اشک ما شاهد عشق ماست
جواد محدثی
اشکی که برای «عاشورا» و «اربعین» میریزیم...
و گریهای که به یاد شهدای کربلا داریم... هم زنده نگهداشتن یاد یک «مظلومیت» و الهامگیری از یک «حماسه» است و هم افشای چهره ظالمانه دشمنان اهلبیت.
اشک، زبان دل است و گریه، ترجمان «همدلی با عترت».
بعضی از جنایتها و جنایتکاران اگر افشا نشوند، به صورت یک قدیس معرفی میشوند. وظیفه انسانهای آگاه و وجدانهای بیدار، دفاع از مظلوم و همدلی با ستمدیدگان است. گریه و یاد، یکی از قالبها و روشها برای این هدف است.
واقعه عاشورا چیزی است که هرکس بخواند و بشنود و بفهمد، اگر وجدانی بیدار و زنده داشته باشد، حتما متأثر می‌شود و ناراحتی خود را به شکلی ابراز می‌کند. گریه و عزاداری هم یکی از اشکال آن است.
در فرهنگ دینی ما عزاداری برای مظلومیت اهلبیت یکی از نشانههای دوستی و پیوند با آنان است.
اشک ما شاهد عشق ماست و نشاندهنده پیوند قلبی ما با آن انسانهای آزاده، پاک، فداکار و خدایی.
رشته الفت بود در بین ما، کز قعر چاه
کی بدون رشته آب بیحساب آید برون؟ 1
عزاداری ما نوعی دفاع از حق، مبارزه با باطل و وسیلهای برای اتحاد و تجمع ما بر محور اهلبیت و عاشورا و حماسه کربلاست.
آن که به یاد آن «واقعه سرخ» اشک میریزد و محزون می‌شود و پرچم عزا برمیافرازد و مجالس سوگواری برپا می‌کند و خرج و احسان میدهد، با فرهنگ شهادت انس میگیرد و با کربلا و سیدالشهدا که سرور همه شهیدان و رهبر و مقتدای همه آزادگان است، هم هدف و همراه می‌شود و با او بیعت می‌کند.
به تعبیر شهید مطهری: «گریه بر شهید، شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح او و موافقت با نشاط و حرکت اوست.»2
هر تجمعی، بهانه و محور میخواهد.
هرچه محور گردهمایی مقدستر، ژرفتر و فراگیرتر باشد، آن تجمعات هم دیرپاتر و پربارتر خواهد شد.
عاشورا و کربلا و اربعین و محرم و صفر، این ویژگیها را در حد اعلا دارند.
امروز اگر راه و فرهنگ و تعالیم اهلبیت زنده و باقی است، در سایه همین برنامههای احیاگر است.
در اینگونه مجالس، کسانی با عنوان خطیب، واعظ، مداح، ذاکر و مرثیهخوان، با وعظ و مرثیه و نوحه، پیوند شیعیان را با ائمه تقویت میکنند.
تجمعات آیینی و عاشورایی، همیشه منشأ بسیاری از تحولات و اجتماعات و بیداری سیاسی - اجتماعی و نهضتها و قیامها بوده است.
اشک عزا، آبی در پای نهال عقیده و معرفت و محبت است.
باز هم کلامی از شهید مطهری:
«در شرایط خشن یزیدی، در حزب حسینیها شرکت کردن و تظاهر به گریه کردن بر شهدا، نوعی اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ گسترده با گروه باطل و در حقیقت نوعی از خود گذشتگی است. اینجاست که عزاداری حسین بن علی (ع) یک حرکت است؛ یک موج است؛ یک مبارزه اجتماعی است.» 3
نگذاریم این موج از حرکت بایستد...
1- از حسان.
2- شهید (ضمیمه قیام و انقلاب مهدی)، ص 124
3- نهضتهای اسلامی صد ساله اخیر، ص 80
و گریهای که به یاد شهدای کربلا داریم... هم زنده نگهداشتن یاد یک «مظلومیت» و الهامگیری از یک «حماسه» است و هم افشای چهره ظالمانه دشمنان اهلبیت.
اشک، زبان دل است و گریه، ترجمان «همدلی با عترت».
بعضی از جنایتها و جنایتکاران اگر افشا نشوند، به صورت یک قدیس معرفی میشوند. وظیفه انسانهای آگاه و وجدانهای بیدار، دفاع از مظلوم و همدلی با ستمدیدگان است. گریه و یاد، یکی از قالبها و روشها برای این هدف است.
واقعه عاشورا چیزی است که هرکس بخواند و بشنود و بفهمد، اگر وجدانی بیدار و زنده داشته باشد، حتما متأثر می‌شود و ناراحتی خود را به شکلی ابراز می‌کند. گریه و عزاداری هم یکی از اشکال آن است.
در فرهنگ دینی ما عزاداری برای مظلومیت اهلبیت یکی از نشانههای دوستی و پیوند با آنان است.
اشک ما شاهد عشق ماست و نشاندهنده پیوند قلبی ما با آن انسانهای آزاده، پاک، فداکار و خدایی.
رشته الفت بود در بین ما، کز قعر چاه
کی بدون رشته آب بیحساب آید برون؟ 1
عزاداری ما نوعی دفاع از حق، مبارزه با باطل و وسیلهای برای اتحاد و تجمع ما بر محور اهلبیت و عاشورا و حماسه کربلاست.
آن که به یاد آن «واقعه سرخ» اشک میریزد و محزون می‌شود و پرچم عزا برمیافرازد و مجالس سوگواری برپا می‌کند و خرج و احسان میدهد، با فرهنگ شهادت انس میگیرد و با کربلا و سیدالشهدا که سرور همه شهیدان و رهبر و مقتدای همه آزادگان است، هم هدف و همراه می‌شود و با او بیعت می‌کند.
به تعبیر شهید مطهری: «گریه بر شهید، شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح او و موافقت با نشاط و حرکت اوست.»2
هر تجمعی، بهانه و محور میخواهد.
هرچه محور گردهمایی مقدستر، ژرفتر و فراگیرتر باشد، آن تجمعات هم دیرپاتر و پربارتر خواهد شد.
عاشورا و کربلا و اربعین و محرم و صفر، این ویژگیها را در حد اعلا دارند.
امروز اگر راه و فرهنگ و تعالیم اهلبیت زنده و باقی است، در سایه همین برنامههای احیاگر است.
در اینگونه مجالس، کسانی با عنوان خطیب، واعظ، مداح، ذاکر و مرثیهخوان، با وعظ و مرثیه و نوحه، پیوند شیعیان را با ائمه تقویت میکنند.
تجمعات آیینی و عاشورایی، همیشه منشأ بسیاری از تحولات و اجتماعات و بیداری سیاسی - اجتماعی و نهضتها و قیامها بوده است.
اشک عزا، آبی در پای نهال عقیده و معرفت و محبت است.
باز هم کلامی از شهید مطهری:
«در شرایط خشن یزیدی، در حزب حسینیها شرکت کردن و تظاهر به گریه کردن بر شهدا، نوعی اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ گسترده با گروه باطل و در حقیقت نوعی از خود گذشتگی است. اینجاست که عزاداری حسین بن علی (ع) یک حرکت است؛ یک موج است؛ یک مبارزه اجتماعی است.» 3
نگذاریم این موج از حرکت بایستد...
1- از حسان.
2- شهید (ضمیمه قیام و انقلاب مهدی)، ص 124
3- نهضتهای اسلامی صد ساله اخیر، ص 80
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
