سال عدم حمایت از تولید ملی

تا پایان سال «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» فقط يكي‌دو روز باقی مانده است و اکنون بهترین فرصت برای رسیدگی به عملکردهاست. سال 1390 با نام «جهاد اقتصادی» نامگذاری شده بود اما بنا به دلایلی، همه خلأ اقتصادی را در کشور همچنان احساس می‌کردند و پیش‌بینی اینکه سال 1391 هم نامی اقتصادی خواهد داشت، سخت نبود. «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» عنوان سال جدیدی بود که بسیاری از کارشناسان آن را سالی سخت برای اقتصاد ایران می‌دانستند چراکه در ‌ماه‌های پایانی سال 1390، اقتصاد ایران با شوک ارزی مواجه و تحریم نفتی ایران توسط اتحادیه اروپا تصویب شد و به همین علت، آینده سال 1391 مبهم بود. در چنین شرایطی بسته اقتصادی حمایت از کار و سرمایه ایرانی و تولید ملی به مردم و مسؤولان پیشنهاد شد. جزئیات این بسته اقتصادی از همان لحظات آغازین سال 1391 تبیین شد: اگر ما توانستيم توليد داخلى را رونق ببخشيم، مساله تورم حل خواهد شد؛ مساله اشتغال حل خواهد شد؛ اقتصاد داخلى به معناى حقيقى كلمه استحكام پيدا خواهد كرد. اينجاست كه دشمن با مشاهده‌ اين وضعيت، مأيوس و نااميد خواهد شد... . بنابراين همه مسؤولان كشور، همه دست‌اندركاران عرصه اقتصادى و همه مردم عزيزمان را دعوت مي‌كنم به اينكه امسال را سال رونق توليد داخلى قرار بدهند. بنابراين شعار امسال، «توليد ملى، حمايت از كار و سرمايه ايرانى» است. ما بايد بتوانيم از كار كارگر ايرانى حمايت كنيم، از سرمايه سرمايه‌دار ايرانى حمايت كنيم و اين فقط با تقويت توليد ملى امكانپذير خواهد شد. سهم دولت در اين كار، پشتيبانى از توليدات داخلى صنعتى و كشاورزى است. سهم سرمايه‌داران و كارگران، تقويت چرخه توليد و اتقان در كار توليد است و سهم مردم - كه به نظر من از همه اينها مهم‌تر است - مصرف توليدات داخلى است.

(پیام نوروزی سال 1391 مقام معظم رهبری)

البته در ساعات بعد از تحویل سال هم چگونگی حمایت از تولید ملی تشریح شد: شعار امسال را قرار داديم «توليد ملى»، دنباله‌اش توضيح داده شده «حمايت از كار و سرمايه ايرانى». يعنى شما وقتى كالاى داخلى را مصرف مي‌كنيد، به كارگر ايرانى داريد كمك مي‌كنيد، اشتغال ايجاد مي‌كنيد، به سرمايه ايرانى هم داريد كمك می‌كنيد، رشد و نمو ايجاد مي‌كنيد. اين فرهنگ غلطى است كه مصنوعات خارجى را مصرف كنيم؛ اين به ضرر دنياى ماست، به ضرر پيشرفت ماست، به ضرر آينده ماست.

همه مسؤوليت دارند، دولت هم مسؤوليت دارد، بايد از توليد ملى حمايت كند، توليد ملى را تقويت كند...، عمده، مردمند. شما بايد كالاى ايرانى بخواهيد. اين افتخار نيست؛ اين تفاخر غلطى است كه ما مارك‌هاى خارجى را در پوشاكمان، در وسایل منزلمان، در مبلمانمان، در امور روزمره‌مان، در خوراكى‌هایمان ترجيح بدهيم به مارك‌هاى داخلى؛ در حالى كه توليد داخلى در خيلى از موارد بسيار بهتر است. من شنيدم پوشاك داخلى را كه در بعضى از شهرستان‌ها توليد مي‌شود، مي‌برند مارك خارجى مي‌زنند، برمي‌گردانند! اگر همين جا بفروشند، ممكن است خريدار ايرانى رغبت نكند اما چون مارك فرانسوى دارد، خريدار ايرانى همان لباس را، همان كت و شلوار را، همان دوخت را انتخاب مي‌كند؛ اين غلط است. توليد داخلى مهم است. ببينيد كارگر ايرانى چه توليد كرده است، سرمايه‌دار ايرانى چه سرمايه‌گذارى كرده است.

(بیانات رهبر معظم انقلاب در روز اول فروردین 1391 در مشهد)

1- بگذارید از خودمان شروع کنیم. در سالی که فشار اقتصادی داخلی و خارجی به حد اعلا رسید و کشور در شرایط جنگ اقتصادی قرار داشت آیا ما به وظایف خود عمل کردیم؟ وظیفه ما خرید کالای ایرانی، خرید از فروشگاه‌های ایرانی و سرمایه‌گذاری در داخل بود؛ متاسفانه پاسخ منفی است. ما همچنان شلوار ترک و پیراهن تایلندی و ماشین لباسشویی چینی و تلویزیون کره‌ای و میوه مدیترانه‌ای و برنج هندی مصرف می‌کنیم. هنوز از فروشگاه هایپراستاری که کلی کالای خارجی دارد و سود سرشاری را نصیب صاحبان آن طرف آبی خود می‌کند، خرید می‌کنیم. هنوز وقتی به عتبات عالیات و دیگر سفرهای زیارتی می‌رویم، کالاهای بنجل و حداکثر متوسط چینی، سوغاتی‌مان می‌شود. اصلا به اطراف خود نگاه کنید؛ جانماز و مهرمان هم دارد چینی می‌شود چه برسد به خودکار و کیف پول و ظروف چینی و در و پنجره خانه و لامپ کم‌مصرف و پرمصرفمان. اصلا همین که می‌گوییم فلان کالا خارجی است و دلمان قنج می‌رود یعنی به «تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی» اهمیت نمی‌دهیم. اگر کالای ایرانی‌ای وجود داشته باشد و ما مشابه خارجی آن را بخریم دیگر نمی‌توانیم بگوییم این چه مملکتی است که مهندسان و دکترهایش بیکار هستند؟ چرا تورم اتفاق می‌افتد؟ چرا گرانی‌ وجود دارد؟ همه می‌دانیم که در سطح مدیریت کلان، مشکلاتی وجود دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت اما نمی‌توانیم سهم خود را نادیده بگیریم. جالب اینکه از چینی‌ها که کالای بنجل تولید می‌کنند بدمان می‌آید اما با افتخار آن کالا را به کالای ایرانی ترجیح می دهیم. از عرب‌ها بدمان می‌آید اما آمار سفر به دوبی سال به سال افزایش می‌یابد. اصلا بهترین شهرها برای مسافرت را شهرهایی چون بانه، گناوه، کیش و قشم می‌دانیم چون می‌توانیم کالای خارجی را با قیمتی کمتر از تهران بخریم. اصلا یادتان هست در سال 1391 مرغ گران شد و دولت مرغ‌های 4500 تومانی را روانه بازار کرد اما مردم به جای خرید به اندازه احتیاج خود، به اندازه کل فریزرشان مرغ می‌خریدند؟

2 ـ دولت در سال 1391 کارنامه قابل دفاعی نداشت. دولت در سال تولید ملی بیشترین وظیفه مدیریتی در حمایت از تولید داشت اما کمترین کار را کرد. قطعا دولت دست روی دست و پا روی پا نگذاشت تا بسیاری از بنگاه‌های کوچک و بزرگ اقتصادی ورشکست شوند و اقتصاد مملکت بدترین روزهای خود را سپری کند. قطعا دولت حداقل برای جنبه تبلیغاتی هم شده نمی‌خواسته ارزش پول ملی ما کمتر از زیمبابوه و افغانستان و بورکینافاسو شود اما این «نخواستن» کافی بود؟ عملکرد دولت آنقدر ناامیدکننده و برنامه‌های اقتصادی دولت آنقدر نامشخص بود که در سال تولید ملی، بحث اقتصاد مقاومتی مطرح شد. بحث تحریم و فشار بیرونی بهانه بسیار رایج دولتی‌ها در ماه‌های اخیر بوده است اما مسؤولان اصلا نمی‌گویند برای مقابله با آن چه کرده‌اند؟ غرب در چند سال گذشته قرارگاه‌های جنگ اقتصادی خود را به راه‌انداخت و بارها تک اقتصادی به کشورمان زد اما از پاتک اقتصادی مسؤولان خبری نبود. دور زدن تحریم و مقابله با آن از وظایف دولت است اما آیا کاری انجام شد؟ و اگر انجام شد موثر بود؟ و اگر موثر نبود برنامه جایگزینی وجود داشت؟ دولت برای حمایت از تولیدکنندگان چه کارهایی انجام داد؟ چه مصوباتی را تصویب کرده است؟ آیا اصلا همان مصوبات اجرا شده است؟ رئیس هیات دولت در برنامه‌های رسانه‌ای خود از افزایش قیمت خودرو انتقاد کرد اما آیا وی می‌داند که مصوبه حمایت از خودروسازان که اردیبهشت 1391 تصویب شد هنوز اجرا نشده است؟ دولت در سال 1391 کارهای بسیاری کرد که بسیار مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت؛ از ارسال پیام‌های تبریک و تسلیت به بسیاری از مقامات دیگر کشورها و حمایت و جمله به بسیاری از افراد و مقامات داخل از کشور اما آیا عملکرد قابل دفاعی در اقتصاد داشت؟ اگر بپذیریم دولت در افزایش نرخ دلار تاثیر آگاهانه نداشته است باز هم نمی‌توان از عملکرد آن دفاع کرد چراکه سقوط ارزش پول ملی، پایین آمدن قدرت خرید، به خطر افتادن معیشت مردم و... در دوران دولت فعلی رخ داد و دولت چه بخواهد و چه نخواهد باید پاسخگو باشد. درباره عدم حمایت از کار و سرمایه ایرانی و روزهای بد تولید ملی مطالب بسیاری نوشته شده و قصد نداریم در آخرین روزهای سال کهنه سخنان کهنه را تکرار کنیم اما آیا دولتی‌هایی که وظیفه دارند به مسؤولان بالاتر خود گزارش عملکرد بدهند، آیا برای سال جدید برنامه اقتصادی جدیدی برای حمایت از تولید، پول ملی، سرمایه ایرانی و اشتغال دارند؟ ما فقط می‌توانیم امیدوار باشیم در سال جدید که به احتمال فراوان باز هم نامی اقتصادی خواهد داشت مسؤولان جهاد اقتصادی، حمایت از تولید ملی و اقتصاد مقاومتی را فراموش نکنند.

منبع: روزنامه وطن امروز