داریوش سجادی از رودرویی با کریستن امانپور نوشت:
فـُسیل ها!
نه! تو ببین چه کسائی طرفدار گزارشت هستن. مشتی فسیل سلطنت طلب که جملگی در سال 57 فریز شدن و کماکان خواب بازگشت ایام شیرین سلطنت(!) را با گزارش های امثال شما در مخیله شان باز تولید می کنند!
گروه سیاسی - داریوش سجادی فعال سیاسی و روزنامه نگار خارج نشین در مطلبی با عنوان "فـُسیل ها!" از ماجرای گزارش کریستین امانپور و انتقادش به آن نوشته است.
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت در ادامه امده اشت:
از «کریستین امانپور» بدلیل توهماتش از ایران هیچ وقت خوشم نمی آمد! هر چند در حوزه تهیه گزارش کاملا حرفه ای است.
آخرین بار امانپور را در یک گپ سیاسی پر تنش به اتفاق سردبیر روزنامه «ایران نیوز» در تهران دیده بودم.
بعد از عزیمتم به آمریکا در بوستون بود که گزارش وی از «تهران بعد از دوم خرداد» تحت عنوان Perspective در CNN روی آنتن رفت و من هم بلافاصله مقاله انتقادیم در مورد این گزارش را تحت عنوان «توهم» به دو زبان فارسی و انگلیسی در تهران و نیویورک منتشر کردم. (http://bit.ly/1bG6ehv) امانپور هم بلافاصله به مقاله ام واکنش داد (http://bit.ly/1lfvyht) من هم بلافاصله از خجالتش درآمدم! (http://bit.ly/1hioGvP)
القصه پنج شنبه 20 فوریه 2000 بود که ساعت 7 صبح تلفن منزل مان در بوستون زنگ زد!
دکتر «هوشنگ امیراحمدی» بود که برای جشن عید آخر سال که قرار بود توسط انجمن AIC در اسفند ماه و در واشنگتن برگزار بشه دعوتم کرد و ضمن گلایه از مقاله انتقادیم در مورد گزارش امانپور خبر داد در حاشیه جشن مزبور قراره از امانپور هم تقدیر کنند! من هم متعحب گفتم:
من منتقد کارها و دیدگاه های این خانم ام اونوقت شما من را برای مراسم تقدیر از ایشون دعوت می کنین!؟
دکتر گفت: حالا تو هم خیلی سخت نگیر بیا تا خودم آشتی تون بدم!
...
با قطار شب قبل از مراسم ساعت 10 شب رسیدم واشنگتن. وقتی به هتل محل مراسم رسیدم اوضاع غیر طبیعی بود. تمام هتل مملو از نیروهای امنیتی و FBI بود! دکتر امیر احمدی رو پیدا کردم و علت را پرسیدم و گفت فردا در افتتاحیه مراسم قراره یک شخصیت معروف سخنرانی کنه!
صبح که برای حضور در مراسم به سالن اجلاس رفتم بر کثرت ماموران امنیتی افزوده شده بود و بالاخره با شروع مراسم بود که دیدم آن مقام معروف، علیا مخدره سرکار خانم «مادلین آلبرایت» وزیر خارجه وقت ایالات متحده بود که در سخنرانی اش نیز آن جمله معروف را در مورد کودتای 28 مرداد گفت (من بابت این عمل متاسفم) که جمعی از شیدائیان آمریکا در تهران آن را عذرخواهی آمریکا «توهم و فهم» کردند!
بگذریم
(گزارش آن اجلاس را چند روز بعد در یکی از روزنامه های تهران منتشر کردم http://bit.ly/1hir5qk)
بعد از سخنرانی آلبرایت بود که با کریستین امانپور رو در رو شدم. همسرش هم «جیمز روبین» که آن موقع سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بود وی را همراهی می کرد.
با ناراحتی از مقاله انتقادی من کماکان و محکم از نقطه نظراتش در گزارش پخش شده در CNN دفاع می کرد و من هم کماکان موضع خودم را داشتم. جمعی از کهنسالان مدعو سلطنت طلب هم دور ما حلقه زده بودند و بنفع امانپور و گزارش اش «لنترانی» می کردند!
امانپور نهایتاً و در مقام تفوق در بحث رو به من کرد و گفت:
ببین ! اینها همه طرفدار گزارش من اند!
من هم گفتم:
نه! تو ببین چه کسائی طرفدار گزارشت هستن. مشتی فسیل سلطنت طلب که جملگی در سال 57 فریز شدن و کماکان خواب بازگشت ایام شیرین سلطنت(!) را با گزارش های امثال شما در مخیله شان باز تولید می کنند!
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت در ادامه امده اشت:
از «کریستین امانپور» بدلیل توهماتش از ایران هیچ وقت خوشم نمی آمد! هر چند در حوزه تهیه گزارش کاملا حرفه ای است.
آخرین بار امانپور را در یک گپ سیاسی پر تنش به اتفاق سردبیر روزنامه «ایران نیوز» در تهران دیده بودم.
بعد از عزیمتم به آمریکا در بوستون بود که گزارش وی از «تهران بعد از دوم خرداد» تحت عنوان Perspective در CNN روی آنتن رفت و من هم بلافاصله مقاله انتقادیم در مورد این گزارش را تحت عنوان «توهم» به دو زبان فارسی و انگلیسی در تهران و نیویورک منتشر کردم. (http://bit.ly/1bG6ehv) امانپور هم بلافاصله به مقاله ام واکنش داد (http://bit.ly/1lfvyht) من هم بلافاصله از خجالتش درآمدم! (http://bit.ly/1hioGvP)
القصه پنج شنبه 20 فوریه 2000 بود که ساعت 7 صبح تلفن منزل مان در بوستون زنگ زد!
دکتر «هوشنگ امیراحمدی» بود که برای جشن عید آخر سال که قرار بود توسط انجمن AIC در اسفند ماه و در واشنگتن برگزار بشه دعوتم کرد و ضمن گلایه از مقاله انتقادیم در مورد گزارش امانپور خبر داد در حاشیه جشن مزبور قراره از امانپور هم تقدیر کنند! من هم متعحب گفتم:
من منتقد کارها و دیدگاه های این خانم ام اونوقت شما من را برای مراسم تقدیر از ایشون دعوت می کنین!؟
دکتر گفت: حالا تو هم خیلی سخت نگیر بیا تا خودم آشتی تون بدم!
...
با قطار شب قبل از مراسم ساعت 10 شب رسیدم واشنگتن. وقتی به هتل محل مراسم رسیدم اوضاع غیر طبیعی بود. تمام هتل مملو از نیروهای امنیتی و FBI بود! دکتر امیر احمدی رو پیدا کردم و علت را پرسیدم و گفت فردا در افتتاحیه مراسم قراره یک شخصیت معروف سخنرانی کنه!
صبح که برای حضور در مراسم به سالن اجلاس رفتم بر کثرت ماموران امنیتی افزوده شده بود و بالاخره با شروع مراسم بود که دیدم آن مقام معروف، علیا مخدره سرکار خانم «مادلین آلبرایت» وزیر خارجه وقت ایالات متحده بود که در سخنرانی اش نیز آن جمله معروف را در مورد کودتای 28 مرداد گفت (من بابت این عمل متاسفم) که جمعی از شیدائیان آمریکا در تهران آن را عذرخواهی آمریکا «توهم و فهم» کردند!
بگذریم
(گزارش آن اجلاس را چند روز بعد در یکی از روزنامه های تهران منتشر کردم http://bit.ly/1hir5qk)
بعد از سخنرانی آلبرایت بود که با کریستین امانپور رو در رو شدم. همسرش هم «جیمز روبین» که آن موقع سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بود وی را همراهی می کرد.
با ناراحتی از مقاله انتقادی من کماکان و محکم از نقطه نظراتش در گزارش پخش شده در CNN دفاع می کرد و من هم کماکان موضع خودم را داشتم. جمعی از کهنسالان مدعو سلطنت طلب هم دور ما حلقه زده بودند و بنفع امانپور و گزارش اش «لنترانی» می کردند!
امانپور نهایتاً و در مقام تفوق در بحث رو به من کرد و گفت:
ببین ! اینها همه طرفدار گزارش من اند!
من هم گفتم:
نه! تو ببین چه کسائی طرفدار گزارشت هستن. مشتی فسیل سلطنت طلب که جملگی در سال 57 فریز شدن و کماکان خواب بازگشت ایام شیرین سلطنت(!) را با گزارش های امثال شما در مخیله شان باز تولید می کنند!
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
