به ياد پروين

به گزارش بولتن نیوز ،پروين اعتصامي با نام اصلي رخشنده اعتصامي در 25 اسفند سال 1285 شمسي در شهر تبريز و در خانواده ايي فرهنگي و سياسي به دنيا آمد. در كودكي به تهران آمد و پس از تحصيلات ابتدايي وارد مدرسه آمريكايي تهران شد و با درجه ممتاز فارغ التحصيل شد.

پروین سرودن شعر را از هفت سالگی آغاز کرد و در دوران نوجوانی، اشعار او به اوج پختگی و زیبایی رسیدند. پروین اعتصامی در جواني و در حالی که تنها 34 سال داشت به بیماری حصبه مبتلا شد و در 15 فروردین‌ سال 1320 شمسي چشم از جهان فرو بست.

گرچه پروين در جواني رفت ولي نامش و شعرش براي هميشه در ياد ايرانيان جاودان است. همه ما از دوران كودكي و مدرسه با شعر هاي ماندگار پروين در كتاب هاي فارسي خاطره داريم.

در جهاني كه امروز درگير انواع جنگ و خونريزي و تهديد و زورگويي است٬ هنوز اين شعر پروين بعد از حدود صد سال مي درخشد و جوانمردي٬ وفاداري٬ شرافت و درستكاري را در همه ابعاد زندگي به ما مي آموزد. شعري كه همه ما ايرانيان در كودكي آنرا آموختيم. چه خوب است بار ديگر همه انسانها در هرجا و مرتبه ايي كه هستند اين شعر را مرور كنند.

                                                    گرگ و سگ

پیام داد سگ گله را، شبی گرگی                              که صبحدم بره بفرست، میهمان دارم

مرا به خشم میاور، که گرگ٬ بد خشم است                   درون تیره و دندان خون فشان دارم

جواب داد، مرا با تو آشنائی نیست                               که رهزنی تو و من نام پاسبان دارم

من از برای خور و خواب، تن نپروردم                  همیشه جان به کف و سر بر آستان دارم

مرا گران بخریدند، تا بکار آیم                           نه آنکه کار چو شد سخت، سر گران دارم

مرا قلاده بگردن بود، پلاس به پشت                           چه انتظار ازین بیش، ز آسمان دارم

عنان نفس، ندادم چو غافلان از دست                          کنون بدست توانا، دو صد عنان دارم

گرفتم آنکه فرستادم آنچه میخواهی                         ز خود چگونه چنین ننگ را نهان دارم

هراس نیست مرا هیچگه ز حمله‌ی گرگ                             هراس کم دلی بره‌ی جبان دارم

هزار بار گریزاندمت به دره و کوه                                 هزارها سخن، از عهد باستان دارم

شبان، به جرات و تدبیرم آفرینها خواند                       من این قلاده‌ی سیمین، از آنزمان دارم

رفیق دزد نگردم بحیله و تلبیس                                  که عمرهاست به کوی وفا مکان دارم

درستکارم و هرگز نمانده‌ام بیکار                                  شبان گرم نبرد، پاس کاروان دارم

مرا نکشته، به آغل درون نخواهی شد                          دهان من نتوان دوخت، تا دهان دارم

جفای گرگ، مرا تازگی نداشت، هنوز                    سه زخم کهنه به پهلو و پشت و ران دارم

دو سال پیش، به دندان دم تو برکندم                          کنون ز گوش گذشتی، چنین گمان دارم

دکان کید، برو جای دیگری بگشای                          فروش نیست در آنجا که من دکان دارم

يادش گرامي ...

تهيه و تنظيم : دكتر حسين شهزادي