عشق از نظر علی علیه السلام

بولتن نیوز : اما در کلام جناب علی بن ابی طالب(علیه السلام) چگونه به عشق نگریسته شده است؟خطبه 109 نهج البلاغه: این خطبه در وصف خدا و برخی مسائل دیگر است که حضرت در بخشی از آن  به ایراد گیری از عشق پرداخته است تا دیگر کسی بهانه ای برای استفاده از این واژه و ارتباط معنایی آن با درون نداشته باشد.حضرت می فرمایند: هرکه به چیزی عشق بورزد چشم خود را شب کور نموده است.[ استفاده از واژه اعشی به جای اعمی مسلما که در شب کوری کاربرد دارد ذهن خواننده را به سوی خطر عشق سوق می دهد که در شب تار که انسان نیاز به چشم را بیشتر احساس می کند کور است و گرفتار حقه بازی ها خواهد شد] و قلب خود را بیمار کرده است، بنا براین او با چشمی نا سالم می نگرد و با گوشی نا شنوا شنود می نماید، شهوت ها عقلش را پاره کرده و دنیا قلبش را میرانده است، و نفسش بر آن امور شیدا گشته است. پس او بنده آن امور است...شهوات در لسان این امام به حق مجالی می گردند برای عرضه عشق. بی شک شهوات همان امیال و خواسته هایی هسیتند که به دور از داروغه عقل در بازار دنیا پیش آمده و قصد لذت های وهمی را در نفس بشری زنده می گردانند. حضرت، عشق را مسببی برای پاره گی قلب به وسیله ای به نام شهوت بر می شمارند. به این ترتیب و با کمک قانون علت و معلول بر می آید که شیئی که معلولش شهوت است و شر، خودش نیز شهوت زا و شر خواهد بود و مبادا که حریم پاک محبت را با این واژه آلودن.علل استفاده از این واژه:همان طور که می دانیم ؛ صوفیه که از مسیر حق خارج اند از این واژه بسیار استفاده کرده و آن را مرادف محبت قرآنی می دانند. در این جا مغالطه ای به چشم می خوردو آن این که عشق هم چون"حب" عربی بوده و  معنای حب در زبان فارسی نیست.ما دختران و پسران هم باید بدانیم که اگر با یک نگاه کسی را دوست داریم چون شهوات نیز این چنین یک باره اند و عقل با استنتاج در می یابد لذا تمام مفاد روایت شریف منطبقمان خواهد بود و متاسفانه به دلیل روایت: بهشت با سختی ها پیچیده و آتش با شهوات، خطر ورودمان به جهنم زیاد خواهد شد. از طرفی دیگر، وقتی عقل انسان که همان خود انسان است در محبتی وهمی انسان را هم راهی نمی کند بی شک وقتی به خود آمد و از خواب بیدار شد که به دلیل وحدت موجودی خود، این اتفاق دیر یا زود خواهد افتاد آن زمان دلزدگی و انزجار پیش آمده و خطرات شب کوری و... رخ می نمایند.والسلام