شرم بر آن هنرمندانی سزاوار است که با چنان ابتهاجی کشته شدن 6 نفر از هم قطاران شان را به اتهام همکاری با ده نمکی با قهقهه های مستانه به تنعم و تفرج به شادی در تالار وحدت نشستند .
گروه مانیتورینگ - داریوش سجادی روزنامه نگار و تحلیلگر در مطلبی به دیدار رئیس جمهور با هنرمندان پرداخته است و نگاهی هم به حادثه های اخیر پشت صحنه فیلم معراجی ها داشته است.
به گزارش
بولتن نیوز، مطلب داریوش سجادی با عنوان " در روزگار قحطی وجدان " در ادامه آمده است:
بهمن 85 وقتی بی مهری جشنواره فجر به «اخراجی ها» را دیدم خطاب به ده نمکی و با استعانت از «سلمان هراتی» نوشتم:
... کی می توان از سادگی تو گفت و هم به دریافت «خرمهره نوبل» نائل آمد!؟
من فرزند مظلوم توام
نه پاپیون می زنم
و نه پیپ می کشم
همچون تو ساده که هیچ کنفرانس رسمی او را نمی پذیرد
و شعر من عربده جانوری نیست که از کثرت استعمال ماری جوانا دهان باز کرده باشد
بلکه زمزمه ای است که مظلومیت تو مرا آموخته
امروز نیز که سخنان «رئیس حمهور» در جمع اصحاب هنر و ابتهاج مدعوین را ملاحظه کردم بدون آنکه ارزنی تکدر خاطر یا ابراز تاسفی از کشته شدن چند تن از عوامل فیلم «معراجی ها» در سخنان رئیس جمهور استماع شود ناخواسته یاد «در روزگار قحطی وجدان» و این فراز از نجواهای «قزوه» افتادم:
گـریـسـتــــن ـ نخستـیـن قـطـعه کـودکـانـه من بود
و فــــــقـــــر
تـنـهـا هـمبازی آن روزهایم
و پدری که دلش می خواست یک دو ریالی را بـیـن دو بـــرادر به عــدالــت تـقـسـیـم کـنـد
ما با یک سـمـاور بــــرقــــی مـتـمـدن شـدیـم
و یاد گرفـتیـم بـگوئــیــم ( مـرسـی عـا لـیـجـنـاب )
امسال سال قحـطی عــاطــفـه بــود
و هیچ کس به این ریـشـه داران بی ریـشـه نگفـت
بـالای چــشـمـتـان ابـروسـت!
هر چند دکتر روحانی در فرازی از سخنان خود فرمودند:
«هنر بدون آزادی معنا ندارد!»
اما گریزی از این واقعیت هم نباید داشته باشند که:
هنر بدون هنرمند هم معنا ندارد!
آنانی که یک تسلیت حداقل حق شان بعد از سالها هنرورزی برای جامعه شان بود!
...!
در روزگاری که برای هلاکت 6 نفر شتر هم متالم می شوند، تو گوئی 6 عدد هندوانه بر زمین خورده و ترکیده و آن قربانیان نه هنرمند بودند و نه سینماگر و نه انسان!!!
شرم بر آن هنرمندانی سزاوار است که با چنان ابتهاجی کشته شدن 6 نفر از هم قطاران شان را به اتهام همکاری با ده نمکی با قهقهه های مستانه به تنعم و تفرج به شادی در تالار وحدت نشستند .
دوم هم اینکه ایشون توقع داشته با اخراجیا که یه فیلم صرفا تجاری و ضعیف بوده،جایزه داده میشده تو جشنواره فجر؟بابا دست مریزاد!!!!!
در اینکه سیاستمداران ما ( متاسفانه فرقی نمیکنه اصول گرا ، اصلاح طلب و از رئیس جمهور گرفته تا مدیر یه اداره معمولی توی شهرستان ) هنر سخن گفتن رو به درستی نمی دونن و گاهی حرف هایی میزنن که بعدش باید عواقبش رو جمع و جور کرد شکی نیست .
اما درباره ی فیلم اخراجی ها بهتره یادمون باشه فقط حرف اصلی یک فیلم ملاک خوب بودنش نیست . عوامل زیادی دخیل هست . حتی اگر در همون حد داستان هم بهش نگاه کنیم خیلی فیلم قوی ای نبود . کافیه اون جک ها و شوخی ها رو از توش حذف کنید آیا با اقبال عمومی مواجه میشد ؟
اگر توی کشور ما مثل همون آمریکا اول فیلم اکران میشد و بعد توی جشنواره ها و رقابت ها شرکت داده میشد معلوم بود که حرفه ای ساختن یک فیلم چقدر مهمه.
همانطور که خدا، بندگانش را به پیامبرش شناسانده (و ما کان اکثرهم و لو حرصت بمومنین- قلیل من عبادی الشکور- قتل الانسان ما اکفره -لعلک باخع نفسک ان لا یکونوا مومنین و ...). ما آدمها فقط عادت کرده پز نداشته هامون رو بدیم و خودمون رو موجودات فهیم باکلاس نشان بدیم ولی دریغ و درد اینکه، متاسفانه ما موجوداتی هستیم که آیات فوق الذکر در وصف حال ماها بیان شده. موجوداتی که بیشتر اسیر دست نفسیم تا مشتاق تخلق به اخلاق الهی.
بسه ديگه بولتن نيوز