ایران بالاخره در یک بازار رقیب چین شد

به گزارش بولتن نیوز به نقل از  پایش پرس، ازبکستان یکی از جمهوریهای آسیای مرکزی است که از نظر جغرافیایی بسیار به ایران نزدیک است. این کشور در میان کشورهای منطقه، دارای امکانات نسبتا خوب اقتصادی در زمینه­های صنعت و کشاورزی است. پس از جنگ جهانی دوم، رشد اقتصادی ازبکستان آغاز شد و در زمینه­های صنایع معدنی، فلزات آهنی و رنگی، کارخانجات صنعتی از جمله هواپیماسازی، منسوجات و پنبه پاک­کنی به پیشرفتهایی نائل آمده است. خصوصی­سازی در این کشور، به تدریج در تمام بخشهای اقتصادی کشور آغاز شده و سفارشهای دولتی و یارانه به تدریج در حال حذف شدن هستند. اتخاذ این سیاستهای اقتصادی، به همراه وجود امنیت لازم برای شروع فعالیتهای اقتصادی، باعث شده که کشورهای خارجی برای سرمایه­گذاری به این کشور جذب شوند.

ازبکستان در ۳۱ اوت ۱۹۹۱ با اعلام استقلال از شوروی نه تنها وارث مشکلات مشترک باقیمانده برای تمام جمهوریهای مشترک­المنافع از قبیل افت تولید، نزول کیفیت محصولات، رشد تورم و غیره شد، بلکه همچنین با مشکلات خاص اقتصادی خود از جمله اقتصاد تک محصولی و سطح پایین زندگی با وابستگی شدید به واردات محصولات نفتی، روبه­رو شد. ازبکستان دارای زمین‌های حاصلخیز بسیاری است و بزرگترین تولیدکننده پنبه در جهان است. این کشور دارای ذخایر نفت، گاز، آهن و زغال سنگ است. ازبکستان بزرگترین تولیدکننده ماشین آلات و صنایع سنگین در آسیای میانه به شمار می­رود. از تولیدات دیگر ازبکستان می­توان به کتان، گوشت و لبنیات اشاره کرد. محصولات صادراتی این کشور شامل پنبه، طلا، انرژی، کودهای معدنی، فلزات آهنی و غیرآهنی، منسوجات، محصولات غذایی، ماشین‌آلات و اتومبیل است که به کشورهای روسیه، لهستان، چین، ترکیه، قزاقستان، اوکراین و بنگلادش صادر می‌شود.

ازبکستان در سال گذشته میلادی 15.5 میلیارد دلار واردات انجام داده است. روسیه، چین، کره جنوبی، قزاقستان، آلمان و ترکیه از مهمترین کشورهای صادرکننده کالا به ازبکستان به شمار می­روند. این کشور عمدتا ماشین­آلات و تجهیزات، مواد غذایی، مواد شیمیایی و فلزات کانی و غیرکانی وارد می­کند که در این میان، ایران با توجه به فاصله جغرافیایی بسیار کم، می­تواند صادرکننده خوبی برای مواد غذایی و فلزات و برخی مواد شیمیایی به ازبکستان باشد.