...امام باقر علیه السّلام روایت نموده که امام سجّاد علیه السّلام فرمود: هر مؤمنی که برای شهادت امام حسین علیه السّلام سرشک از دیدگانش فرو ریزد و بر گونه اش جاری شود، خداوند او را در منزلگاه هایی جای دهد که روزگاری دراز در آن سکنی گزیند و هر مؤمنی که برای آزارهایی که از دشمنان ما در سرای دنیا به ما رسیده، سرشک از دیدگانش فرو ریزد و بر گونه اش جاری شود، خداوند او را در بهشت در جایگاهی شایسته جای دهد و هر مؤمنی که در راه ما آزار بیند و سرشک از دیدگانش فرو ریزد و بر گونه اش جاری گردد، به سبب رنجی که در راه ما دیده خداوند حالت آزار و رنج را از رخسارش بر گیرد و او را در روز رستاخیز از خشم خویش و دوزخ آسوده بدارد و امان دهد.
ثواب الاعمال و عقاب و الاعمال، 83
قلبم شکست و دوروبرش را خدا گرفت
پس پا شدم به نیت روضه که ناگهان
دیدم بهشت آمد و دست مرا گرفت
ای رائری که میروی آهسته تر برو
شوق غم حسین مرا هم فرا گرفت
اذن دخول خواندم و وارد شدم ولی
دیدم بهشت گوشه ای از عرش جا گرفت
در مجلسی که جای رسولان وحی بود
هر کس نشست خلوت غار حراء گرفت
روضه شروع شد همه عرش گریه کرد
حتی خــــــــدا دلش ز غم کربلا گرفت
بالای عرش منبری از نـور چیده شد
اقراء که هر که خواند دلش ارتقا گرفت
از بین شاعران درش محتشم که خواند
از دستهای سبز پیمبــر عبا گرفت
شاعر نوشت بیتی و از دست مادری
یک شب برای هیئت خود کربلا گرفت
آن سر که روی دامن معراج جای داشت
آخر چه شد که جا به سر نیزه ها گرفت
السلام علیک یا ابا عبدالله