنرمندان که چه عرض کنم بازیگران پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۱:۴۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۳
کافیه بزنی تو گوش همین هایی که خودشونو جر میدن . اونوقت ببین چطور خودشون حقوق بشر رو نقض میکنند . قصاص
| ۰۲:۰۴ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۴
پاسخ
به نظر بنده فصاص برای اسيد پاش بسیارکم است می بایست بدن این شیطان پلید وشرور رادر ملاعام .... ناشناس
| 
۰۸:۱۷ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۴
پاسخ
باید معالجه بهتری را در دستور کار ایشان قرار می دادند لحن مقاله را نمی پسندم در آغوش گرفتن مرگ و........راه مقابله با مشکلات حتی از نوع روحی و روانی نیست .......من اگر بودم عامل این کار را هرچند مناسب نیست بیانش.... قصاص می کردم ......نه اینکه خودم را ........... رضا
| ۰۸:۲۵ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۴
پاسخ
بعضی اوقات نادانی کاری می کنه که عواقب، ناراحتی برای خانواده هایی برای یک عمر حتی برای چند نسل دامنگیرشان میشه، ای خدا برای کسی پیش نیاد، ای خدا به حق امام حسین جامعه ای کمتر ناراحت و غمگین داشته باشیم، به چشمی گریان دارم این مطالب را می نویسم به عواقب کارهامون بیاندیشیم. ناشناس
| ۰۹:۵۴ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۴
پاسخ
خدا به خانواده شان بالاخص آمنه جان صبر بده من برايشان از خدا طلب صبر و آرامش مي نمايم ..... ناشناس
| ۱۷:۴۴ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۴
پاسخ
از غصه معلوليت و نگون بختى خواهرش دق كرد، هوا و هوسهاى شيطانى پايان ناخوشايندى داره، خدا صبرشان عنايت كنه چون در بلا جز صبر نشايد. آرام ازتهران
| ۱۱:۱۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۵
پاسخ
لطفاًبه این خانواده اعلام کنین ماهم درغمشون شریکیم.من میدونم افسردگی یعنی چی وباروح وروان آدم چی کارمیکنه.خدابهشون صبربده وامیدوارم مسبب واقعی به سزای عمل زشتش برسه وبرای اونایی که باراه انداختن کمپینگ باجزای این افرادمخالفت میکنن آرزوی شفای روح،انصاف،وجدان بیدارونوعدوستی واقعی دارم.خداهمه راهدایت کند.آمین. زری
| ۲۱:۱۷ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۵
پاسخ
واقعا تاسف باره......................... 
