چرا مسافران مترو با هم حرف نمی‌زنند؟
انگلیس نیز از جمله کشورهایی است که روزانه افراد بسیاری در مناطق مختلف آن رفت‌وآمد دارند و اغلب در شهرهای شلوغ آن هزینه بالای تردد و هجوم مسافران در ساعات اوج ترافیک دیوانه‌کننده است.
گروه اجتماعی، انگلیس نیز از جمله کشورهایی است که روزانه افراد بسیاری در مناطق مختلف آن رفت‌وآمد دارند و اغلب در شهرهای شلوغ آن هزینه بالای تردد و هجوم مسافران در ساعات اوج ترافیک دیوانه‌کننده است.
به گزارش بولتن نیوز، اخیرا بررسی‌های انجام شده در ساعات پر رفت و آمد قطارهای شهری واقعیت‌های عجیبی را آشکار ساخته که یکی از بارزترین آنها صحبت نکردن مسافران مترو با یکدیگر است. آیا تا به این به دنبال جواب این سوال بوده‌اید که چرا مسافران قطارهای شهری با یکدیگر صحبت نمی‌کنند؟
«والتر بردفورد کنوون» از روانشناسان انگلیسی در پاسخ به این پرسش گفت: تمام مخلوقات از جمله انسان‌ها زمانی که با خطر روبرو می‌شوند از آن شرایط فرار می‌کنند یا به دعوا کردن روی می‌آورند. اما واکنش سومی هم وجود دارد که به اصطلاح منجمد شدن است و این طور می‌توان گفت که در این مواقع منجمد می‌شوند یعنی هیچ حرکت و عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهند.
به گفته این روانشناس، با این توصیف هنگامی که فرد با جمعیت انبوه و ناشناس در مترو روبرو می‌شود نوعی تهدید را احساس می‌کند. این رفتار یک حس غریزی اجتماعی است که موجب می‌شود تمام افراد در یک جمع ناشناس از یکدیگر واهمه داشته باشند و از رفتار دیگران کپی بردارند زیرا ضمیر ناخودآگاه ما این روش را ایمن‌تر می‌داند.
علاوه بر این در حال حاضر دولت انگلیس فضایی به اندازه 0.41 مترمربع را به هر یک از مسافران قطار درون شهری در نظر گرفته در حالی که در ساعت اوج رفت و آمد این استاندارد خیلی کمتر می‌شود. در ژاپن نیز در ساعت اوج ترافیک ظرفیت واگن‌های قطار 200 درصد مجاز آن می‌شود. همچنین در این ساعت از افرادی کمک گرفته می‌شود تا مسافران را داخل واگن‌ها جای دهند تا درهای قطار سریع‌تر بسته شود. همچنین وسایل حمل و نقل عمومی، فضای دلچسبی هم برای باکتری‌ها هستند. طبق اعلام دانشگاه «آستون» در بیرمنگام به طور متوسط در هر سانتی‌متر مربع صندلی مترو 1390 میکروارگانیسم وجود دارد.
موضوع دیگر حوادث مرتبط با خشم و بدرفتاری رانندگان یا به اصطلاح «خشم جاده‌ای» است که اولین بار در آمریکا به ثبت رسید. طبق گزارش انجمن اتومبیل آمریکا بین سال‌های 1990 تا 1996 میلادی 10 هزار مورد حوادث مرتبط با خشم جاده‌ای اتفاق افتاده که شامل 218 مورد فوتی و 12 هزار و 610 مجروحیت شده است.
دکتر «لئون جیمز» پرفسور روانشناسی از دانشگاه هاوایی در بررسی خود به مواردی اشاره کرده که به موجب آنها رانندگی استرس‌زا می‌شود. به گفته این روانشناس زمانی که بدن به لحاظ فیزیکی محدود شود، دچار تنش می‌گردد. همچنین برخورد با ازدحام خودروها و اجبار به رعایت سرعت مطمئنه خود بر افزایش این تنش کمک می‌کند.
همچنین بررسی کارشناسان دانشگاه شفیلد نشان می‌دهد زنان در زمان‌های شلوغ رفت و آمد نسبت به مردان استرس بیشتری را تحمل می‌کنند و این وضعیت در زنانی که فرزندشان همراهشان است وخیم‌تر می‌شود.
بنابراین طبیعی است که در میان این همه تنش و استرس، بسیاری افراد احساس ناامنی کرده و به تقلید از دیگران روش منجمد شدن یا بی‌واکنشی را در این شرایط شلوغ و پرازدحام ترجیح می‌دهند تا از تهدیدهای احتمالی در امان باشند و البته این واکنش جمعی در بسیاری از شهرهای پرجمعیت و پرترافیک جهان متداول است.
به گزارش بولتن نیوز، اخیرا بررسی‌های انجام شده در ساعات پر رفت و آمد قطارهای شهری واقعیت‌های عجیبی را آشکار ساخته که یکی از بارزترین آنها صحبت نکردن مسافران مترو با یکدیگر است. آیا تا به این به دنبال جواب این سوال بوده‌اید که چرا مسافران قطارهای شهری با یکدیگر صحبت نمی‌کنند؟
«والتر بردفورد کنوون» از روانشناسان انگلیسی در پاسخ به این پرسش گفت: تمام مخلوقات از جمله انسان‌ها زمانی که با خطر روبرو می‌شوند از آن شرایط فرار می‌کنند یا به دعوا کردن روی می‌آورند. اما واکنش سومی هم وجود دارد که به اصطلاح منجمد شدن است و این طور می‌توان گفت که در این مواقع منجمد می‌شوند یعنی هیچ حرکت و عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهند.
به گفته این روانشناس، با این توصیف هنگامی که فرد با جمعیت انبوه و ناشناس در مترو روبرو می‌شود نوعی تهدید را احساس می‌کند. این رفتار یک حس غریزی اجتماعی است که موجب می‌شود تمام افراد در یک جمع ناشناس از یکدیگر واهمه داشته باشند و از رفتار دیگران کپی بردارند زیرا ضمیر ناخودآگاه ما این روش را ایمن‌تر می‌داند.
علاوه بر این در حال حاضر دولت انگلیس فضایی به اندازه 0.41 مترمربع را به هر یک از مسافران قطار درون شهری در نظر گرفته در حالی که در ساعت اوج رفت و آمد این استاندارد خیلی کمتر می‌شود. در ژاپن نیز در ساعت اوج ترافیک ظرفیت واگن‌های قطار 200 درصد مجاز آن می‌شود. همچنین در این ساعت از افرادی کمک گرفته می‌شود تا مسافران را داخل واگن‌ها جای دهند تا درهای قطار سریع‌تر بسته شود. همچنین وسایل حمل و نقل عمومی، فضای دلچسبی هم برای باکتری‌ها هستند. طبق اعلام دانشگاه «آستون» در بیرمنگام به طور متوسط در هر سانتی‌متر مربع صندلی مترو 1390 میکروارگانیسم وجود دارد.
موضوع دیگر حوادث مرتبط با خشم و بدرفتاری رانندگان یا به اصطلاح «خشم جاده‌ای» است که اولین بار در آمریکا به ثبت رسید. طبق گزارش انجمن اتومبیل آمریکا بین سال‌های 1990 تا 1996 میلادی 10 هزار مورد حوادث مرتبط با خشم جاده‌ای اتفاق افتاده که شامل 218 مورد فوتی و 12 هزار و 610 مجروحیت شده است.
دکتر «لئون جیمز» پرفسور روانشناسی از دانشگاه هاوایی در بررسی خود به مواردی اشاره کرده که به موجب آنها رانندگی استرس‌زا می‌شود. به گفته این روانشناس زمانی که بدن به لحاظ فیزیکی محدود شود، دچار تنش می‌گردد. همچنین برخورد با ازدحام خودروها و اجبار به رعایت سرعت مطمئنه خود بر افزایش این تنش کمک می‌کند.
همچنین بررسی کارشناسان دانشگاه شفیلد نشان می‌دهد زنان در زمان‌های شلوغ رفت و آمد نسبت به مردان استرس بیشتری را تحمل می‌کنند و این وضعیت در زنانی که فرزندشان همراهشان است وخیم‌تر می‌شود.
بنابراین طبیعی است که در میان این همه تنش و استرس، بسیاری افراد احساس ناامنی کرده و به تقلید از دیگران روش منجمد شدن یا بی‌واکنشی را در این شرایط شلوغ و پرازدحام ترجیح می‌دهند تا از تهدیدهای احتمالی در امان باشند و البته این واکنش جمعی در بسیاری از شهرهای پرجمعیت و پرترافیک جهان متداول است.
منبع: ایسنا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
