مردم ایران ثابت کرده‌اند که بین نان و نظام، نظام را انتخاب می‌کنند

«و واقعیت دیگر هم که شاید یکی از مهم‌ترین این واقعیت‌ها باشد، مسئله‌ی ملت ایران است؛ ملت ایران با گذشت ۳۵ سال از طلوع انقلاب، از انقلاب زده نشده است، دست نکشیده است، انقلاب را کنار نگذاشته است، روحیه‌ی انقلابی را از خود دور نکرده؛ شما ملاحظه کردید این بیست‌ودوم بهمن را. و این یک پدیده است، این را بارها عرض کرده‌ایم، عادت کردیم ما به این حادثه‌ی به این اهمیت.»

به گزارش بولتن نیوز، بله، این واقعیتی انکار ناپذیر است که ملت ایران با همه‌ی کش و قوس‌های سیاسی، اقتصادی و بین‌المللی پای ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب اسلامی ایستاده است. انتخابات‌ مختلف که تقریباً به ازای هر سال شامل یک انتخابات می‌شود و راهپیمایی‌های گوناگون که حداقل سالی دو مرحله است (راهپیمایی روز قدس و 22 بهمن) خود موید این نکته است.

البته آنهایی که با انقلاب و جمهوری اسلامی عناد داشته و دارند، معمولاً در این سال‌ها و بخصوص در هنگام ظهور حمایت مردم از نظام، خودشان را به خواب زده و اصلاً نمی‌خواهند که این واقعیت انکار ناپذیر را ببینند. و چه می‌توان کرد با آنهایی که خودشان را به خواب زده‌اند. معمولاً راهپیمایی‌های عظیم و میلیونی مردم در دیدگاه این خواب‌زده‌ها به جمعیت صدها نفری تقلیل می‌یابد اما معلوم نیست چگونه ممکن است نظامی که تنها چند صد طرفدار دارد، می‌تواند بیش از 35 سال دوام بیاورد و هر ساله، بر عزتش افزوده شود.

شاید در نگاه اول گفته شود که: "خُب، خودشان انقلاب کردند. باید هم پای حرف‌شان بیاستند." اما این حرف وقتی درست است که همه چیز عادی باشد. یعنی بعد از انقلاب اسلامی و استقرار نظام، هیچ مشکلی سر راه وجود نمی‌داشت و کشور در بستری آماده به نقطه‌ی کنونی می‌رسید. اما در کنار واقعیت انکار ناپذیر دست نکشیدن مردم از انقلاب اسلامی باید به واقعیت انکار ناپذیر دیگری هم اشاره کرد و آن، ایستادگی مردم با وجود مشکلات بسیار است. به عبارت دیگر، ارزش اصلی همراهی مردم با انقلاب اسلامی وقتی معلوم می‌شود که متوجه باشیم این مردم بخاطر این همراهی هزینه‌های فراوان داده‌اند و بعد از دادن هزینه‌های هنگفت، همچنان بر سر حرف 35 سال پیش خودشان هستند.

فکر نمی‌کنم احتیاجی به لیست کردن مصیبت‌هایی باشد که مردم ایران در این سال‌ها کشیده‌اند. از ترورهای فردی و گروهی افراد عادی و بزرگان انقلاب گرفته تا تحریم‌های نو به نو. از تحریم‌های ساده و ابتدایی تا تحریم دارو و نیازهای اساسی مردم. از جنگ تحمیلی گرفته که خود، مثنوی صد من است تا تلاش برای کودتا و شورش‌های خیابانی.

بله، اینگونه است. مردم ایران پای انقلاب‌شان ایستاده‌اند و هزینه‌ی این ایستادگی را داده‌اند. چون سال‌ها پیش از حضرت حافظ شنیده‌ بودند "که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها". الحق که امتحان‌های بزرگی پیش پای ملت ایران قرار گرفت تا ادعای عشق‌شان به اسلام و زمینه‌سازی برای ظهور حضرت ولی‌عصر (عج) از طریق حمایت از نظام اسلامی آزموده شود. و انصافاً که از این امتحان‌ها سربلند بیرون آمدند. اما این ایستادگی دارای دو پیام مهم، برای دو گروه مشخص است.

اولین پیام این ایستادگی به دشمنان داخلی و خارجی ملت ایران است. اینکه متوجه باشید ملت ایران بواسطه‌ی این شهید دادن‌ها و بواسطه‌ی این هزینه‌ها، از میدان به در نمی‌رود که اگر این پرنده پریدنی بود، می‌بایست تا به حال می‌پرید. به عبارت دیگر، آن روزگاری که قدرت مردم ایران در ابعاد مختلف در سطح امروز نبود، مانع‌تراشی‌های شما نتوانست خللی در ایشان ایجاد کند. چه برسد به امروز که دامنه‌ی قدرت ملی ما به مراتب بالاتر از گذشته است و شما هم در آستانه‌ی پایین تلاش‌های‌تان قرار دارید.

و دومین پیام این ایستادگی به برخی از مسئولین کشور است. اینکه هرچند در دیزی باز است و با همه‌ی کوتاهی‌های شما، ملت ایران پشت سر نظام‌شان قرار گرفته‌اند، اما حیا هم خوب چیزی‌ست. و شرط انصاف این است که مزد این ایستادگی را شما با آنها بدهید و با خدمات‌تان، کام درد کشیده‌ی آنها را شیرین کنید. یادتان باشد، ملتی که این همه مشکلات را بخاطر انقلاب اسلامی تحمل کرده، این توانایی را دارد که برای بالندگی آن، عناصر نامطلوب را از صحنه خارج کند. همان‌طور که در نه دی این کار را انجام داد.