دروغ هایی بسیار برای هیچ…

به گزارش بولتن نیوز به نقل از  تارنمای کاوش پرس:بعد از افشا گری های اخیر ادوارد اسنودن نهاد ها و اشخاص صاحب نظری در سرتاسر جهان به اظهار نظر پرداختند. در این بین مجید محمدی نیز در مطلبی که با عنوان اسنودن ، هیاهوی بسیار برای هیچ در سایت ضد انقلاب گویا منتشر نموده است سعی در بی اهمیت جلوه نمودن اطلاعات افشا شده توسط اسنودن نموده است. حال در این نوشتار قصد داریم به بیان چند نکته در مورد مطلب وی بپردازیم:

ممکن است اطلاعات افشا شده از جانب اسنودن از نظر مجید محمدی که خود سال ها با نهاد های جاسوسی آمریکا همکاری داشته چیزی بیشتر از اطلاعات روزمره نباشد ولی به تکاپو افتادن دولت های غربی نظیر انگلستان که از روزنامه نیوروک تایمز خواسته که اطلاعات افشا شده او را امحا کنند نشان از اهمیت بالای این اسرار دارد. علت این کار دولت انگلیس افشای اطلاعات مربوط به عملیات نهادهای جاسوسی آمریکا با همکاری نهادهای جاسوسی در بریتانیا و به خصوص سازمان GCHQ است. درخواست انگلیس در این زمینه از سوی سفارت انگلیس در واشنگتن تحویل سردبیر اجرایی روزنامه نیویورک تایمز یعنی جیل آبرامسون شده و وی با سکوت آن را پذیرفته است. پس مطمئنا این اطلاعات چیزی فراتر از مسائل روزمره مردم است. یک نمونه از این اطلاعات سری مربوط به رصد داده های اینترنتی کشورهای آمریکای لاتین از جمله برزیل توسط آمریکاست که افشای آن باعث تشنج میان این دو کشور شده است تا حدی که امکان دارد برزیل  طرح ۴ میلیارد دلاری خرید جنگنده‌های امریکایی شرکت بوئینگ از این کشور را لغو کند. البته ذکر این نکته ضروری است که اگر اطلاعات افشا شده اسنودن مهم نبود چرا باعث دستپاچگی نهاد های امنیتی ایالات متحده در روزهای نخستین شد؟

در بخش دیگری از مقاله آمده که چه کسی نمی دانست که دولت ایالات متحده پس از رویدادهای ۱۱ سپتامبر مکالمات تلفنی و پیام‌های اینترنتی را برای یافتن اطلاعاتی از گروه‌های تروریستی در داخل و خارج ایالات متحده شخم می زند؟ البته برای مجید محمدی (ملیجک آمریکایی) که سال ها با CIA  همکاری نموده دانستن این مطالب در مورد شنود شهروندان ممکن است عادی باشد ولی این که چگونه و با استفاده از چه منابعی این کار انجام شده است برای هیچ کسی شفاف نبود. طبق اطلاعات داده شده توسط اسنودن مرکز ارتباطات دولتی بریتانیا به اطلاعات شبکه‌های ارتباطی چون تله‌کام آلمان نیز دسترسی داشته است.کارمندان مرکز ارتباطات دولتی بریتانیا (GCHQ) از جمله به اطلاعات رادیوی سراسری شمال آلمان (NDR) و روزنامه آلمانی زود دویچه (Süddeutsche Zeitung) دسترسی داشته و می‌توانسته‌اند بخش عظیمی از اطلاعات شهروندان آلمان را در اینترنت رصد و بررسی کنند. دست‌کم شش شرکت بزرگ مخابراتی چون "تله‌کام بریتانیا” و "ودافون” با مرکز ارتباطات دولتی بریتانیا همکاری کرده‌اند. همه این شرکت‌ها در آلمان نیز فعال هستند.  این دقیقا جزییات جدیدی است که هیچ شهروندی از چگونگی شنود اطلاعات توسط دولت ها باخبر نبوده است. از طرفی این موضوع با نظر مجید محمدی  که معتقد است این اخبار  جزو اخبار طبقه بندی و محرمانه نیست بلکه اخبار روزمره سایت ها و روزنامه هاست که به دلیل عدم پیگیری مردم عادی بنظر محرمانه می آید! در تضاد است. یک سوال مهم که در اینجا مطرح است این است که طبق چه مدارک و شواهدی این ملیجک آمریکایی بولتن های خبری محرمانه به خصوص در ایران را جزء اخبار دم دستی و غیر مهم روزانه می داند؟

از نگاه او این مطالب نتوانستند آن بخش‌هایی از حکومت را که شهروندان واقعا می خواهند شفاف باشد (مثل قراردادهای اقتصادی با شرکت‌های بزرگ و نیز دیگر دولت‌ها بالاخص دولت‌های دیکتاتوری، روابط درون دولت‌ها یا احزاب سیاسی، یا برنامه‌های تکثیر سلاح های کشتار جمعی) شفاف سازند در حالیکه این اطلاعات روابط کشورها در مقابل یک هدف مشترک را به خوبی نشان میدهد. نمونه بارز آن ویروس استاکس نت است . اسنودن  تصریح کرده که آمریکا و رژیم صهیونیستی با همکاری یکدیگر استاکس‌نت را کدنویسی کرده و سپس آن را علیه تاسیسات هسته ای ایران به کار گرفته‌اند. اسنودن افزوده که آژانس امنیت ملی آمریکا به طور منظم با دولت‌های خارجی همکاری دارد و بخش بزرگی موسوم به اداره امور خارجی این آژانس وظیفه مدیریت همکاری با شرکای خارجی را بر عهده دارد.

حال سوال اینجاست که اگر این افشاگری اطلاعات انجام نمیشد چه زمانی پرده از راز ارتباط اژانس امنیت ملی آمریکا با سایر دول خارجی برای جاسوسی شهروندان برداشته میشد و چرا مجید محمدی  تا این حد از جاسوسی نهادهای امنیتی آمریکا از شهروندان دفاع میکند؟ آن هم در شرایطی که حریم شخصی در ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی جزو مسائل بسیار مهم بشمار می آید.

یکی از ایراداتی که به افشاگری اسنودن و یا حتی آسانژ وارد شد این بود که چرا اطلاعات افشا شده مربوط به کشورهای غربی و یا آمریکاست و از دیگر کشورها در این اطلاعات خبری نیست؟ این موضوع به هیچ وجه نمیتواند یک ایراد و یا مشکل بر کار اسنودن تلقی شود چرا که اولا او به عنوان کسی  که در مرکز اطلاعات آژانس امنیت ملی آمریکا بوده طبیعتا اسرار و اطلاعات آنجا را در اختیار داشته و نه اطلاعات سری مربوط به کشور های( از نظر مجید محمدی) کمونیست و اقتدار گرا. و دوم آنکه نفوذ و قدرتی که آمریکا و بعضی از دول غربی در دنیا (به بهانه مبارزه با تروریسم) دارند بر کسی پوشیده نیست. البته جای تعجب دارد شخصی مانند مجید محمدی از جاسوسی و افشای اطلاعات انتقاد کرده و آن را زیر سوال برده است. از طرفی  مطمئنا عملیات های اطلاعاتی و سایبری که آمریکا بر ضد دولت های مخالفش دارد و همچنین روابطش با کشورهای غربی و رسانه های آنان بسیار پیچیده تر و گسترده تر از سایر کشورهای ذکر شده توسط مجید محمدی مانند کوبا و ونزوئلا دارد. حال سوال اینجاست که چرا فردی مانند مجید محمدی که در زمینه جامعه شناسی فعال است و هیچ گونه تخصصی در زمینه فناوری اطلاعات ندارد در این مورد به اظهار نظر می پردازد تا این حد مصر است ارزش کار اسنودن و آسانژ در افشای اطلاعات را پایین بیاورد ؟ هیاهویی برای هیچ …

منبع: وبلاگ سایبریون