مدیریت فرهنگی دهه فجرت مبارک!

انقلاب اسلامی به فجر سی و چهارم خود می رسد.این روز ها وقتی که از منزل به سمت مقصد به راه می افتی، کم کم احساس می کنی که آقا بله، دهه فجرت مبارک! ، ۲۲ بهمنت مبارک و… مثل سال های قبل. اینها را بنرهای بزرگ سازمان های متولی فرهنگ انقلاب اسلامی بر در و دیوار شهر ، به تو می گویند. سخن از چیستی و چرایی اهمیت انقلاب اسلامی در میان نخواهد بود. اینبار سخن از وظیفه و مسئولیت بازماندگان و جاماندگان است. از امیدهای دبستانی امام تا یاران، همسنگران و همرزمان و…

بدون شک هرکسی بنا به فهم و مسئولیت خود نسبت به آرمان ها و اهداف انقلاب اسلامی وظایفی را بر عهده دارد. فعالیت ها و عملکرد هایی که در قسمتی اساس آن را دغدغه ها و احساس خطر ها ، دلبستگی ها و بیشتر نامه های ابلاغی شورا ها و کمیته های گرامیداشت دهه فجر  تشکیل خواهد داد. این را از عمق و تاثیر فعالیت های چندین ساله مدیریت فرهنگی کشور مشاهده کرده ایم! اما تا چه اندازه ملاک و اولویت ها و شاخصه های برنامه های آنان بر اساس اندیشه خمینی کبیر و رهبری می باشد در گذشته وحال شاهد بوده ایم!

حال اگر بخواهیم در ترازوی انصاف و مطالبات انقلاب و ولایت میزان دخل و خرج را با مسئولیت ها + محاسبه کنیم، بدون شک به درد  و دل ودل شاهدان این بی توازنی دخل و خرج خواهیم رسید، مادران و فرزندان شهدا، گلایه های رهبر انقلاب، مستضعفین و… برای مثال سازمانی همچون تبلیغات اسلامی با آن اهداف و وظایف + گسترده و عظیم، چه کارها و فعالیت هایی را باید مطابق با سلایق، نیازها، و خلاء های عرصه اجتماعی-فرهنگی کشور انجام دهد. از طرفی تا چه اندازه با هجمه سنگین و رنگارنگ دشمن برابری  می کند، چه از لحاظ فرم و یا محتوا…! و سپاه پاسداران با تمام آن گستردگی پایگاه ها شهری و روستایی و مدارس ویا ارشاد اسلامی ، رسانه ملی و…. بطور کلی مدیریت فرهنگی کشور! اما مشکل از امکانات بود یا بودجه را سال هاست تجربه هایش را دیده ایم!
در همین فضای فرهنگی و کارهایی که باید بشود ، عده ای نیز پیدا می شوند که جنس و جا و مکان فعالیت و حضور را نه میز، دفتر و سمینار ، جلسه، بودجه های کلان بلکه جبهه و خاکریز ترسیم می کنند!که با سازمان ها  وتشکل های بالادستی  از لحاظ ادبیات و برداشت آنان از فرم و شکل فضای فرهنگی بسیار متفاوت است. چه در محتوا و چه در فرم!! حساب دخل و خرج آنان معمولا همان جیب شهروندی(با تمام مخارج بالا و..) آنان است. از آن موارد یاد شده بر دلایل حضور ، بیشتر دغدغه و احساس حضور مجاهدانه  در عرصه "جنگ نرم”ملاک فعالیت آنان می شود. حال تا کی و کجا آنان توان ادامه  وگسترش فعالیت در این عرصه جهادی را خواهند داشت بهانه نوشتن این سطور می باشد.

فعالان جوانی که به دور از وابستگی به سازمان های دولتی و بودجه های عظیم، شبانه روز و خارج از سیستم سازمانی با برورکراسی دولتی باید با جمع بار سنگین وظایف آنان در عرصه ای نابرابر به فعالیت فرهنگی-رسانه ای بپردازند .عده ای با قلم های نوری، عده ای با قلم های جوهری! فعالیت هایی که به دلیل عدم توجه مسئولان و مدیران به ظرفیت های فرهنگی، کار آنان را بسی دشوار ترمی کند!  اگر چند لحظه ای پای درد و دل های آنان بنشینی خواهی فهمید که عدالت حداقل در پشتیبانی این جبهه موفق نبوده است. گمنامی فعالان فرهنگی که جزء آداب جبهه است را بهانه بی اطلاعی و بی توجهی خود می دانند. آنان که می توانند از طریق امکانات و ابزار رسانه ای و بودجه های کلان فرهنگی  براحتی بسیاری از مشکلات را  برطرف کنند!
جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی شکل می گیرد، بدور از حضور دولتی ها ، مسئولان و متولیان یقه سفید فرهنگی! مظلومانه و گمنام حماسه سازی می کنند و این بسیار شبیه تر می نماید به تاریخ حماسه سازان! بدون شک جریان خودآگاهی، نسبت به ناکارآمدی مدیریت فرهنگی بزودی به تمامی بخش های بدنه مردمی خواهد رسید. واین شاید همان جریانی باشد که به انقلابی فرهنگی ختم شود!