قلب درياي خزر كدر است
جام جم آنلاين: هر سال تابستان كه مي‌شود اختلاف‌نظرها براي شنا در درياي مازندران به اوج مي‌رسد. عده‌اي مي‌گويند بهتر است براي سلامتي خودتان هم كه شده در درياي مازندران شنا نكنيد و عده ديگر مي‌گويند آلودگي درياي مازندران به اندازه‌اي نيست كه شنا كردن در آن خطرناك باشد.
به گفته محمدباقر نبوي، معاون محيط زيست دريايي سازمان حفاظت محيط زيست، تحقيقات انجام شده در شناگاه‌هاي سواحل شمالي كشور نشان مي‌دهد كه آلودگي ميكروبي بزرگ‌ترين تهديد شناگاه‌ها در اين مناطق است كه با ورود فاضلاب‌هاي شهري، روستايي و زهاب كشاورزي به دريا ايجاد شده است.
درياي مازندران كه روزگاري فقط بين دو كشور ايران و شوروي تقسيم شده بود سال‌هاست با فروپاشي شوروي به جمهوري‌هاي تازه استقلال يافته نيز رسيده و امروزه ايران، روسيه، آذربايجان، تركمنستان و قزاقستان از آن سهم دارند؛ دريايي كه بين بسياري از ايراني‌ها به درياي خزر معروف است.
اگر از نام اين دريا بگذريم و به مشكلاتش بپردازيم بايد گفت كه آلودگي درياي مازندران امروز به قدري زياد است كه نگراني‌هاي كارشناسان محيط زيست از صداي اعتراض آنها قابل درك است.
به طوري كه به دليل آلودگي‌هاي زياد اين درياچه انقراض انواع آبزيان آن از سال 1990 شروع شده و امروزه تعداد زيادي از انواع آبزيان اين دريا از بين رفته‌اند.
گفته مي‌شود سالانه ۱۲۲ هزار و ۳۵۰ تن آلودگي از كشورهاي حاشيه درياي مازندران وارد اين دريا مي‌شود كه بقاي جانداران آن را تهديد مي‌كند.
اما بخش اعظمي از آلودگي درياي مازندران متعلق به جريان آب از رودخانه ولگا و ساير رودخانه‌هاي غرب از جمهوري آذربايجان به اين درياست.
آلودگي در سواحل باكو و قزاقستان آنقدر زياد است كه تقريبا هيچ نژادي از آبزيان در اين مناطق وجود ندارد كه بتوان از نظر منابع غذايي و فعاليت‌هاي ماهيگيري بتوان روي آنها حساب كرد.
همچنين نشت مكرر و زياد نفت به نواحي ساحلي در آذربايجان و قزاقستان از عمل فتوسنتز و تبخير منابع گياهي دريايي جلوگيري مي‌كند و يكي از دلايل عمده بسيار مهم براي طغيان سطح آب درياي خزر در اواسط سال 1994 جريان 588 ميليون مترمكعب از مواد زائد و پسماندهاي بالغ بر 40 كارخانه و پالايشگاه در باكو به سمت درياي خزر بوده است.
به گفته كارشناسان محيط زيست، آلودگي درياي مازندران به دو دسته تقسيم مي‌شود؛ نخست آلودگي‌اي كه از مناطق شهري و از طريق رودخانه‌هاي اطراف به اين دريا وارد مي‌شود، ضمن اين كه منشأ اين آلودگي از فاضلاب انساني است كه از آن طريق ميكروب‌ها وارد دريا شده و آب آن را آلوده مي‌كند. دسته دوم كودها و سموم كشاورزي است كه از طريق كوهستان‌ها و زمين‌هاي كشاورزي اطراف وارد درياي مازندران مي‌شود.
ورود اين مواد غذايي مانند نيترات و فسفات موجب غني‌شدن آب دريا مي‌شود و در نتيجه با شكوفايي پلنگتوني و ايجاد كردن پديده كشند قرمز، زمينه‌ساز مرگ ماهي‌ها مي‌شود.
درياي مازندران كه روزگاري فقط بين دو كشور ايران و شوروي تقسيم شده بود سال‌هاست با فروپاشي شوروي به جمهوري‌هاي تازه استقلال يافته نيز رسيده و امروزه ايران، روسيه، آذربايجان، تركمنستان و قزاقستان از آن سهم دارند؛ دريايي كه بين بسياري از ايراني‌ها به درياي خزر معروف است.
اگر از نام اين دريا بگذريم و به مشكلاتش بپردازيم بايد گفت كه آلودگي درياي مازندران امروز به قدري زياد است كه نگراني‌هاي كارشناسان محيط زيست از صداي اعتراض آنها قابل درك است.
به طوري كه به دليل آلودگي‌هاي زياد اين درياچه انقراض انواع آبزيان آن از سال 1990 شروع شده و امروزه تعداد زيادي از انواع آبزيان اين دريا از بين رفته‌اند.
گفته مي‌شود سالانه ۱۲۲ هزار و ۳۵۰ تن آلودگي از كشورهاي حاشيه درياي مازندران وارد اين دريا مي‌شود كه بقاي جانداران آن را تهديد مي‌كند.
اما بخش اعظمي از آلودگي درياي مازندران متعلق به جريان آب از رودخانه ولگا و ساير رودخانه‌هاي غرب از جمهوري آذربايجان به اين درياست.
آلودگي در سواحل باكو و قزاقستان آنقدر زياد است كه تقريبا هيچ نژادي از آبزيان در اين مناطق وجود ندارد كه بتوان از نظر منابع غذايي و فعاليت‌هاي ماهيگيري بتوان روي آنها حساب كرد.
همچنين نشت مكرر و زياد نفت به نواحي ساحلي در آذربايجان و قزاقستان از عمل فتوسنتز و تبخير منابع گياهي دريايي جلوگيري مي‌كند و يكي از دلايل عمده بسيار مهم براي طغيان سطح آب درياي خزر در اواسط سال 1994 جريان 588 ميليون مترمكعب از مواد زائد و پسماندهاي بالغ بر 40 كارخانه و پالايشگاه در باكو به سمت درياي خزر بوده است.
به گفته كارشناسان محيط زيست، آلودگي درياي مازندران به دو دسته تقسيم مي‌شود؛ نخست آلودگي‌اي كه از مناطق شهري و از طريق رودخانه‌هاي اطراف به اين دريا وارد مي‌شود، ضمن اين كه منشأ اين آلودگي از فاضلاب انساني است كه از آن طريق ميكروب‌ها وارد دريا شده و آب آن را آلوده مي‌كند. دسته دوم كودها و سموم كشاورزي است كه از طريق كوهستان‌ها و زمين‌هاي كشاورزي اطراف وارد درياي مازندران مي‌شود.
ورود اين مواد غذايي مانند نيترات و فسفات موجب غني‌شدن آب دريا مي‌شود و در نتيجه با شكوفايي پلنگتوني و ايجاد كردن پديده كشند قرمز، زمينه‌ساز مرگ ماهي‌ها مي‌شود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
