ایران رتبه 137 را در بالاترین نرخ بیکاری در بین 202 کشور جهان به خود اختصاص داد

گروه اقتصادی ـ پیمان کمالی: برابر آمار منتشره از سوی مرکز آمار و اطلاعات آمریکا در سال 2013، نرخ بیکاری در سال 2012 در 202 کشور جهان به شرح جداول زیر اعلام شده است. بر این اساس ایران با نرخ بیکاری 15.5 درصد در بین 202 کشور مورد بررسی رتبه 148 را به خود اختصاص داده است که نشان می دهد 137 کشور جهان نرخ بیکاری کمتری از ایران دارند.

به گزارش بولتن نیوز، کشورهای موناکو و کامبوجیه با نرخ بیکاری صفر درصد و قطر و تایلند به ترتیب با نرخ بیکاری 0.5 درصد و 0.7 درصد رتبه های اول تا سوم کمترین نرخ بیکاری در بین کشورهای جهان را به خود اختصاص داده اند. در این بین کشورهای بورکینافاسو، لیبریا، نائورو و زیمباوره به ترتیب با 77، 85، 90 و 95 درصد رتبه های 199 تا 202 را دربین کشورهای جهان به عنوان بالاترین نرخ بی کاری به خود اختصاص داده اند.

برخی کارشناسان انتقادهایی به شیوه‌های آمارگیری بیکاران در ایران و نتایج آن وارد می‌کنند، ولی همه بر یک نقطه اتفاق نظر دارند که بیکاری یکی از معضلات اصلی اقتصاد ایران است. جمعیت ایران در ۲۸ سال گذشته تقریبا دو برابر شده و اکثر کسانی که در سالهای بعد از انقلاب ۱۹۷۹ متولد شده‌اند به سرعت به جمع متقاضیان کار می‌پیوندند.

بر اساس آمار رسمی، تعداد بیکاران ایران بین سه تا سه و نیم میلیون نفر است اما کارشناسان آمار بیکاران را بیشتر از چهار میلیون نفر برآورد می‌کنند. هر ساله دست کم حدود هشتصد هزار نفر وارد بازار کار ایران می‌شوند و ایران توان کافی برای پاسخگویی به این حجم از متقاضیان کار را ندارد.

دولت در چند سال گذشته حجم زیادی از منابع بانکی را به سمت بنگاه‌های زودبازده هدایت کرده بلکه بتواند از فشار بیکاران بکاهد اما برآوردهای رسمی نشان می‌دهد که تلاش دولت تاثیر چندانی بر کاهش نرخ بیکاری نداشته‌است.

کارشناسان اقتصادی بر این باورند که ایران برای این که بتواند بیکاری را کنترل و نرخ آن را کاهش دهد باید سالانه بیشتر از یک میلیون شغل ایجاد کند در حالی که در طول سال‌های اخیر به طور متوسط نتوانسته برای بیشتر از ۵۵۰ هزار نفر شغل ایجاد کند.

کارشناسان اقتصادی بر این باورند که ایران برای غلبه بر مشکل بیکاری، نیازمند رشد اقتصادی بالای هفت درصد است اما در طول چند سال گذشته متوسط رشد اقتصادی در حد پنج درصد و کمتر از این بوده‌است.

کارشناسان اقتصادی بر این باورند که بخشی از رشد اقتصادی سالهای گذشته حاصل افزایش درآمدهای بالای نفتی بوده‌است در حالی که دولت بدون سرمایه گذاری کافی نمی‌تواند به رشدی قابل اتکا دست یابد تا با آن شعار افزایش فرصت‌های شغلی را تحقق بخشد.

تا سال‌های ۱۳۸۳ شاخص نرخ بیکاری اینگونه تعریف می‌شد که در آن هر شخصی که ۲ روز در هفتهٔ مرجع را کار می‌کرد شاغل محسوب می‌گشت. در سال ۱۳۸۳ (دولت هشتم) تعریف نرخ بیکاری تغییر یافت. بسیاری معتقدند بودند این تغییر برای کمتر نشان دادن نرخ بیکاری در کشور توسط دولت نهم صورت گرفته است. این تغییرات از بهار ۱۳۸۴ در آمارها منظور شده.

در حال حاضر بر اساس تعریف دولت هر کس حداقل یک ساعت در هفته کار کند، شاغل محسوب می‌شود. مرکز آمار ایران در این باره اعلام کرده تغییر نرخ بیکاری در دولت هشتم در راستای همسوکردن شاخص‌ها با استانداردهای سازمان بین‌المللی کار بوده است و تنها موجب ۱٪ تغییر در نرخ بیکاری و آن‌هم برای یکبار شده است؛ همچنین این مرکز اعلام کرده که در تعریف قبلی امکان ارزیابی برخی مشاغلی که در هفته کمتر از ۱۶ ساعت فعالیت داشته‌اند امکان‌پذیر نبوده. این موضوع در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ نیز مورد توجه قرار گرفت

نرخ بیکاری در کشورهای مختلف جهان

برابر آمار منتشره از سوی مرکز آمار و اطلاعات آمریکا در سال 2013، نرخ بیکاری در سال 2012 در 202 کشور جهان به شرح جداول زیر اعلام شده است. بر این اساس ایران با نرخ بیکاری 15.5 درصد در بین 202 کشور مورد بررسی رتبه 148 را به خود اختصاص داده است که نشان می دهد 137 کشور جهان نرخ بیکاری کمتری از ایران دارند.

بر این اساس کشورهای موناکو و کامبوجیه با نرخ بیکاری صفر درصد و قطر و تایلند به ترتیب با نرخ بیکاری 0.5 درصد و 0.7 درصد رتبه های اول تا سوم کمترین نرخ بیکاری در بین کشورهای جهان را به خود اختصاص داده اند. در این بین کشورهای بورکینافاسو، لیبریا، نائورو و زیمباوره به ترتیب با 77، 85، 90 و 95 درصد رتبه های 199 تا 202 را دربین کشورهای جهان به عنوان بالاترین نرخ بی کاری به خود اختصاص داده اند.