وقتی ارزش جشنواره‌ی فیلم عمار را تنها «آقا» درک می‌کند

همانطور که می‌دانید، جشنواره‌‌ی فیلم عمار، یک جشنواره‌ی کاملاً مردمی‌ست. مردمی بودن آن سه وجه دارد. اول اینکه این جشنواره برآمده از قیام مردمی نهم دی ماه سال 88 و برای باز کردن مسیر جدیدی در هنر انقلاب اسلامی‌ست. دوم اینکه در برگزاری آن، هیچ نهاد دولتی حضور نداشته و دوستان حزب‌اللهی، همه‌ی کارهای آنرا انجام می‌دهند. و سوم اینکه نمایش فیلم‌های این جشنواره‌ی برای همه‌ی مردم و توسط آنها در همه جای کشور ممکن بوده و انجام می‌شود.

این درست که برگزارکنندگان جشنواره‌ی عمار سعی می‌کنند تا تن‌شان به تن دولتی‌ها نخورد، اما بالاخره یکی از وظایف نهادهای فرهنگی دولتی این ا‌ست که فعالیت‌های هنری-فرهنگی ملی را درک کرده و به کمک آنها بیاید و در تعامل با آنها باشد. منظور از تعامل، تأثیر پذیری از ایشان و یا انتقال خدمات به آنهاست. اما خبری از این تعامل نبوده و انگار جشنواره‌ی عمار، در سرزمینی غیر از سرزمین تحت مدیریت فرهنگی مدیران ایران برگزار شده است.

جالب اینجاست که مدیران فرهنگی ما برای موضوعاتی پیش پا افتاده وقت گذاشته و حداقل در مورد آنها اظهار نظر می‌کنند، اما حاضر به حتی صحبت کردن در مورد این جشنواره‌ی مردمی و انقلابی نیستند. از اعلام "لابی کردن برای گرفتن جایزه‌‌ی اسکار" گرفته تا "برگزاری مراسمات تقدیر و تشکر از خود" که در لابه‌لای‌شان خبری از ساخت برنامه در مورد جشنواره‌ی عمار و باز پخش آثار تولیدی آن نیست.

دل‌مان نمی‌سوخت اگر رفتار متناقض مدیران فرهنگی، در جشنواره‌های دولتی را نمی‌دیدیم. مثل همین جشنواره‌ی فیلم فجر که اگر از چند فیلم امسال و برخی آثار محدود سال‌های گذشته‌ی آن بگذریم، چیزی برای انقلابی بودن ندارد. اما چنان مورد توجه حضرات مدیر فرهنگی واقع می‌شود که جوایزش، هر سال سیاسی‌تر شده و از بد روزگار، به افرادی تعلق می‌گیرد که کمترین نسبت را با انقلاب اسلامی دارند.

چرا نهادهای فرهنگی ما در راستای ارزش‌های انقلاب اسلامی حرکت نمی‌کنند؟ چرا درک دغدغه‌های فرهنگی انقلاب اسلامی، از توانایی سازمان‌های فرهنگی دولتی ما خارج شده است؟ چرا این نهادها، حتی حاضر به هماهنگ کردن خود و یا بهره برداری از فعالیت‌های سایر فعالان فرهنگی کشور نیستند؟ آیا ما نیروی حزب‌اللهی کار بلد هنرمند کم داریم که سازمان‌های فرهنگی‌مان از ایشان چندان بهره نمی‌برد؟ چرا اهمیت جشنواره‌ای انقلابی مثل جشنواره‌ی فیلم عمار توسط مدیران و نهادهای فرهنگی کشور ما درک نشده و یا نخواسته که درک شود؟

به نظر می‌رسد دیدار اهالی جشنواره‌‌ی فیلم عمار با رهبر انقلاب، یک پیام مهم دارد و آن اینکه لازم است تا مدیران و سازمان‌های فرهنگی ما، خودشان را با ارزش‌های فرهنگی انقلاب اسلامی و کارهای صورت گرفته در این زمینه به روز کنند. زیرا وقتی کسی متوجه می‌شود که یک فعالیت فرهنگی مردمی مورد عنایت رهبر انقلاب قرار گرفته است اما آنهایی که وظیفه‌ای در این رابطه دارند، کمترین کار را انجام داده‌اند، اولین سوالی که از می‌پرسد این است: نسبت مدیران فرهنگی ما با فرهنگ ما چیست؟