به گزارش بولتن نیوز، کاوه که چهارم مهر 1325 در آمل متولد شده، روز جمعه (پس فردا) 68 سالگی خود
را جشن می گیرد. او می گوید که از علی پروین اسطوره باشگاه پرسپولیس یک
روز کوچکتر است.
وی در ماه های منتهی به انقلاب و دوران 8 سال دفاع
مقدس به طور مستمر در راهپیمایی ها و عملیات های مختلف رزمندگان در جنگ
تحمیلی حضور داشته و به عکاسی پرداخته است، اما هیچ گونه سابقه حضور در
جبهه از وی به طور رسمی به ثبت نرسیده است.
این عکاس پیشکسوت که
همچنان حضوری فعال در عرصه های مختلف به خصوص رویدادهای ورزشی دارد، اخیرا
تیم های ملی کشتی کشورمان را در مسابقه های قهرمانی جهان در تاشکند
ازبکستان همراهی کرد و صحنه های گوناگونی از مصاف نمایندگان کشورمان با
حریفان و نخستین قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی ایران را در تاریخ این رقابت
ها به تصویر کشید.
آغاز فعالیت کاوه زیر نظر حاج اسماعیل زرافشان
کاوه با بیان اینکه عکاسی را از 7 سالگی (سال 1332) زیر نظر زنده یاد حاج
اسماعیل زرافشان آغاز کرده است، اظهار داشت: سال 1340 در مجله فردوسی مشغول
به کار شدم و نخستین بار برای عکاسی ورزشی به استادیوم امجدیه (شهید
شیرودی) رفتم. سال 1347 هم همکاری با موسسه اطلاعات و مجله دنیای ورزش را
آغاز کردم.
این عکاس مطبوعاتی درباره دلیل انتخاب حوزه ورزش برای
فعالیت گفت: در دوران جوانی 90 دقیقه فوتبال بازی می کردم اما در تمام
دقایق بازی یک بار هم پایم به توپ نمی خورد، چرا که فقط به عنوان یک مدافع
درصدد سرنگون کردن بازیکنان حریف بودم. ضمن اینکه یکسال نیز در رشته های
دوچرخه سواری و کشتی فعالیت کردم و علاقه زیادی به ورزش داشتم.
کاوه
افزود: مجله ای که در آن اشتغال داشتم حامی تیم فوتبال پرسپولیس بود و
هرگاه سرخ پوشان پایتخت در مصاف با حریفان به پیروزی می رسیدند، من بهترین
عکاس دنیا می شدم و هرگاه شکست می خوردند می گفتند: 'کاوه، عکاس بشو
نیستی!' (با لبخند)
عطاالله بهمنش و ادامه فعالیت در عرصه ورزشعکاس
مطبوعاتی خاطرنشان کرد: سال 1353 در آزمون استخدامی صدا و سیما پذیرفته و
در واحد تولید سیما مشغول به کار شدم. روزی عطاالله بهمنش از پیشکسوتان
برجسته مطبوعات ورزشی پیشنهاد داد که با توجه به سابقه 14 ساله ام در عکاسی
ورزشی فعالیت در این حوزه را همچنان ادامه دهم و بر این اساس، عصرها نیز
در یکی از روزنامه های ورزشی آن زمان مشغول به کار شدم.
کاوه ادامه
داد: دیدار تاج (استقلال) و دارایی در سال 1354 نخستین مسابقه فوتبالی بود
که برای این روزنامه ورزشی عکاسی کردم و زمانی که مهدی دری سردبیر این
روزنامه عکس هایم را مشاهده کرد بسیار پسندید.
وی اضافه کرد: در آن
برهه، بیژن معتمدی که ریاست هیات فوتبال تهران را بر عهده داشت و به دنبال
برگزاری نمایشگاهی از عکس های 200-300 سال گذشته بود پیشنهاد همکاری برای
آماده سازی عکس های فوتبالی موجود در کاخ گلستان ارایه کرد و به این ترتیب
روزهای پنج شنبه نیز برای روتوش و رسیدگی به این عکس ها به کاخ گلستان می
رفتم تا اینکه به دوران پیروزی انقلاب نزدیک شدیم.
حبس سه روزه عکاس انقلابیعکاس
برجسته مطبوعات اظهار داشت: یکی از روزهای سال 1357 که برای صرف ناهار در
منزل مادر همسرم حضور داشتم، ماموران ساواک من را به عنوان خرابکار
(انقلابی) و به جرم چاپ اعلامیه امام (ره) گرفتند و در آنجا اعلامیه هایی
از امام خمینی و کتاب هایی ارزشمندی که مربوط به برادر همسرم بود را به دست
آوردند و سه روز زندانی شدم.
کاوه افزود: در این سه روز خیلی ترسیده بودم ولی برادر همسرم که دانشجو بود بدون ترس و واهمه حتی در زندان هم سخنرانی می کرد.
وی
ادامه داد: بعد از سه روز ما را به دادستانی ارتش واقع در چهارراه قصر
(معلم) بردند و از من پرسیدند: 'تو می خواستی اعلیحضرت (شاه) را بکشی؟' که
من در پاسخ با لبخند گفتم: نه. چون با توجه به مشغله زیاد کاری، اصلا وقت
چنین کارهایی ندارم. این نحوه صحبت کردنم سبب شد تا ما را آزاد کنند.
وی
تصریح کرد: بعد از این موضوع با خودم گفتم حالا که به جرم انقلابی بودن به
حبس رفته ام شروع به عکاسی از راهپیمایی مردم می کنم و به این کار ادامه
دادم تا به 12 بهمن 1357 رسیدیم.
12 بهمن 1357 و تصاویری ماندگار از امام (ره)کاوه
گفت: در آن برهه زمانی کارکنان تلویزیون اعتصاب کرده بودند تا اینکه قرار
شد برای روز 12 بهمن ماه گروهی از عکاسان به بهشت زهرا و گروهی دیگر به
فرودگاه اعزام شوند که من هم که به گروه اعتصابیون پیوسته بودم، به بهشت
زهرا رفتم.
وی افزود: ساعت 6 صبح روز 12 بهمن 1357 از خیابان جام جم
به همراه همکارنم به بهشت زهرا رفتیم که در آنجا کارتی به من دادند که روی
آن 'جمهوری اسلامی ایران' نوشته شده بود. این در حالی بود که هنوز انقلاب
اسلامی ایران به پیروزی نرسیده بود.
وی ادامه داد: در بهشت زهرا عکس
هایی از امام (ره) و همراهانشان از جمله محمدرضا طالقانی رییس اسبق
فدراسیون کشتی و شهیدان مفتح و باهنر گرفتم.
وی اضافه کرد: روز 13
بهمن ماه نیز امام خمینی در مدرسه علوی با مردم دیدار داشتند که آن روز هم
عکاسی کردم تا اینکه انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن به پیروزی رسید و به
محل کارم در تلویزیون بازگشتم از واحد تولید به واحد خبر منتقل و عهده دار
عکاسی از کابینه دولت موقت (بازرگان) شدم.
عکاسی در دوران دفاع مقدسکاوه
اظهار داشت: پس از آغاز جنگ تحمیلی، از هفتم مهر ماه 1359 به صورت
داوطلبانه وارد جبهه شدم و عکاسی از رزمندگان دفاع مقدس را آغاز کردم.
عکاس
مطبوعاتی افزود: در دوران دفاع مقدس سازمان تبلیغات جنگ 5 کتاب منتشر کرد
که از جمله عکس روی جلد یکی از این کتاب ها که مربوط به پیرزنی با چشمان
اشکبار پس از آزادسازی بستان بود توسط من گرفته شد. یکی از افتخاراتم این
است که دو دیپلم جنگ در دوران 8 سال دفاع مقدس دریافت کردم.
وی در
ادامه با اشاره به خاطره ای از دوران دفاع مقدس گفت: برای عکاسی به منطقه
فاو رفته بودم و در آنجا از یک رزمنده جوان خواستم تا پس از تیراندازی رو
به من ذکر الله اکبر بگوید و از روز آزادسازی خرمشهر، هر ساله این عکس به
شدت مورد استقبال قرار می گیرد و استفاده می شود.
عکس امام (ره) بر روی اسکناس هاکاوه
اظهار داشت: خرداد 1361 حدود 10 عکاس از خبرگزاری ها و روزنامه های کشور
در حیاط منزل امام خمینی در جماران حاضر شدیم و امام در حیاط نشستند و از
ایشان عکس گرفتیم. این عکس امام (ره) در اسکناس ها به چاپ رسید.
ورود آزادگان به میهن و عکاسی با چشمانی اشکبارعکاس
مطبوعانی گفت: از سال 1340 تاکنون عکاس ورزشی و سیاسی هستم و خاطره های
زیادی دارم اما در این بین دو خاطره برایم بیش ازهر خاطره دیگری به
یادماندنی است و هیچ گاه فراموش نمی کنم.
کاوه به روز ورود آزادگان
به میهن (26 خرداد 1368) اشاره کرد و افزود: در آن زمان عبدالله نوری که
پیشتر یکی از مدیران صدا وسیما بود به عنوان وزیر کشور فعالیت می کرد. در
آن روز به عنوان عکاس به محل تحویل اسرا رفتم و از ورود آزادگان دفاع مقدس
عکس گرفتم.
وی ادامه داد: زمانی که آزادگان وارد میهن شدند بر روی خاک کشورمان افتادند و گریه کردند که ناخودآگاه اشک از چشمان من هم جاری شد.
وی
خاطر نشان کرد: این روز، زیباترین روز زندگی من است، چرا که آزادگان 8 سال
در اسارت بودند و شکنجه شدند و من که به طور تصادفی 3 روز زندانی کشیده
بودم و برایم به اندازه 30 سال طول کشید، عظمت این مردان بزرگ را درک می
کنم.
به یاد ماندنی ها از ورزش
کاوه که به عنوان
عکاس در چهار دوره بازی های المپیک، 3 دوره پارالمپیک، یک دوره المپیک
ناشنوایان و یک دوره المپیک نوجوانان یافته است، گفت: سال 1352 برای عکاسی
یکی از دیدارهای جام تخت جمشید به استادیوم آزادی رفته بودم و باران شدیدی
می بارید.
وی افزود: در این روز عکس از یکی از توپ جمع کن های وظیفه
شناس عکس گرفتم که زیر باران شدید نشسته بود تا در کوتاه ترین زمان ممکن
توپ را به بازیکنان تیم ها برساند. در واقع این توپ جمع کن درس وظیفه شناسی
را به ما داد.
سوژه ای ناب از خبرنگاری صفر کیلومترکاوه این گفتگو را بدین شکل به پایان رساند. می
خواهم به همکارانم بگویم اگر یک عکاس یا خبرنگار زمانی مطرح شد باید به
همکاران کم سابقه خود احترام بگذارد و آنها را تحویل بگیرد.
زمانی
که «محمد مایلی کهن» مربی تیم ملی فوتبال بود و «خداداد عزیزی» مهاجم
سرشناس تیم ملی دچار آسیب دیدگی از ناحیه پا شد، سرمربی تیم ملی پای او را
با آجر و بانداژ بست و تصویر آن در صفحه اول روزنامه ابرار ورزشی منتشر به
'آجر درمانی' شهره شد. این سوژه زیبای عکاسی را یک خبرنگار صفر کیلومتر به
من داد.