فتح‌الله‌زاده: ببخشيد که دربي اين‌قدر بد بود

يک نمايش ضعيف از دو تيم و در پايان بازي اين مردم و رسانه ها بودند که متهم شدند. آنها که گناه شان اين است ؛ انتظار ديدن يک بازي زيبا. علي فتح الله زاده مدير استقلال البته به هوادارانش حق مي دهد که شاکي باشند اما باز هم از بازيکنانش دفاع مي کند چون مي گويد آنها مي ترسند! او در گفت و گو با خبرآنلاين از دلايل خسته کننده بودن دربي مي گويد.

نه من شيشه اتوبوس نمي شکستم. راستش بازي قشنگي نديديم اما اين تقصير بازيکنان هم نيست. وقتي جو را طوري کرديم که بازيکنان مان مي ترسند نتيجه اش همين مي شود. شما دربي ما را با بازي هاي اروپايي مقايسه کنيد ، همه جاي دنيا بازي که تمام مي شود ، تيم بازنده هم کمي تشويق مي شود و تيم برنده را برايش جشن مي گيرند اما اينجا تيم برنده تشويق نمي شود و تيم بازنده بدترين فشار و حملات را تحمل مي کند. وقتي شرايط به اين شکل است ، چاره اي باقي نمي ماند غير از احتياط بچه ها از ترس شان ترجيح مي دهند که بازي مساوي شود.

حاجي جان سئوالي مي پرسيد که مجبور شوم براي تان مثال از آلمان بزنم. بعد مي رويد مي گوييد حاجي دو روز رفته است آلمان 20 سال براي مان خاطره مي گويد. ولي خدايي من هنوز هم از اين دوستان خاطرات شنيدني جديد دارم. يک سال آنها با بايرن بر سر قهرماني رقابت داشتند. هفته آخر معلوم نبود اين ها قهرمان مي شوند يا بايرن. آن روز بازي شان تمام شده بود و همه طرفداران شان را بدون اينکه مسابقه داشته باشند به ورزشگاه آورده بودند . وسط زمين چمن را پوشانده بودند ، آلات موسيقي داشتند و آماده جشن بودند . بازي را از اسکوربورد ورزشگاه نشان مي دادند. درست در دقيقه 90 بازي بود که قهرماني را از دست دادند و دوم شدند. 2 دقيقه جشن شان مختل شد و باز جشن نايب قهرماني گرفتند. از فردا هم تيم را تشويق مي کردند. ما کي اينجا مي توانيم شاهد چنين رفتاري باشيم؟

من فکر مي کنم وقتش رسيده مطبوعات و رسانه ها با کارشناسان جلسات کارشناسي بگذارند. بايد در اين باره چاره جويي کنيم. اين طوري پيش برود چند دربي بعد بازيکنان دو تيم در نيمه هاي زمين شان مي مانند و فقط با هم پاسکاري مي کنند تا بازي مساوي تمام شود.

حرفتان را نقض نمي کنم ولي بعضي از راهکارها را مي گويم که بازيکن ها بيايند بازي کنند. ما مساوي نمي خواهيم .حتي به عنوان مدير تيم مي گويم باخت را قبول مي کنم ولي اين قدر جو سنگين است ، که بازيکن مي ترسد. بايد جاي بازيکن باشيم ببينيم چه مي کشد که اين قدر با استرس بازي مي کند.

همين است ديگر ، خواهشم اين است اگر نياز به ميزگرد داريم بنشينيم و به هم کمک کنيم . ما از اين سئوال ها ناراحت نمي شويم. مسئول استاديوم ما نيستيم . هيچ گونه اختياري نداريم. باز مثال از آلمان مي آورم. يک بار براي يکي از بازي هاي لورکوزن سفير وقت ايران در آقاي دکتر عزيزي رفتيم بازي لورکوزن را ببينيم. بازي ساعت 7:30 برگزار مي شد. ساعت 7:10 دقيقه که سفير آمد ، 3 هزار نفر بيشتر در ورزشگاه نبودند. من شک کردم که شايد بازي ساعت ديگري شروع مي شود اما منزوي چک کرد و ديد ساعت بازي درست است. باورتان نمي شود راس زمان شروع بازي يعني در عرض 20 دقيقه ورزشگاه جاي سوزن انداختن نداشت. براي اينکه طرف مي داند بليتش کجاست و کسي سر جايش نمي نشيند. ما هيچ تلاشي نمي کنيم. ما نمي گوييم همه استاديوم ، 5 هزار صندلي به ما بدهند و همه کارش با مسئوليت ما باشد. ما کساني را مي آوريم که بروند سر جايش بنشيند. اما مسئولان ما از اين کار طفره مي روند.

من عذرخواهي مي کنم. از همه هواداران خوب مان به نوبه خودم عذرخواهي مي کنم. دست همه را مي بوسم. آنها لايق تماشاي بازي هايي خيلي بهتر از اين هستند . کسي نمي تواند بگويد بازي خوب بوده است. همه اش گردش توپ و دو تيم با هم دعوا کردند که گل نخورند. مثلا ما 3 تا موقعيت داشتيم. آنها هم چند تا حرکت داشتند اما اين حرکت ها خيلي کم بود.