FATF «تله» دشمن برای تحریم و «بهانه‌ای» برای کم‌کاری در داخل

به گزارش بولتن نیوز به نقل از میهان، گروه ویژه اقدام مالی معروف به FATF را می‌توان یکی از کلیدواژه‌های مهم سیاست خارجی و روابط خارجی ایران در دهه گذشته و به خصوص در سالیان پایانی دولت دوازدهم و ماه‌های ابتدائی دولت چهاردهم دید.
اهمیت یافتن یا به زبان دیگر اهمیت دادن به بحث پیوستن ایران به FATF و امضای لوایح باقی مانده مربوط به این گروه و سازوکار در زمان دولت دوازدهم و دولت چهاردهم، در شرایطی صورت می‌پذیرد که نقطه اشتراک این دو دولت را بیش از هر چیز می‌توان در بی‌برنامگی در حوزه اداره کشور و پیشرفت و توسعه ایران دید.
مروری بر کارنامه دولت دوازدهم به وضوح این نکته را آشکار می‌سازد که بی‌برنامگی یک دولت پیوند کاملی با بهانه تراشی و فرار از پاسخگویی دارد.
نگاهی به فوتبال سطح یک ایران نیز می‌تواند این بحث را به خوبی نشان دهد، مربی‌های بی‌برنامه در حالی از ابتدای فصل شروع به بهانه‌تراشی و حمله به دیگر اجزای مسابقات و باشگاه می‌کنند که کوچک‌ترین همتی برای برنامه‌ریزی درست و طراحی یک نقشه راه برای قهرمانی تیم در مسابقات ندارند. همیشه مربی‌هایی بیشترین حملات را در کنفرانس‌های خبری خود دارند که کمترین برنامه و بیشترین شکست را در کارنامه خود دارند.
از همین رو نیز، FATFیکی از راه‌های فرار و بهانه‌های دولت‌هایی است که بدون طرح و برنامه و آماده‌سازی، همه مسائل را به پیوستن به سازوکارها و معاهداتی حواله می‌دهند که در سال 2025 میلادی کارایی خود را به واسطه افول سلطه غرب در سیاست و اقتصاد جهان از دست داده‌اند.
اف‌ای‌تی‌اف نه آغازی بر حل مسائل موجود با غرب است و نه پایانی بر دشمنی غرب با ملت ایران، این مسیر اساسا بر این مبنا طراحی شده است که اگر هر تصمیم و عقب‌نشینی ما نیز منجر به اصلاح رفتار غرب نشد، کرنش دیگری را انجام می‌دهیم، دلیل مشکلات را عدم کرنش بیشتر معرفی کرده و نظام را به سنگ اندازی در این مسیر متهم می‌کنیم.
بر این اساس اگر FATF نیز کمکی به مسیر رفع تحریم و حل مسائل میان ایران و غرب نکرد، معاهده، توافق یا سازوکار بی‌تاثیر دیگری را پیدا می‌کنیم و دلیل مشکلات را نپیوستن به آن سازوکار معرفی می‌کنیم. 
این مسیر گرچه دستاویز خوبی را برای انحراف افکار عمومی ایجاد می‌کند ولی بدون شک آنان را در معرض قضاوت تاریخ مردود خواهد کرد.
مستندات کیهان درباره تله FATF
کیهان در طی 6 سال اخیر بارها خطر پیوستن ایران به معاهدات بدون دستاورد و در عین حال پرهزینه‌ای مانند اف‌ای‌تی‌اف را گوشزد کرده بود.
«رئیس FATF: با اسرائیل علیه ایران همکاری نزدیک داریم»، «رئیس‌جمهور: FATF بهترین راه مبارزه با فساد است»، «FATF همکاری با اتاق جنگ آمریکاست نه مبارزه با فساد»، «مجمع در رد CFT و پالرمو تعلل نکند»،«FATF با چه زبانی بگوید دنبال تحریم کامل ایران است»، «اسناد سخن می‌گویند؛ FATF اسلحه اتاق جنگ آمریکا»، «تجویز خودتحریمی! برای همکاری با FATF»؛ «برجام هسته‌ای را برد FATF امنیت و اقتصاد را می‌برد»؛ این‌ها گوشه کوچکی از مستندات کیهان درباره بی‌تاثیری این سازوکار ساخته و پرداخته بلوک رو به افول جی 7 و هزینه‌های بی‌موردی است که ایران به این واسطه متحمل خواهد شد. مروری بر این گزارش‌های مستند می‌تواند برای امروز نیز ضروری و لازم به نظر می‌رسد.
کیهان در آذر ماه 1397 و در ماه‌های آغازین بهانه‌تراشی‌های دولت حسن روحانی درباره اف‌ای‌تی‌اف و در روزهایی که کشور به تازگی بی‌تعهدی آمریکا به توافق و مذاکره پیشین یعنی برجام را دیده بود، در این زمینه عنوان داشته بود: «حامیان FATF این‌گونه القاء می‌کنند که این سازمان، یک نهاد بین‌المللی است. این در حالی است که FATF یک گروه اقدام مالی است و یک سازمان و نهاد مانند دیگر سازمان‌های بین‌المللی نیست. در واقع رصدکننده وضعیت مالی کشورهاست و برای وضعیت مالی هر کشور استانداردها و معیارهایی اعلام می‌کند.  
حامیان FATF مدعی هستند که «194 کشور جهان» و «همه کشورهای جهان به غیر از ایران و کره شمالی» عضو FATF هستند. این ادعا در حالی است که (در سال 97) تنها 35 کشور جهان به این سازوکار پیوسته‌اند. 
نگاهی به تجربه کشورهای عضو FATF نشان می‌دهد که  پدیده پولشویی علی‌رغم گذشت چند سال از الحاق این کشورها، همچنان با تاروپود نظام مالی و بانکی آنها درهم‌ تنیده باقی مانده است و ضوابط این نهاد نتوانسته از بروز پدیده پولشویی جلوگیری کند. از سوی دیگر، بر اساس گزارش‌های موجود، 99 درصد پول کثیف موفق به عبور از سیستم‌های نظارتی آمریکا و اروپا شده‌اند و حدود ۸۰ درصد از این پول‌ها مجدداً برای سرمایه‌گذاری و ساماندهی جنایات دیگر به کار می‌روند. 
«خوان زاراته» معاون سابق مدیریت مبارزه با تروریسم و جرائم مالی در وزارت خزانه‌داری آمریکا نیز گفته بود: «برای قرار دادن ایران در تنگنا و سخت‌تر کردن شرایط برای این کشور، به حضور کامل FATF نیاز است. برای اینکه ایران از نظام مالی منزوی شود، لازم استFATF برای تایید قضاوت‌هایی پیرامون نظام مالی ضد پولشویی و مبارزه با تروریسم مداخله کند».
همچنین «ماتیو لویت» مدیر برنامه مقابله با تروریسم و جاسوسی در «مؤسسه واشنگتن در امور خاور نزدیک» چندی پیش گفته بود: «نظارت‌های FATF بر فعالیت‌های بین‌المللی ایران باید افزایش یابد. یکی از روش‌های تضعیف محور مقاومت و قدرت‌افزائی جنگ‌های نیابتی، گسترش نظارت بر فعالیت‌های بانکی ایران است». 
حامیان FATF این‌گونه القاء می‌کنند که ایران تاکنون ارتباطی با این سازمان نداشته و اگر در آینده به آن بپیوندد و دستورات آن را اجرائی کند، فتح‌الفتوحی اقتصادی رخ خواهد داد. این ادعا در حالی است که در خرداد 95 وزارت خارجه و وزارت اقتصاد دولت روحانی در اقدامی غیرقانونی بدون هماهنگی و یا اخذ مجوز از مجلس و یا از شورای‌عالی امنیت ملی، اقدام به «توافق محرمانه»! با FATF کرده و متعهد و موظف شد
41 مورد دستورات گروه مذکور را که در قالب برنامه اقدام «Action Plan» » پذیرفته بود، در زمان‌بندی‌های مشخص، به اجرا در آورد.
دولت و وزارت خارجه در اقدامی تأمل برانگیز از سال 95 تاکنون 37 بند از 41 بند تعهداتی را که مخفیانه به FATF داده‌اند و به عبارتی حدود 90 درصد دستورات FATF را اجرا کرده‌اند و تنها وقتی نوبت به مطالبات مربوط به اصلاح قوانین رسیده، مجبور شده‌اند مجلس را با ارسال لایحه مطلع کنند!
دولت روحانی در همین رابطه چهار لایحه را تنظیم کرد. لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی (پالرمو)، لایحه اصلاح قانون پولشویی، لایحه اصلاح قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم و لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم (CFT )
در ادامه تا سال 97 برای بیش از 2 سال دولت روحانی دستورالعمل‌های این سازمان را اجرائی کرد ولی هیچ تغییری در مبادلات بانکی ایران با بانک‌های خارجی و همچنین وضع معیشتی مردم ایجاد نشد. 
رهبر حکیم انقلاب در دیدار 30 خرداد 97 با رئیس، نمایندگان و جمعی از کارکنان مجلس شورای اسلامی پیرامون نوع مواجهه مجلس با کنوانسیون‌های بین‌المللی فرمودند: «این معاهدات ابتدا در اتاق‌های فکر قدرت‌های بزرگ و برای تأمین منافع و مصالح آنها پخت و پز می‌شود و سپس با پیوستن دولت‌های همسو یا دنباله‌رو یا مرعوب، شکلِ به ظاهر بین‌المللی می‌گیرد به‌گونه‌ای که اگر کشور مستقلی مانند ایران، آنها را قبول نکند او را مورد هجوم شدید قرار می‌دهند که مثلاً ۱۵۰ کشور پذیرفته‌اند شما چطور آن را رد می‌کنید؟».
رهبر انقلاب همچنین در تبیین راه صحیح برخورد با این‌گونه کنوانسیون‌ها افزودند: «همان‌گونه که درباره «برخی کنوانسیون‌های بین‌المللیِ اخیراً مطرح شده در مجلس» گفتیم، مجلس شورای اسلامی که رشید و بالغ و عاقل است، باید مستقلاً در موضوعاتی مثل مبارزه با تروریسم یا مبارزه با پولشویی قانونگذاری کند». ایشان افزودند: «البته ممکن است برخی مفاد معاهدات بین‌المللی خوب باشد اما هیچ ضرورتی ندارد با استناد به این مفاد به کنوانسیون‌هایی بپیوندیم که از عمق اهداف آنها آگاه نیستیم یا می‌دانیم که مشکلاتی دارند».
ایران با اجرای کامل برنامه اقدام FATF، از لیست سیاه خارج نخواهد شد زیرا در بیانیه‌های FATF ابدا گفته نشده که ایران بعد از اجرای کامل برنامه اقدام از لیست سیاه خارج می‌شود بلکه گفته شده برای بررسی وضعیت، پرونده ایران به مجمع عمومی ارجاع می‌شود و تازه بحث Next Step یا همان قدم بعدی مطرح می‌شود. از سوی دیگر، خروج ایران از حالت اقدام متقابل یا همان لیست سیاه، نیاز به اجماع اعضای مجمع عمومی دارد. با توجه به عضویت آمریکا و رژیم صهیونیستی در مجمع، عملا خروج ایران از لیست سیاه نیاز به رای مثبت همزمان دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی دارد که احتمال آن به صفر میل می‌کند.
به عبارت دیگر، با توجه به سازوکار اجماعی تصمیم‌گیری در FATF و عضویت آمریکا و رژیم صهیونیستی، برخورد با ایران سیاسی بوده و امکان خروج از لیست سیاه نیست.  
 این‌گونه نیست که FATF مقررات روشن و مشخصی داشته باشد که برای همه کشورها به یکسان جاری و ساری باشد.
مصداق واضحی که این عدم «عمومیت» را به خوبی نشان می‌دهد، این است که از کل کشورهای دنیا، تنها دو کشور «ایران» و «کره شمالی» (دقیقا دو کشوری که آمریکا با آنها در چالش است) در لیست «اقدامات متقابل» (که با لفظ عوامانه لیست سیاه FATF معروف شده) قرار دارند، ولی مثلا کشوری مثل «سومالی» که عملا دولت آن فروپاشیده است و توسط دزدان دریایی اداره می‌شود و هیچ سازوکار مالی ندارد، در این لیست قرار ندارد. 
یکی از مقاطعی که ایران در لیست سیاه FATF قرار داشت، بازه 1388 تا 1395 بوده است. سؤال مهمی که مدعیان «قطع کامل همکاری» باید به آن پاسخ دهند این است که در این 7 سالی که در لیست سیاه FATF قرار داشتیم، همکاری‌های مالی ایران با کشورهای دیگر کاملا قطع بود؟ تبادلات وسیع مالی ایران با کشورهای مختلف از جمله روسیه و چین در این دوران، نشان می‌دهد که وجود ایران در لیست سیاه FATF، منجر به قطع همکاری‌های مالی و بانکی با کشورهای دیگر نشده است.
بدون برجام و بدون FATF
کارنامه برخورد سه دولت با فشارهای غرب به خوبی پوچی بهانه‌تراشی‌های واهی دولتمردان روحانی و مسئولین کنونی را نشان می‌دهد، دولت شهید رئیسی در شرایطی که با شکست و اثبات ضعف‌های بیشمار برجام و بی‌مسئولیتی و سوءمدیریت دولت روحانی، کشور را تحت شدید‌ترین تحریم‌های آمریکا (با وجود قطعنامه 2231) تحویل گرفت، بدون پیوستن به FATF و بدون برجام، توانست تا حد زیادی بر این فشار فائق آمده و فروش نفت کشور را از 200 هزار بشکه (در روز) به 1میلیون و هشتصد هزار بشکه در پایان این دولت رسانده و سرمایه‌گذاری‌های خارجی و تبادلات تجاری کشور را در وضعیت خوبی قرار دهد.
اقداماتی که بیش از هر چیز مصروف فائق آمدن بر آوار بزرگ نقدینگی دولت حسن روحانی و بازسازی اقتصاد آسیب دیده کشور در 8 سال بی‌عملی دولت‌های یازدهم و دوازدهم شد.
پیش از این نیز گرچه از سال 1388 تا پایان دولت دهم ایران در لیست سیاه FATF قرار گرفته و تحت تحریم 6 قطعنامه شورای امنیت قرار داشت ولی آمار فروش نفت هیچ‌گاه به رقمی پایین‌تر از 1 میلیون بشکه نرسیده و سرمایه‌گذاری‌های خارجی در ایران و تراز تجاری کشور در وضعیت به مراتب بهتری نسبت به دولت روحانی قرار داشت.
دنیای در حال تغییر و بندگی عاشقانه
 برای غرب
در حالی که جهان در روزهای ابتدائی سال 2025 بیش از هر زمان دیگری به تحولات عظیم در صحنه سیاست جهان اذعان و باور دارد و سیاستمداران آمریکایی نیز صراحتا آمریکا را ضعیف شده دانسته و خود را ناجی آمریکا معرفی می‌کنند(Make America Great Again) برخی از ساده اندیشان در داخل هنوز معتقدند سلطه غرب به پایان نخواهد رسید و سازوکارهای غربی تا ابد پای برجاست.
در شرایطی که متحدان سنتی غرب و آمریکا نیز امروزه مشتاق پیوستن به اتحادهای سیاسی، اقتصادی و مالی جدید در جهان غیر غربی هستند و در وضعیتی که بریکس در بسیاری از آمارها از جی 7 پیشی گرفته است، جای تعجب دارد که بر چه اساسی عده‌ای مشکل اصلی اقتصاد و تجارت ایران را در نپیوستن و همراهی با سازوکارهای غربی همچون اف‌ای‌تی‌اف می‌بینند؟
این طیف اساسا کوچک‌ترین اعتقادی به تحول در نظم سیاسی و اقتصادی جهان نداشته و در حالی که صاحب نظران آمریکایی و افرادی همچون ریچارد نفیو (که یکی از اصلی‌ترین افراد در طراحی تحریم بر علیه ملت ایران به شمار می‌آید) به ناکارآمدی ابزار تحریم در سال 2024 و 2025 اذعان کرده و نفیو در مقاله خود در فارن افرز به روشنی از تخطی و عدم پیروی چین و روسیه از تحریم‌های ایران سخن به میان می‌آورد، هنوز هم معتقدند تمام همت کشور باید مصروف کرنشی دوباره در برابر غرب شود و احتمالا در صورت اثبات بی‌تاثیری FATF نیز، معاهده و سازوکار دیگری را بهانه کرده تا از پاسخگویی خود فرار کنند.
«FATF پیشران رونق بورس»؛ «روز خوب FATF»؛ «FATF پیش نیاز مذاکره با غرب»،  این‌ها گوشه‌ای از تیترهای ساده‌اندیشانه‌ای است که روزنامه‌های زنجیره‌ای مدعیان اصلاحات در روزها و هفته‌های اخیر در رسای FATF سروده‌اند.
این تیتر‌ها نشانگر این است که پس از نزدیک به یک دهه‌ای که از روزهای برجام می‌گذرد، این افراد خواسته یا ناخواسته هیچ درسی از برجام نگرفته و تیترهایی که در سال 93 و 94 در رسای برجام می‌سرودند را این بار نیز برای FATF استفاده می‌کنند.
آنان هنوز هم حاضر به پاسخگویی در برابر ساده‌لوحی خود درباره برجام و اینکه برجام چه دستاوردی داشت؟ نیستند و از پاسخ به این سؤال طفره می‌روند که با وجود سابقه برجام چه تضمینی برای ثمردهی توافق جدید در شرایط فعلی و تاثیر FATF بر بهبود اقتصاد و تجارت کشور
دارند.
یکی از فعالان رسانه‌ای نکته جالبی را درباره تیترهای زنجیره‌ای عنوان کرد: تیتر روزنامه آرمان ملی درباره FATF صادقانه است. (احتمالا از دستشان در رفته است) یعنی می‌دانند که FATF در حل مشکلات بانکی ایران با دنیا اثری ندارد و صرفا گامی برای مذاکره با غرب است و امتیازدهی یکطرفه برای اعتماد‌سازی است.