سریال تمام نشدنی فرار از لیبرتی

 به گزارش بولتن نیوز به نقل از انجمن دفاع از قربانیان تروریسم، سریال فرارها از کمپ لیبرتی تمام شدنی نیست. هر بار و به فواصل زمانی کوتاه خبر فرار یک یا چند تن از اعضاء فرقه تروریستی مجاهدین خلق ساکن کمپ لیبرتی منتشر می شود. در تازه ترین مورد 4 نفر از ساکنان لیبرتی  شنبه گذشته از این کمپ فرار کرده و خود را تسلیم نیروهای عراقی کردند. یکی از این افراد شخصی به نام" ارشد شکرزهی" از شهر سراوان سیستان و بلوچستان می‌باشد.

    فراری های لیبرتی را افراد مختلفی تشکیل می دهند از اعضای  با سابقه ای چون تقی صالح" و «هوشنگ میرزا قربانی»که حدود بیست و دوسال عضومجاهدین بودند تا اعضای کم سابقه تری مثل مجتبی هاشمی و مجید محمدی .

    فرار ها از لیبرتی ادامه فرار اعضای فرقه تروریستی مجاهدین خلق از پادگان اشرف است. قبل از این نیز ساکنان پادگان اشرف از کوچکترین فرصت ها استفاده کرده و خود را به آن سوی دیوارها و سیم خاردارهای پادگان می رساندند.

    فرار از کمپ لیبرتی در حالی است که این کمپ شرایط استاندارد برای  زندگی را دارد. نماینده سازمان ملل در امور عراق پیش از این شرایط و امکانات زندگی در کمپ لیبرتی را مطابق با استانداردهای بین المللی اعلام کرده بود. بر اساس گفته وی تمام امکانات لازم برای سکونت و اقامات در لیبرتی مهیاست.

    برخی اعضاء جدا شده نیز بر وجود امکانات مناسب در این کمپ صحه گذاشته بودند.

    امال سوال اینجاست که با وجود امکانات مناسب و رعایت استانداردهای بین المللی تحت نظرت نهادهای بین المللی چرا ساکنان لیبرتی فوج فوج فرار می کنند؟

    فقدان آزادی و اختیار عمل اعضاء در خصوص تصمیم گیری درباره سرنوشت شان یکی از مهمترین عوامل فرار آنها از کمپ لیبرتی است. اعضاء فرقه مجاهدین خلق با اینکه با فشار نهادهای بین المللی از پادگان خوفناک اشرف به کمپ لیبرتی منتقل شدند اما هنوز هم عوامل فرقه تلاش می کنند شرایط خفقان و فضای بسته سابق را بر آنها اعمال کنند و مانع از ارتباط این افراد با جهان خارج شوند.

    رهبران فرقه مجاهدین خلق همچنان سعی می کنند ساختار کاملا فرقه ای شان را با ادامه کنترل شدید بر اعضاء حفظ نمایند. این چیزی است که اعضاء را به تنگ آورده است. ساکنان لیبرتی بعد از گذشت بیش از دو دهه زندگی دشوار تحت آموزه های عجیب و غریب فرقه ای دریافته اند عمرشان را  در  یک فرقه تروریستی و به بطالت گذرانده اند و از آنجا که اختیار و آزادی برای خروج از آن را ندارند لذا دست به فرار می زنند.

    مریم سنجای از جدا شده های فرقه تروریستی مجاهدین خلق می گوید:من سال‌ها بود به دليل شناختي که از ايدئولوژي فرقه‌گرايانه اين سازمان پيدا کرده بودم، قصد جدايي از اين سازمان را داشتم، ولي امکانش را نداشتم. اصلي‌ترين دليل جدايي من از سازمان مجاهدين، دوگانگي موجود در ايده‌ها و نظرات آن بود. اين سازمان در ظاهر ادعا مي‌کرد که دنبال حقوق بشر، حقوق زنان، عدالت‌خواهي و در واقع جامعه بي‌طبقه توحيدي است، در حالي که هيچ کدام از اين‌ها را در داخل کمپ خودش اجرا نمي‌کرد. به همين دليل بود که من به عمق دوگانگي و بي‌محتوا بودن اين حرف‌ها پي برده بودم، لذا اين شرايط ديگر برايم غيرقابل تحمل بود و تصميم گرفتم از اشرف خارج شوم.

    بدیهی است در چنین شرایطی دلیلی برای ماندن در فرقه مجاهدین خلق باقی نمی ماند. ساکنان لیبرتی بعد از گذشت بیش از دو دهه اکنون به این واقعیت رسیده اند که تمام عمر خود را صرف یک فرقه تروریسیت کرده اند که دستاوردی جز ترور و فرقه گرایی نداشته است.