شب معراج

وطن امروز:

22 روز از ‌ماه پربرکت رمضان گذشت و ما در آستانه مهم‏ترین شب زندگی خود قرار داریم که شب قدر است: «چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی/ آن ‏شب قدر که این تازه براتم دادند». آیا برای این شب آماده هستیم که تقدیر خودمان را به‌خیر رقم بزنیم و خود را خدایی کنیم؟ خوب است کلام را با سخنی از شهید این ‌ماه آغاز کنیم که هر چه برکت است، در دستان پرمهر او و خاندانش است. امیرالمومنین(ع) می‏فرمایند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برای ما در آخر‌ ماه شعبان در اهمیت ‌ماه رمضان خطبه می‏خواندند، من بلند شدم و عرض کردم که ای پیامبر خدا! برترین کارها در این ‌ماه چیست؟ ایشان فرمودند: «يَا أَبَا الْحَسَنِ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِي هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ‏ عَنْ‏ مَحَارِمِ‏ اللّهِ»‏. [وسائل‌الشیعه، 10/314] و «ترک و خودداری از گناهانی که خدا حرام کرده است، بهترین اعمال این ‌ماه است». «ورع» در لغت به معنای ‌ترک و خودداری از آن ‏چیزهایی است که خدا حرام کرده است. [النهایهًْ فی غریب الحدیث و الاثر 5/174] به همین مناسبت است که در روایات کسانی را که از گناهان خودداری و‌ ترک خودسری می‏کنند، «اورع الناس» می‏دانند. [الکافی: 2/77 و تحف‌العقول، ص: 7] حقیقت آن است که روزه به منزله رژیمی معنوی است که انسان را اولا از شهوات حلال آشامیدن و خوردن و جنسی و ثانیا از گناهان بازمی‏دارد و این معنای ورع است که انسان با این رژیم معنوی خود را برای بندگی خالصانه و گذر از بند حیوانیت آماده می‏کند.
انسان موجود عجیبی است که در عین حالی که دارای کرامت و شأنی بزرگ است، مع‏الاسف گرفتار بند حیوانیت و پست‏ترین مراتب حیات هم هست و ناچار است در دنیا زندگی کند و با هوی‌های نفسانی دست به گریبان شود تا بتواند با خودسازی زمینه زندگی اخروی را مهیا کند. اینجاست که نقش روزه بارز می‏شود که‌ ترک شهوات حلال و ظهورات نفسانیت و در یک کلام خودسازی است برای پران ‏شدن از پست‏ترین مرتبه حیات به والاترین مراتب آن و امشب که به احتمال زیاد شب قدر است، زمان توبه خالصانه از هوی‌های نفسانی است که موجب محجوب ‏بودن ما از حق شده و ورود به جرگه بندگان واقعی است که همان صورت حقیقی ماست که رو به خداست و شاهد وجه حق است، بلکه خود وجه حق است. امشب، شب امام زمان (ارواحنا فداه) است و به امامت آن بزرگوار به معراج برویم.

لینک کپی شد

گزارش خطا