لباس تاناکورا همیشه وجود داشته و مخصوص شرایط امروز جامعه ما نیست

گروه اجتماعی - روزنامه قانون در مطلبی با عنوان " مردم به دلیل فقر به پوشیدن لباس‌های «تاناکورا» روی آورده‌اند"  در روز 26 آذر 92،  بدون محاسبه و در نظر گرفتن مسائل و شرایط دیگر، صرفا لباس دست دوم را نشانه فقر مردم ارزیابی کرده  و نوشته است: لباس‌های دست دوم عامل انتشار بیماری‌های پوستی هستند. این را اکثر مردم می‌دانند، با این حال این روزها، سقوط به زیر خط فقر باعث شده برخی از مردم کشورمان، دست دوم پوش خارج نشین‌هایی شوند که لباس‌هایشان را نمی‌خواهند.





به گزارش بولتن نیوز، این روزنامه با تلنگر زدن به گمرک نیز گفته است: لباس‌هایی که از طریق گمركات كشور وارد شهرها و مراكز استان‌ها می‌شود و مورد استقبال افرادی قرار می‌گیرند که به دلیل فقر اقتصادی و كاهش درآمد‌ها و قیمت‌هایی که هنوز کاهش نیافته اند نمی‌توانند خریدار لباس‌های تازه از مغازه‌ها باشند.
 
این روزنامه از نگاه یک کارشناس از فقر به عنوان عامل روی آوردن مردم به لباس‌های تاناکورا نام برده و گفته ما هیچ وقت مردم را به پوشیدن لباس‌های دست دوم خصوصا لباس‌های زیر و كفش توصیه نمی‌كنیم چراكه عامل بسیاری از بیماری‌های قارچی و پوستی است، با این حال به افرادی که از این لباس‌ها استفاده می‌كنند توصیه می‌کنیم آن‌ها را تمیز شسته و كاملا اتو نمایند تا لباس تا حد ممکن ضد عفونی لباس شود.

در تحلیل مطلب مورد نظر روزنامه قانون که به نقل از سلامت نیوز نیز نکاتی را منتشر  کرده، باید ابتدا به این نکته توجه داشت، که خرید و فروش لباس های دست دوم در هر دوره و زمانه ای وجود داشته و همواره بازارهایی در پشت شهرداری، بازار سید اسماعیل، و... در گذشته و حتی قبل از انقلاب، به فروش لباس های دست دوم و استوک مشغول بوده اند و تنها شامل شرایط امروز جامعه ما نیست و واژه تاناکورا نیز نشان می دهد که پیش از این نیز این موضوع مطرح بوده و پدیده جدیدی نیست.
نکته دیگر این موضوع اساسی است که دولت تلاش خود را برای کنترل تورم و بهبود محیط کسب وکار انجام داده و در حال حاضر با تثبیت نرخ تورم از  ماه آینده شاهد کاهش نرخ تورم خواهیم بود و اگر به تدریج به جای اجناس خارجی و لباس های خارجی که با دلار ارزان 1000 تومانی در سال های قبل وارد می شده و حالا با دلار 3 هزار تومانی گران ارزیابی می شود، شاهد تولید داخلی و حمایت از پوشاک داخلی باشیم به روزی خواهیم رسید که مانند سال های دهه 50 و 60 و 70 شاهد حضور پوشاک ایرانی با کیفیت و قیمت مناسب در بازار خواهیم بود. براین اساس برای تنظیم و تعادل پوشاک باید صبر کرد و نباید موضوع نوسان نرخ دلار و عدم تعادل بازار تولید داخلی و واردات و... را صرفا به فقر ربط داد.
زیرا در سال های اخیر بخش عمده بازارلباس و پوشاک از چین و... وارد می شده و حالا بارشد نرخ ارز طبیعی است که قیمت ها اندکی بالا رفته باشد اما اثر گرانی یکی دو سال گذشته بر اقتصاد به اندازه ای نبوده که توجه مردم به اجناس تاناکورا را به شدت رشد داده باشد ضمن این که این اجناس استوک و در انبار مانده محسوب می شود نه استفاده شده مردم کشورهای خارجی!
خوب است نویسنده روزنامه قانون به این پرسش پاسخ دهد که آیا جمع آوری لباس های دست دوم و استفاده شده توسط مردم کشورهای خارجی، از کوچه ها و محله های مختلف و انبار کردن آنها و شستن و حمل به بندر و از آن جا به گمرکات ایران و ورود به بازار و.... با صرفه تر است یا خرید اجناس تولید شده و استفاده نشده اما در انبار مانده درچین و اروپا و ....؟
هزینه مراجعه به یک کوچه در یک شهر مانند هند و چین و اروپا، و خرید لباس از خانه ها، جمع آوری و حمل به انبار و شستن آن و بسته بندی و حمل به بندر و.... بسیار بالاتر از هزینه خرید یک کامیون اجناس استوک و در انبار مانده در چین و اروپا است و لذا دور از ذهن است که بپذیریم عده ای این همه کار را انجام بدهند تا مثلا یک لباس که یک خانم یا آقا در اروپا پوشیده اند را خریداری کنند و کلی زحمت بکشند تا در ایران به یک خریدار کم درآمد بفروشند! زیرا قیمت تمام شده این فرایند از قیمت تمام شده تولید درچین و... بالاتر است
لذا منطقی آن است که اجناس تاناکورایی اجناس در انبارمانده و استفاده شده و از مد افتاده باشند تا اجناس دست دوم استفاده شده...
تنها در مورد لباس های گران قیمت داخل کمد و مجلسی که قیمت بالایی دارند چنین تصوری امکان پذیر است که آنها نیز معمولا مشکل بهداشتی ندارند و برای گروه های کم درآمد نیز مناسب نیستند زیرا در هر شرایطی بازهم قیمت قابل توجهی دارند.


به عبارت دیگر، همان طور که صنعت مد، با خود لباس ها و لوازم خانگی و کفش و انواع وسایل زندگی را به موضوع روز بازار تبدیل می کند و هجوم مردم و مصرف کنندگان بازارهای مختلف جهان به سمت مد را شاهد هستیم، به همان نسبت تفکیک بازارها به چند بخش را نیز شاهدیم.
برخی از مردم همان مدهای قدیمی که حالا ارزان تر شده و تولید می شوند را خریداری می کنند، بخشی از مردم به مدل های قدیمی تر و مثلا مدل های چند سال قبل علاقه دارند و همان پوشش را حفظ می کنند و برخی مردم و کم درآمدها نیز به اجناس استوک که ممکن است هیچگاه پوشیده نشده باشند تمایل دارند تا با قیمت کمتر خریداری کنند.
براین اساس، لباس های تاناکورا و استوک، لزوما دست دوم و استفاده شده نیستند و ممکن است مد بازار اروپا و ژاپن و کشورهای دیگر نباشند و از بازار جمع آوری شده باشند و حالا در شهر یا کشور دیگری به فروش می رسند.
براین مبنا، بخش عمده لباس های تاناکورایی، محصول تغییر مد، تغییر فصل و ارزان شدن لباس یا وسایل زندگی است و به معنای استفاده توسط اشخاص و دست دوم نیست.
ضمن این که حتی لباس و کفش دست دوم نیز در گذشته و قبل و بعد از انقلاب و درهرکشور و در هر دولت وشرایطی چه رونق باشد چه رکود تورمی، همواره بازار و متقاضی خود را دارد.





لذا نویسنده محترم روزنامه قانون توجه داشته باشد که لباس تاناکورایی تنها در شرایط امروز ایران مطرح نشده و از گذشته تا امروز مطرح بوده است و اگر خاطرشان باشد این واژه همزمان با پخش سریال سال های دور از خانه یا اوشین به بازار ایران وارد شده است و لذا چنین ادعایی که مردم ایران فقیر شده اند  و کسانی که زیر خط فقر رفته اند تمایل بیشتری به این لباس ها دارند و.... !
نکته دیگر این است که در گذشته نیز که لباس های دست دوم یا تاناکورایی فروخته می شد، فروشنده یا خریدار، تمام مسائل بهداشتی و شست وشوی کامل را در نظر داشت تا مبادا لباس استفاده شده ای را خریداری کرده و دچار بیماری شود.
ضمن این که باید توجه داشت که در شرایطی که آلودگی هوا مطرح است و مردم از کالاها و خدمات عمومی مانند استخر و جکوزی و سونا و.. استفاده می کنند نیز باید نسبت به این موضوعات توجه داشته باشند که باید بهداشت و سلامتی را رعایت کنند.
آیا وقتی شما به یک استخر درجه یک مراجعه می کنید و آنجا از آب و استخر و حوله و... استفاده می کنید، تا این حد نسبت به موضوع بهداشت حساسیت نشان می دهید؟! یا این که موضوع لباس تاناکورا از نقطه نظر موضوع فقر جذابیت بیشتری یافته است!؟






در طول تاریخ، قیمت کالا همواره تابع درجه کمیابی و کیفیت کالاها بوده است و زمانی که قیمت کالایی گران باشد و قدرت خرید مردم متفاوت باشد طبیعی است که از قیمت بالا برای لباس مد روز، تا قیمت پایین برای لباس های از مد خارج شده و استوک و دچار تغییر فصل و دست دوم را شاهد هستیم.

موضوع دیگری که جهت اطلاع مخاطبان گرامی و روزنامه قانون لازم است مطرح شود توجه به این موضوع است که در دنیای امروز که انواع الیاف، پارچه بافی و تولید پوشاک با هزینه های متفاوت و از قیمت های فوق العاده گران تا کیفیت پایین درکشوری مانند چین را شاهد هستیم، روزانه میلیون ها لباس و پوشاک و پارچه به قیمت های مختلف تولید می شود که فروش آنها ممکن است با نوسان ها و مشکلاتی همراه باشد  و لذا سرمایه گذار برای آنکه حداقل هزینه و خسارت را تحمل کند، بخشی از لباس های در انبار مانده را به قیمت پایین به کشورهای دیگر خواهد فروخت  و لذا با قیمتی پایین تر از آن چه انتظار داریم عرضه می شوند و لذا در چنین بازاری چه نیازی وجود دارد که افراد لباس دست دوم و استفاده شده را استفاده کنند و اگر هم چنین مواردی وجود داشته باشد نسبت به سال های قبل کاهش یافته است و به نظر می رسد که تحت تاثیر چنین بازاری در دنیای امروز، بیشتر شاهد اجناس استوک و در انبارمانده باشیم تا اجناس دست دوم
البته  برخی افراد که قصد سفر به خارج کشور را دارند یا از نظر درآمدی در سطح بالایی هستند و به دنبال تغییر دکور و لباس های خود هستند بخشی از لباس های خود را به حراج می گذارند که این بخش ازبازار حراجی نیز معمولا با مشکل بهداشت و سلامت وفقر مواجه نیست و اگرچه قیمت ها از بازار کمتر است اما در سطحی نیست که مورد توجه کم درآمدها باشد.