روز سینمای رایگان از نگاهی دیگر!

عمدا صبر کردم تا همه آب ها از آسیاب بیافتد . صبرکردم تا هرمدیر و مسئولی می خواهد عکس یادگاری بگیرد بگیرد ! و آنها که به سیاق مرسوم ادارات دنبال گزارش و عملکرد نوشتن هستند فرصت کافی داشته باشند اما حالا می خواهم سوالی از شما متولیان فرهنگ ، مدیران و تصمیم گیرندگان محترم سینمای کشور ، بپرسم ؛ از پیکر نحیف سینمای ما چه مانده بود که زخم « روز سینمای رایگان » را هم برآن کوبیدید. اشتباه نکنید نمی خواهم گناه تمام بی برنامگی ها و تند روی ها و کند روی های سالهای سال سینمای ایران را به گردن شما گرانقدران بیاندازم اما این پذیرفتنی نیست که به نام سینما ، ملتی تحقیر شود !
نگاهی به عکس ها و فیلمهای ثبت شده توسط تاریخ نگاران تیزهوش دوربین به دست ! بیانگر حقایق تلخی است . در حالی که رونق سینما و قرار گرفتن سینما در سبد خانوار ، در اکثر کشور ها نمادی از سطح فرهنگ آن جامعه محسوب می شود ، بررسی اخبار تاسف بار و مشاهدات رقت انگیز ! در اطراف ورودی سینما ها ی کشور در تمام شهر ها حاکی از حقیقتی تلخ بود که بیان مستقیم آن چه بسا دردناک تر است لیکن شاید با طرح چند سوال بتوان از تلخی بیان مستقیم آن کاست :
1- چه عاملی باعث شده بود که این مردم با این عطش وصف ناپذیر نسبت به سینما ! تا کنون در جلوی گیشه هیچ سینمایی دیده نشوند ؟
2- آیا این هجوم بی امان در روزی که همه چیز رایگان بود ارتباطی با سطح درآمد خانوار ایرانی داشت ؟
3- یک جامعه شناس در داخل یا خارج از کشور چه برداشتی از این رفتار جمعی مردم می کند ؟
4- آیا بین این صف طولانی و صف های طولانی اخیر همچون هجوم به فروشگاه ها به خاطر برنج خارجی یا هجوم به عابر بانک ها پس از واریز یارانه و..... ارتباط معناداری وجود دارد ؟
5- آیا افتخاری که نصیب متولیان سینمای کشور در این روز شد همانند همان افتخاری است که صدا و سیما پس از دریافت پیامک های چند صد هزار نفری برای دریافت 100 هزار تومان جایزه در قرعه کشی پیامکی به خود و برنامه های خود می کند و آن را نماد بینندگان بالای 100درصدی برنامه هایش می داند؟
6- آیا موضوع فیلم و یا نام کارگردان نقشی در هجوم مردم به سینماها داشت ؟
7- رجوع کنندگان به سینما ها از کدام طبقه اجتماع بودند ؟
8- آیا هزینه های مادی وارد شده به سینما ها در این انبوه مشتاقان از قبل پیش بینی شده بود؟
به شدت معتقدم برای یک منتقد هیچ چیزی بدتر از این نیست که دیگران گمان کنند او فقط به دنبال ایراد گرفتن است . لذا تاکید می کنم قصد نگارنده ایراد گرفتن نیست زیرا چون روز بر من روشن است که هدف تمام دست اندرکاران اجرایی شدن این طرح ، هدفی شیرین و قابل احترام و توام با خیر خواهی بود اما آیا حاصل کار هم به همان اندازه گوارا بود؟ اینجانب معتقدم اگر به جای اعلام دو روز در سال به عنوان روز سینمای رایگان ! تلاش کنیم تا مردم سینما را در سبد خانوار خود قرار دهند بسیار بهتر است و برای حصول به این نتیجه چند پیشنهاد ساده و کم هزینه و به مراتب آبرومند تر دارم که بی شک در نهایت جز بر عزت ایرانی نخواهد افزود :
1- بهتر است در طول سال و بطور منظم بلیط های رایگان یا نیم بها در اختیار ادارات ، نهادها ، مدارس ، دانشگاه ها و ..... قرار گیرد . البته با قید این نکته که خدای نکرده این کار به یک رانت و حمایت دولتی از یک سری فیلم خاص تبدیل نشود.
2- بهتر است در کنار این کار کارت های تخفیف به گروه های هدف و مرجع همچون دانش آموزان ، دانشجویان ، هنرمندان و اساتید برای استفاده در طول سال اعطا شود .
3- پیشنهاد می شود با پرداخت تسهیلاتی به سینماداران یا فیلم سازان تلاش شود تا هزینه تماشای یک فیلم برای خانواده ها هرچه بیشتر کاهش یابد .
4- و در نهایت اینکه شایسته است صدا و سیما به عنوان رسانه ای فراگیر در کنار تبلیغ دستگاه های لاغری و کرم جوانی و کباب پز و بخصوص ماکارونی در برنامه کودک ، تسهیلاتی را برای تبلیغ مولفه های فرهنگی جامعه همچون فیلم و کتاب قائل شود .
....... و پیشنهاد آخر اینکه سعی کنیم اول هر کاری ، به آخر آن کار بیاندیشیم.