گروه بین الملل - تحلیلگران بر این باورند هنگامی که عراقی ها روز چهارشنبه برای شرکت در انتخابات عمومی به پای صندوق های رای می روند، درگیری های منطقه ای می تواند کشور همسایه ایران ، ایالات متحده، اشغالگر سابق عراق، کشورهای حوزۀ خلیج فارس و سوریه را به رای دهندگانی خاموش مبدل کند.
به گزارش
بولتن نیوز، خبرگزاری فرانسه نوشت: از اواخر سال 2011 ، زمانی که نیروهای آمریکایی کم کم از عراق خارج شدند تاکنون، این اولین انتخابات عمومی در عراق است و از آن پس نفوذ ایالات متحده کاهش یافته ، اما ایران درمیان کشور عربی همسایه خود، قدرت بیشتری را به دست آورده است .
درگیری ها درسوریه میان رئیس جمهور بشار اسد و شورشیان عمدتا سنی این کشور که از مارس 2011 آغاز شده نیز از مرز این کشور سرریز شده ، و ممکن است ، نتیجه این انتخابات را تحت تاثیر قرار دهد .
عصام الفیلی ، استاد تاریخ سیاسی در دانشگاه مستنصریۀ بغداد می گوید:" انتخابات عراق در میان موج درگیری های منطقه ای و در شرایطی برگزار می شود که سوریه منبع اصلی این درگیری ها است ، و عراق از این مناقشات دور نیست.
او می گوید: "عراق در طول تاریخ ، همواره عرصۀ تضاد میان قدرت های بزرگ بوده ، و به نظر می رسد امروز بار دیگر ، عراق صحنه اختلافات مشابهی است که ایران ، آمریکا، کشورهای خلیج فارس و همچنین جنگ سوریه را به رای دهندگان خاموش این انتخابات مبدل کرده است."
تهران و واشنگتن هر دو در انتخاب مجدد نخست وزیر نوری المالکی در سال 2010 و در راس یک ائتلاف وحدت ملی نقش مهمی ایفا کرده اند.
اما ، خروج نظامیان آمریکا در اواخر سال 2011 دست ایران را باز گذاشت تا قدرت سیاسی خود را بر همسایه اش تحمیل کند ، و موجب شد تا این کشور به بزرگترین بازیکن خارجی در عراق تبدیل شود، یعنی در کشوری که سال ها ( 1980-1988) با یکدیگر درگیر جنگی خانمانسوز بودند.
مایکل نایتز ، عضو موسسه واشنگتن در امور سیاست خاور نزدیک می گوید: "نفوذ ایران قطعا بیشتر است، زیرا آنها بیشتر احزاب و جناح های عراق را تحت کنترل مستقیم خود دارند."
اما او گفت که ایالات متحده می تواند با " خودداری از عرضۀ " تسلیحات به عراق، نفوذ خود را در بغداد اعمال کند.
در حال حاضر، نیروهای امنیتی عراق درگیر مبارزه با افزایش منظم حملات در سراسر کشور هستند، و واشنگتن همچنان، منبع اصلی تامین سلاح در بغداد است.
افزایش نفوذ ایران همچنین عراق را عمیقا درگیر اختلاف میان تهران و شیخ نشین های عمدتا سنی حوزۀ خلیج فارس، برسر جنگ در سوریه کرده است.
جنگ داخلی خونین سوریه، در بین سیاستمداران عراقی دو دستگی ایجاد کرده ، هرچند، دولت شیعۀ بغداد علنا موضعی بیطرف اتخاذ کرده است.
عراق برای حل و فصل درگیری های سوریه هوادار راه حل سیاسی است و موضع مسلح کردن شورشیان درگیر با رژیم بشار اسد را که مورد وثوق بیشتر پادشاهی های خلیج فارس بوده، رد می کند.
مالکی در ماه مارس ، ضمن حمله ای تند و تیز به عربستان سعودی و قطر ، آنها را به اعلام جنگ علیه عراق متهم و اعلام کرد که ریاض در منطقه و جهان " حامی تروریسم " است.
اکثریت شیعه عراق به خاطر حمایت همسایگان از شورشیان عمدتا سنی مبارز با رژیم علوی سوریه ، گرانند و بیم آن دارند مبادا در صورت برنده شدن در این جنگ، آنها نیز بعدها از اهل تسنن عراق حمایت کنند.
عراق از سال 2006 تا 2008 ، به خاطر جنگ داخلی خونین فرقه ای میان شیعه و سنی هایی دست و پنجه نرم می کرد ، که تا زمان سقوط رژیم صدام حسین در سال 2003 عراق را تحت کنترل خود داشتند.
فیلی می گوید: " بسیاری از قدرت های خارجی عواملی فعال در عراق دارند. این عوامل ، طبعا به کشورهایی وفادارند که از آنها حمایت می کنند ، خصوصا کشورهای خلیج فارس ، که در انتخابات و پس از آن تلاش خواهند کرد تا دولتی روی کار بیاید که به آنها وفادار باشد. درست برعکس ایران که اصرار دارد دولتی راس کار باشد که سیاست های منطقه ای تهران را پشتیبانی کند. امنیت ملی ایران ایجاب می کند که از دولتی در عراق حمایت کند که حامی تهران باشد ، و رقبای منطقه ای ایران - که ممکن است ایالات متحده را نیز در کنار خود داشته باشند- احتمالا در جهت خلاف این موضع فعالیت خواهند کرد."
تحلیلگران و دیپلمات ها با وجود درگیری های موجود برسر نفوذ منطقه ای، همچنان معتقدند که ایران به شدت امیدوار است انتخابات عراق موفق برگزار شود.
چرا که انتخابات موفق در عراق می تواند نوعی انسجام و اتحاد ، میان شیعیان عراقی ایجاد کند و در نتیجه تهران می تواند با خیال راحت همه توان خود را به درگیری های سوریه اختصاص دهد.
یک دیپلمات غربی ، که به شرط ناشناس ماندن گفتگو می کرد می گوید:" ایران مدت هاست که در عراق بازی قدرت را در پیش گرفته است."
در حال حاضر، اولویت ایران در عراق این است که تا حد امکان آرامش را حفظ کند، چرا که به شدت خود را درگیر مسائل سوریه کرده و سخت سرگرم " سازماندهی شبه نظامیان شیعه عراقی و اعزام آنها به سوریه است تا به کمک حزب الله ( لبنان) در سوریه بشتابند."
اگر عراق بیش از حد موفق به نظر می رسید ، شاید ایرانی ها همه چیز به هم می زدند ، شاید ، اما اینطور که از قرائن بر می آید عراق چندان موفق نمی نُماید و چنین خطری وجود ندارد."