همه چیز از سیزده به در شروع شد

به گزارش بولتن نیوز سیدمحمود کمال آرا – روزنامه نگار آزاد: در این نوشتار نه می خواهیم عدد سیزده را نحس کنیم و نه آن را مقدس بشماریم، اما می خواهیم بگوییم همه ی رویدادهای بهت آور این سال از سیزده به در شروع شد. روزی که اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق حمله هوایی کرد و در مقابل، جمهوری اسلامی ایران در عملیات وعده صادق 1، با پرتاب موشک های بالستیک، کروز و پهبادهای انتحاری درصدد اقدام تلافی جویانه برآمد. هرچند همگان می دانند که قطعا زمینه ی تنش میان ایران و اسرائیل به این دو حمله باز نمی گردد، اما شاید برخی بر این باور باشند که رشته عملیات های پینگ پنگی و پاسخ های تلافی جویانه ی طرفین با نحسی سیزده گره خورده بود. سال ۱۴۰۳ برای ایرانیان سالی پرماجرا و حساس بود و دومین ماه بهار کم کم می خواست رنگ و بوی طراوت را به ارمغان بیاورد که خبر سقوط هلی کوپتر رئیس‌جمهور در روزهای پایانی اردیبهشت، همه را شوکه کرد و انتخابات زودهنگام ریاست‌جمهوری، نوید شروع تابستان سردی را میداد. چله تابستان امسال سردترین روز برای دولت تازه متولد شده گشت تا ترور اسماعیل هنیه اولین چالش بزرگ دکتر پزشکیان در مواجه با کشورهای منطقه، غرب و قدرت های بزرگ باشد. از طرفی چندی از چینش کابینه وی و تلاطم سقوط هلی کوپتر رئیس جمهور و انتخابات زودهنگام و ترور هنیه نگذشته بود که خبر بهت آوری، برگ های پاییزی را زودتر از موعد بر زمین ریخت. سیدحسن نصرالله و سردار نیلفروشان از رهبران و فرماندهان اصلی محور مقاومت در میان ناباوری ناظران منطقه ای و بین المللی مورد هدف قرار گرفتند. این پایان ماجرا نبود و تنها چند روز بعد، عملیات وعده صادق 2 ج.ا.ا در برابر این اقدام صورت گرفت. روزهای طوفانی پاییز امسال در نزدیکی چله پاییز هم ادامه داشت و رویارویی پینگ پنگی ایران و اسرائیل با حمله هوایی این رژیم به برخی نقاط حساس ایران به اوج خود رسید و تا همین لحظه در سطح قابل توجهی از تنش میان طرفین در جریان است.

از رویدادهای منطقه ای و بین المللی که بگذریم، در داخل ایران موضوعات مختلفی بوقوع پیوست که یکی از مهمترین آن ها در حوزه ی اقتصادی و رفاه اجتماعی، ناترازی انرژی در کشور بود. هرچند اگر بحث ناترازی به میان بیاید، فقط نمی توان در حوزه انرژی آن را تعریف کرد بلکه بودجه ناتراز و هزینه های جاری دولت در امورات اجرایی، چالش دیگری بود که در سال 1403 بیش از بقیه موارد به چشم می خورد. با این همه و با تاکید بر شعار سال 1402 و فرموده رهبری بر که بر رشد تولید و کنترل تورم، سقوط ارزش ریال، افزایش نرخ مواد اولیه، مالیات صعودی و نظایر آن ها، توفیقی در این زمینه حاصل نشد و مردم روزهای پرخرج و کم درآمدی را در سالی که گذشت پیش رو گذاشتند. در این بین و در زمستان داغ امسال، گروه ها وجناح های سیاسی علیرغم شعارهای وفاق گونه، آن را در عمل برنیامدند و چه در رقابت های درون حزبی و چه بینا حزبی، با هدف قراردادن برخی چهره ها و سوژه ها اقدام به تسویه حساب های سیاسی کردند. پر واضح است که چنین اقداماتی علاجی بر پیکر بیمار اقتصاد ایران نکرد و دردی از مردم رنج دیده نکاست و شاید جناح ها بیشتر درصدد بودند با ضربات اینچنینی شکست های چند ماه اخیرشان را جبران کرده و جان تازه ای به حیات سیاسی خود بدمند.

اما اگر همه چیز امسال را سیاه و تاریک نبینیم، عضویت ایران در دو سازمان مهم شانگهای و بریکس، زنده بودن امید و حضور مردم در پای صندوق های رای و برخورد با مسئولینِ مفسد اقتصادی و رانتی شاید خوشبینی هایی را برای برخی ناظران پدید آورد. در این بین یادمان نرود که در لابلای اخبار داخلی و خارجی رویدادهای مهمی نظیر؛ ترور فرماندهان مقاومت همچون یحیی سنوار، آتش بس میان اسرائیل و حماس و حزب الله، پیروزی ترامپ، تبادل گروگان های 7 اکتبر، ملاقات ترامپ و زلنسکی، استیضاح همتی و استعفای ظریف، نامه ترامپ و سخنرانی 18 اسفند رهبری از مهمترین آن ها بود که هر یک به نوبه ی خود از اهمیت ویژه ای برخوردار بود و با سرنوشت ایرانیان نیز گره خورده است.

در نهایت در سالی که گذشت، سیاست داخلی و بویژه سیاست خارجی ج.ا.ا تحت تاثیر بحران‌های نوظهور قرار داشت و به تبع آن مذاکرات هسته‌ای ایران با سرعت محدودتری پیش رفت و از این رو سیاست امنیتی بین المللی و منطقه‌ای سایر ملل ابعاد جدیدی به خود گرفت. در مجموع سال ۱۴۰۳ سالی پرچالش و پیچیده برای ایران و ایرانیان بود که انتظار تدابیر و برنامه‌ریزی‌های خاصی از سوی مسئولین در حوزه‌های مختلف می رفت. لکن سالی که گذشت، تجربه ای برای روزهای آینده خواهد بود و مردمِ مطالبه گر کماکان در انتظار تحقق وعده ها و بهبود کیفیت زندگی خواهند ماند. به امید روزهای خوب در سال نو.

انتهای پیام/.