يک دوربين نيمه حرفه‌اي، با امکانات فوق‌العاده

باشگاه خبرنگاران،ميان سطح دوربين‌هاي حرفه‌اي و دوربين‌هاي خانگي، نسل ديگري از دوربين‌ها با نام Bridge Digital Camera وجود دارد. Bridge Digital Cameraها يا SLR-Like Camera‌ ها بيشترين کيفيت را در دوربين‌هاي Live-Preview Digital Cameras) LPD) دارند. 

دوربين‌هاي LPD دوربين‌هايي هستند که در حين عکسبرداري تصوير را به طور زنده از چشمي به LCD منتقل مي‌کنند. اين نوع دوربين‌ها از نظر اندازه و وزن با DSLR‌هاي نسبتا کوچک برابري مي‌کنند و از تمام دوربين‌هاي غيرحرفه‌اي بزرگ‌ترند اما فاقد آينه و روش انعکاسي هستند و به همين دليل در رده DSLR‌ها قرار نمي‌گيرند. اگر چه بيشتر وقت‌ها اين دوربين‌ها با DSLRها اشتباه گرفته مي‌شوند اما به سادگي مي‌توان از بروز اين اشتباه جلوگيري کرد. لنز اين دوربين‌ها (صرف نظر از استثنا‌ها)، عموما ثابت است که يکي از ضعف‌هاي آن نسبت به DSLR‌هاست.

 در دوربين‌هاي Bridge امتيازاتي نسبت به دوربين‌هاي خانگي وجود دارد. CCD دوربين‌هاي Bridge نسبت به دوربين‌هاي خانگي بزرگ‌تر است و در نتيجه عکس‌هاي با کيفيت‌تري ثبت مي‌کند. دوربين‌هاي نسل Bridge کنترل کاملي روي تنظيماتي مانند سرعت شاتر، روزنه ديافراگم، تعادل سياه و سفيد و برد عکسبرداري دارند؛ اگر چه هميشه نياز نيست همه چيز را به طور دستي تنظيم کنيد. در دوربين‌هاي Bridge حالت‌هايي براي تنظيم‌ خودکار در نظر گرفته شده تا عکاس بتواند بنا به حوصله و وقت خود عکس‌هاي حرفه‌اي يا خانگي بگيرد اما اگر واقعا نمي‌خواهيد هيچ وقت از ويژگي‌هاي غير خودکار دوربين‌هاي Bridge استفاده کنيد، اين ويژگي‌ها غير ضروري به نظر مي‌رسند و شما هزينه بيشتري براي آن چه که هيچ وقت به کار نمي‌آيد، پرداخته‌ايد.

در اين دوربين‌ها هيچ کنترلي روي فاصله کانوني وجود ندارد. فاصله کانوني به لنز دوربين بستگي دارد و لنز اين دوربين‌ها معمولا قابل تعويض نيست اما اين نکته هميشه ايراد تلقي نمي‌شود. سازندگان اين دوربين‌ها براي رفع مشکل ثابت بودن لنز محصولات، راه‌حل مناسبي سنجيده‌اند. در صورتي که سازنده فاصله کانوني نسبتا بزرگي براي يک دوربين در نظر بگيرد، به واسطه يک لنز کم قطر نيز مي‌توان به خوبي زوم کرد. دوربين‌هاي Bridge که توانايي زيادي در زوم کردن دارند Superzoom Camera نام گرفته‌اند که مي‌توانند تا حدودي مانند يک DSLR مجهز به Wide-Angle Telephoto يا Macro عکسبرداري کند.

 اين دوربين‌ها گاهي از DSLRها هم گران‌ترند. Bridge‌ها و به طور کلي LPD‌ها از دو روش کلي براي انتقال تصوير به چشم عکاس استفاده مي‌کنند. اين دو روش عبارتند از LCD و چشمي الکترونيکي (EVF). البته بعضي از نمونه‌هاي ارزان قيمت LPD‌ها از چشمي اوپتيکال (OVF) استفاده مي‌کنند. در دوربين‌هاي غير DSLR داشتن چشمي الکترونيکي مزيت محسوب مي‌شود، چرا که زاويه ديد چشمي‌هاي اوپتيکال در دوربين‌هاي غير DSLR بر زاويه‌اي که CCD تصوير را مي‌بيند منطبق نيست. در دوربين‌هاي Bridge از چشمي‌هاي الکترونيکي با کيفيت (high-quality EVF) استفاده مي‌شود که يکي از مزاياي آن نسبت به دوربين‌هاي ديجيتال خانگي است. LPD يا نمايش لحظه به لحظه تصاوير از لنز اصلي روي LCD، در دوربين‌هاي ديجيتال مزايا و معايبي دارد.

 يکي از مزاياي LPD اين است که نتيجه عکسبرداري پيش از عکسبرداري قابل مشاهده است. در صورتي که سوژه ثابت باشد، مي‌توانيد براقي‌ها و نويزهاي تصوير را به وضوح ببينيد. اگر LCD دوربين متحرک باشد، LPD مي‌تواند قاب‌بندي را در عکسبرداري از زاويه‌هاي نامناسب آسان کند. در مقابل نتيجه عکسبرداري از سوژه‌هاي تاريک يا متحرک با دوربين‌هاي ديجيتالي که به LPD مجهز نيستند، کيفيت بيشتري خواهد داشت.