واکنش دیوید کامرون به مرگ تاچر/ تاچر که بود؟

کامرون در پیام تسلیت خود نوشت: ما یک رهبر بزرگ، نخست وزیر بزرگ و یک بانوی آهنین را از دست دادیم.به گفته سخنگوی دفتر نخست وزیری انگلیس، به دنبال درگذشت مارگارت تاچر، دیوید کامرون سفر خود به اروپا را نیمه کاره رها خواهد کرد و به لندن باز می گردد.نخست وزیر اسبق انگلیس ساعاتی پیش در سن 87 سالگی بر اثر عارضه قلبی درگذشت.مارگارت تاچر، نخست وزیر بریتانیا در زمان تجاوز نظامی عراق به ایران بود که تنها پس از حمله رژیم صدام به کویت حاضر به متجاوز معرفی کردن عراق در جنگ تحمیلی شد.تاچر از مشهورترین شخصیت های محافظه کار محسوب می شد که به همراه رونالد ریگان، رئیس جمهور اسبق آمریکا سیستم اقتصاد بین المللی را به انگاره های سرمایه داری نزدیک تر کردند.خانم تاچر از سال 1979 تا 1990 نخست وزیر بریتانیا بود.وی اولین زنی بود که به نخست وزیری انگلیس رسید. او تا سال 1992 در مجلس عوام انگلیس فعالیت می کرد.قرار است خانواده وی به زودی بیانیه ای رسمی در مورد مرگ تاچر منتشر کنند.

مارگارت تاچر که بود؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیپلماسی ایرانی،   اولین نخست وزیر زن انگلیس، اولین رهبر زن حزب محافظه کار و اصلی ترین متحد «رونالد ریگان» امروز در سن 87 سالگی بر اثر عارضه قلبی درگذشت.به گزارش خبرگزاری فارس، «مارگارت تاچر» نخست وزیر اسبق انگلیس امروز بر اثر عارضه قلبی درگذشت.«مارگارت هیلدا تاچر» متولد 13 اکتبر 1925 بود. وی طولانی ترین دوران نخست وزیری انگلیس در قرن بیستم را ثبت کرد و اولین زنی بود که توانست به بالاترین مقام اجرایی انگلیس دست یابد.تاچر به دلیل سیاست های سخت گیرانه اش از سوی یک روزنامه نگار «بانوی آهنین» لقب گرفته بود. سبک خاص وی همچنین سنگ بنای جدیدی در سیاست های حذب محافظه کار بود، تا جایی که سیاست های وی به «تاچریسم» موسوم شد.

وی تا پیش از آنکه در سال 1959 از منطقه «فینچلی» به پارلمان انگلیس راه یابد، شیمیدان بود. تاچر بعدها در سال 1970 از سوی «ادوارد هیث» به عنوان وزیر آموزش و علوم انتخاب شد. او در سال 1975 در انتخابات درون حزبی محافظه کاران «هیث» را شکست داد و به رهبری مخالفان دولت رسید. او اولین زنی بود که رهبری یک حزب بزرگ انگلیس را در اختیار داشت.

سرانجام تاچر در انتخابات سراسری 1979 به همراه حزبش به پیروزی رسید و به عنوان اولین زن در تاریخ انگلیس، به ساختمان نخست وزیری راه یافت.

وی در بحث های اقتصادی بر بازار کار آزاد، خصوصی سازی شرکت های دولتی و کاهش توان و نفوذ اتحادیه های بازرگانی تاکید داشت. این سیاست ها در دوره اول نخست وزیری وی با رکود اقتصادی و نرخ بالای بیکاری همراه شد و موجب کاهش شدید محبوبیت او شد. با این وجود جنگ سال 1982 بر سر جزایر «مالویناس» و پیروزی انگلیس بر آرژانتین، نجات بخش وی بود و موجب شد تا او بتواند در انتخابات سال 1983 نیز در پست خود ابقا شود.

تاچر چهار سال بعد باز هم به عنوان نخست وزیر انتخاب شد. اما سومین دوره نخست وزیری برای وی خوش یمن نبود و با مخالفت های شدید عمومی و درون کابینه ای با سیاست های وی همراه شد. او نهایتا در نوامبر سال 1990 از نخست وزیری و همچنین رهبری حزب محافظه کار استعفا داد.

تاچر در اوج دوران جنگ سرد به قدرت رسید و در این دوره به همراهی کامل با «رونالد ریگان» رئیس جمهور وقت آمریکا پرداخت. وی در اولین سال نخست وزیری اش از استقرار سامانه های موشکی آمریکا در غرب اروپا حمایت کرد و در مقابل سامانه زیردریایی های هسته ای «تریدنت» را از آمریکا دریافت کرد.

وی در آوریل 1986 به جنگنده های اف-111 آمریکا اجازه داد برای حمله به لیبی از پایگاه های نظامی انگلیس استفاده کنند. این در حالی است که نظرسنجی ها در همان زمان نشان داد که کمتر از 30درصد انگلیسی ها چنین تصمیمی را درست می دانسته اند.

نخست وزیری تاچر با جنگ ایران و عراق نیز همزمان بود. وی در طول جنگ به حمایت همه جانبه از رژیم صدام پرداخت و تا پیش از آغاز جنگ عراق و کویت هیچ گاه حاضر نشد که رسما عراق را به عنوان تجاوزگر به خاک ایران معرفی کند.

وی در جنگ کویت و عراق طرفدار کویت بود. او در زمان تهاجم صدام به کویت در آمریکا به سر می برد. او در مذاکراتش با «جورج بوش» پدر که در سال 1989 جایگزین ریگان شده بود، مداخله نظامی آمریکا در خاورمیانه با هدف خروج نیروهای عراقی از کویت را خواستار شد. وی در تشکیل نیروهای ائتلاف بین المللی در جنگ خلیج هم نقش داشت، اما پیش از آغاز درگیری ها مجبور به کناره گیری از نخست وزیری شد.

تاچر یکی از اولین رهبران اروپایی بود که از روی کار آمدن «میخائیل گورباچوف» رهبر اصلاح طلب شوروی استقبال کرد. وی پس از دیدار دوجانبه میان «ریگان» و «گورباچوف» در نوامبر 1988 گفت که جهان دیگر در دوران جنگ سرد به سر نمی برد. وی در سال 1984 برای اولین بار به شوروی سفر کرد.

تاچر از اولین رهبران اروپایی بود که از روی کار آمدن گورباچوف استقبال کرد«بانوی آهنین» پس از استعفا از نخست وزیری همچنان در مجلس عوام انگلیس حضور داشت. وی نهایتا در سال 1992 از حضور در مجلس عوام هم کناره گیری کرد.