میزان افسردگی در خانه‌‌های سالمندان بیش از ۷۰ درصد است

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه جامه جم، این خبری است که احمد دلبری، رئیس انجمن علمی سالمندشناسی و طب سالمندی ایران ضمن هشدار نسبت به سرعت رشد سالمندی در ایران به آن اشاره کرده است. این موضوع درحالی‌است که طبق گفته دلبری، میزان افسردگی در جامعه ۱۵ تا ۲۰ درصد اما در خانه سالمندان بیش از ۷۰ درصد گزارش شده است.

با وجود این‌که هرازگاهی ناامیدی و غصه‌‌دار بودن بخشی از روال طبیعی زندگی است، اما اگر این احساسات چندین هفته متوالی ادامه داشته باشند به احتمال زیاد از نشانه‌های ابتلا به افسردگی است؛ اختلالی که سالمندان هم ممکن است دچار آن شوند.

البته تغییرات زندگی مانند بازنشستگی، مرگ عزیزان و کاهش سلامتی ممکن است بعضی اوقات باعث افسردگی شوند، اما بااین‌حال پیشگیری از وقوع افسردگی در سالمند و مراقبت صحیح از او از اهمیت بالایی برخوردار است.

با وجود این، رئیس انجمن علمی سالمندشناسی کشور در خصوص نگهداری سالمندان در آسایشگاه‌ و منزل می‌گوید: «از نظر مطالعات بین‌المللی، بهترین سرویس برای مراقبت از سالمندان، در خانواده است. اما از آنجا که نمی‌‌توان یک نسخه واحد برای همه داشت و درصدی از جامعه سالمندی کشور که فرزند یا خانواده‌‌ای ندارند مجبور به پذیرش در این منازل هستند، در ابتدا توصیه به نگهداری آنها در خانه و در مرحله بعد نگهداری در آسایشگاه‌ است.»

 با توجه به این‌که زنگ خطر سالخوردگی جمعیت بیش از دو سال است که به صدا درآمده، بنابراین ایجاد اختلالاتی همچون افسردگی در بین این قشر از جامعه نیز شایع‌تر است و همین موضوع اهمیت مراقبت سالخوردگان و سالمندان را بیش از پیش می‌کند. بر اساس تحقیقات، عوامل زیادی در ابتلای سالمندان به افسردگی سهیم است.

در برخی افراد واکنش‌هایی که در مغز رخ می‌‌دهد در بروز این اختلال نقش بسزایی دارد، اما در برخی دیگر محرک افسردگی ممکن است یک حادثه تلخ باشد. البته سمیه معتضدیان، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با بیان این‌که یکی از سیستم‌‌هایی که تحت تأثیر افزایش سن قرار می‌گیرد سیستم عصبی و مرکزی مغز است، دراین‌باره توضیح می‌دهد: «علاوه بر این موضوع ابعاد زیستی هم وجود دارد که افراد را مستعد ابتلا به اختلالات روانپزشکی در دوران سالمندی می‌کند. تغییراتی که در مغز به‌واسطه سالمندی رخ می‌‌دهد هم می‌‌تواند فرد را مبتلا به اضطراب، افسردگی یا ترس از پیری کند.»

با همه این تفاسیر نباید نگاه به دوران سالمندی نگاهی محدودکننده باشد و سالمندی را فقط با بیماری یا اختلال جسمی همراه بداند، بلکه باید ویژگی‌‌های برجسته این دوران را شناسایی و آن را تقویت کنیم.