تکرار جرم در میان دانشجویان خاطی را پیگیر باشید نه افشاگری رسانه‌های عدالت خواه

گروه سیاسی: پس از وقایع تلخ اغتشاشات سال ۱۴۰۱، برخی دانشجویان با اعتراضات شدید و بی‌سابقه به ساختارهای حکومتی، وارد مسیری شدند که در نهایت به برخورد دستگاه قضایی و اخراج آن‌ها از دانشگاه‌ها منجر شد. یکی از این دانشجویان، مطهره گونه‌ای با انواع توهین‌ها و حملات کلامی به نظام و رهبران انقلاب شناخته شد. او در ادامه از دانشگاه اخراج و محکوم به مجازات شد. با این‌حال، پس از تشکیل دولت چهاردهم و با سیاست جدیدی که شعار «وفاق ملی» را در پیش گرفت، مطهره گونه‌ای و امثال او از سوی دستگاه قضایی مورد عفو قرار گرفته و مجدداً به دانشگاه بازگشتند. اما آنچه که موضوع را پیچیده‌تر کرد، تکرار رفتارهای مشابه از سوی مطهره گونه‌ای بود، که بار دیگر به رهبر انقلاب توهین کرد.

به گزارش بولتن نیوز، این رویداد ما را با سؤالات جدی روبرو می‌کند: آیا مشکل در روش‌های عفو و بخشش است که به درستی اعمال نمی‌شود؟ یا این‌که رسانه‌هایی که به صورت گسترده مشغول تشویق و ترویج چنین افرادی هستند، ریشه اصلی این مشکل‌اند؟ برخی معتقدند، زمانی که دستگاه قضایی پس از بررسی کامل و طبق قانون فردی را محکوم به اخراج یا حبس می‌کند، بازگشت او به جامعه یا دانشگاه باید با نظارت و ارزیابی کامل باشد. اما بازگشت بدون در نظر گرفتن پیامدهای اجتماعی و تاثیرات رسانه‌ای، می‌تواند تکرار خطاها را تشدید کند.

بازگشت مطهره گونه‌ای به دانشگاه شاید با نیت خیر از سوی دستگاه قضایی و برای نشان دادن رحمت نظام اسلامی صورت گرفته باشد، اما تکرار همان رفتارها نشان می‌دهد که تغییر واقعی در بینش و رفتار او رخ نداده است. این مسئله ما را به چالشی مهم در فضای عمومی می‌کشاند: چگونه می‌توان افرادی را که بازگشت به جامعه می‌کنند به سمت اصلاح سوق داد؟ آیا بدون برنامه‌های مؤثر تربیتی و فرهنگی می‌توان امیدوار بود که چنین بخشش‌هایی منجر به تغییرات مثبت شود؟

و این در حالیست که می‌بینیم بجای برخورد با این افراد، برخورد با رسانه‌های عدالت خواه افزایش یافته و بر سر موضوعات بسیار پیش پا افتاده برای اهالی این رسانه‌ها مجازات‌های سنگین در نظر گرفته می‌شود که اصلا بر مبنای عدالت نیست.

در نهایت، برخورد با خاطیان و رسانه‌هایی که بستر افساد را فراهم می‌کنند باید به صورت همزمان و هماهنگ انجام شود. بازگشت به دانشگاه و جامعه باید همراه با ضمانت‌هایی برای تغییر رفتار و بازسازی شخصیت افراد باشد. در غیر این صورت، تکرار جرم و توهین نه تنها اعتبار دستگاه قضایی و دانشگاه را به خطر می‌اندازد، بلکه به شکاف بیشتر میان نهادهای حکومتی و مردم منجر می‌شود.