ساخت «عینک‌های هوشمند» با قابليت ديدن فيلم در ابعاد بزرگ! + تصاوير

بولتن نيوز- سرويس آي تي: این روزها که تبلیغات وسایل الکترونیکی بسیار چشمگیر و فراوان شده است، واژه‌ی "هوشمند" حکم برگ برنده را پیدا کرده است. به این نحو که معمولاً شرکت‌ها سعی می‌کنند با "هوشمند" کردن محصولات‌شان، آنها را چیز خاصی معرفی کنند و طبیعتاً فروش بیشتری داشته باشند.

همانطور که می‌دانید، این واژه بار اول در دنیای رایانه کاربرد پیدا کرد و بعد از آن، به دنیای تلفن‌های همراه راه یافت. بعد از آن هم به سایر وسایل الکترونیکی و بعضاً غیرالکترونیکی سرایت کرد. این روند به نحوی گسترش پیدا کرد که امروزه اکثر کاربران، دنبال وسایل "هوشمند" هستند و اگر بین دو وسیله‌ی همانند گیر کنند، به احتمال آن محصولی را انتخاب می‌کنند که "هوشمند" باشد.

اما منظور از "هوشمند" بودن یک وسیله چیست؟ به عبارت دیگر، فرق یک محصول "هوشمند" با وسیله‌ی مشابه، اما غیرهوشمند در چه چیزی است؟ اگر بخواهیم به طور کلی در این خصوص توضیحی ارائه کنیم باید بگوییم که یک وسیله‌ی "هوشمند" وسیله‌ایست که قابلیت‌های بیشتر از نمونه‌ی غیر هوشمندش داشته و این توانایی را دارد که در موقعیت‌های تعیین شده، موقعیت را تشخیص داده و عملکردهای خاصی داشته باشد.

برای مثال، وقتی می‌گوییم یک ماشین لباس‌شویی هوشمند است، یعنی اینکه می‌تواند تشخیص دهد چه نوع لباس‌هایی، با چه ترکیب رنگی و چه میزان کثیفی در درونش وجود داشته تا به این طریق، میزان استفاده از آب، حرارت و ماده‌ی شستشو دهنده را تنظیم نماید.

حالا چند وقتی‌ست که پروژه‌ی هوشمندسازی به دنیای عینک‌ها وارد شده و چند شرکت در حال تولید عینک هوشمند هستند. از آن جمله می‌توان به شرکت گوگل اشاره کرد که در X lab این شرکت، پروژه‌ی google smart specs با جدیت دنبال می‌شود و هر چند وقت یکبار، عکس‌ها و خبرهایی از این محصول درز می‌کند. البته لازم است بدانید که غالب این شرکت‌ها، ساخت عینک هوشمند را در ذیل پروژه‌ی "تلفن‌های همراه پوشیدنی" پیگیری می‌کنند که در آینده، به این پروژه می‌پردازیم.

اما عینک‌های هوشمند، به نسبت عینک‌های معمولی چه ویژگی‌هایی دارند؟ مهمترین فرق این عینک‌ها با مدل‌های عادی‌شان در این است که در آنها نوعی رایانه به کار رفته که هم قابلیت شنیدن و صحبت‌کردن را به عینک‌های هوشمند اضافه می‌کند و هم نوعی پردازش‌گر و پخش‌کننده‌ی تصویر دارند که علاوه بر دیدن چیزهای عادی، چیزهای دیگری نیز به نماش می‌گذارد.

به عنوان مثال، عینک‌های هوشمند این قابلیت را به شما می‌دهند تا از آن به عنوان یک تلفن همراه استفاده کنید و بدون اینکه دستان‌تان مشغول باشد، به مکالمه با دیگران بپردازید. همچنین این عینک‌ها این قابلیت را دارد که از طریق نمایشگر عینک (دو عدسی عینک) بتوانید به نمایش فیلم بپردازید، آن هم در ابعاد بسیار بزرگ.

اما این همه‌ی چیزهایی نیست که در این عینک‌ها وجود دارد. آنچه که مدنظر سازندگان این عینک‌هاست آن است که بتوانند از این عینک‌ها به عنوان جایگزین واقعی گوشی‌ها، تبلت‌ها و حتی رایانه‌های شخصی استفاده کنند. بهره گیری از فرمان‌های صوتی و دستورات مبتنی بر حرکت سر، چشم و دست‌ها و استفاده از همه‌ی آنچه که در یک وسیله‌‌ی همراه مورد نیاز است، باعث می‌شود تا این وسیله، در آینده‌ای نزدیک به یک ابزار کاملاً کاربردی و مهم در زندگی‌تان تبدیل شود.

مثلاً تصور کنید که در خیابانی در حال قدم زدن هستید. در همین زمان، ایمیلی به شما زده می‌شود. این عینک هوشمند، در گوشه‌ای از نمایشگر خود، به شما نشان می‌دهد که ایمیلی دریافت کرده‌اید. و یا دنبال آدرسی می‌گردید. با دستور صوتی موجود در این عینک، نقشه بر روی صفحه نمایش آن اضافه می‌شود و شما در حین دیدن عادی هرآنچه که در جلوی‌تان رخ می‌دهد، نقشه را هم می‌بینید و از آن استفاده می‌کنید. و البته هزاران کاربرد دیگر که تنها وقتی متوجه آن می‌شوید که از یک عینک هوشمند استفاده کنید.

فرایند ساخت عینک‌های هوشمند هنوز در ابتدای راه خودش هست و همانطور که گفتیم، به جز چند شرکت محدود که چند سال است مشغول ساخت آن هستند، فعالیت دیگری صرف ساخت آنها نشده است. و این یعنی عینک‌های هوشمند هنوز به مرحله‌ی تولید صنعتی و استفاده‌ی عمومی نرسیده‌اند. اما مطمئن باشید طی یکی- دو سال آینده، خبرهای خوبی در این خصوص خواهید شنید.