تهدید به عدم پرداخت حقوق کارگران به دلیل نتراشیدن ریش/اَبَر بدهکار دیروز، امروز فتوا صادر کرده است

گروه اجتماعی: حدوداً دو سال پیش در چند مطلب مختلف به ماجرای ارزخواری شرکت لبنی میهن اشاره کرده و در مطلبی با عنوان «گمرک شفاف سازی کند/ نتیجه ارز ترجیحی واردات لبنیات چه خواهد شد؟» نوشتیم: «طی بررسی‌های دکتر‌ ارونقی معاون وقت فنی گمرک،‌ نسبت منطقی بین ارز پس داده شده با ارز دریافت شده در ماجرای ارز ۴۲۰۰ به یکی شرکت لبنی _ میهن _  برای وارادات مواد اولیه کره وجود ندارد... »

به گزارش بولتن نیوز بعد از آن بود که در مطلبی دیگر با عنوان «شرکت میهن در ماجرای ارزخواری بدهکار است، نباید پرونده‌اش را جوری خواند که طلبکار شود» نوشتیم: «در نامه نامه مجتبی شیشه چی ها رئیس کمیسیون دو رسیدگی به اختلافات گمرکی به رئیس کل گمرک ایران این است که ایشان بجای قدردانی از پیگیری های دکتر جمال ارونقی معاون فنی وقت گمرک ایران برای جلوگیری از خسارت به بیت المال و حقوق دولت و مردم در پرونده 70 میلیون یورویی مذکور، ایشان را مورد خطاب قرارداده و به او نسبت ناروای جوسازی و ایجاد حاشیه برای پرونده در مصاحبه با صدا و سیما را مورد تاکید قرارداده است!»

حال و با اینکه این مسئله حل نشده است، تصاویر و فیلم‌هایی از کارخانه میهن منتشر شده است که جای این سوال را پر رنگ می‌کند تا بپرسیم واقعاً در شرکت میهن چه خبر است؟

گزارشی از فشارهای بی‌سابقه مدیریتی در یکی از بزرگ‌ترین کارخانه‌های بستنی‌سازی کشور، نشان می‌دهد که برخی از شیوه‌های مدیریتی در این کارخانه، بیش از آنکه برای ایجاد بهره‌وری و نظم باشد، به دستورات شبه‌نظامی و نظامی شباهت دارد. طبق اطلاعات رسیده، مدیریت کارخانه بستنی "میهن" با اجرای سیاست‌های شدید انضباطی، کارگران را مجبور به تراشیدن کامل صورت‌هایشان کرده است؛ سیاستی که با اعتراض‌ها و نارضایتی‌های فراوانی همراه شده است.

یکی از کارگران این کارخانه می‌گوید: «مدیر کارخانه مانند یک فرمانده نظامی رفتار می‌کند و حتی اگر کوچک‌ترین ته‌ریشی روی صورتمان باشد، با ما برخورد تحقیرآمیز می‌کند. طوری رفتار می‌کند که گویی فرمانده کل ارتش است و ما سربازان زیر دست او هستیم.»

این تصمیم به اجبار کارگران برای تراشیدن صورت، در حالی صورت می‌گیرد که به‌طور رسمی هیچ قانونی در این خصوص وجود ندارد. به گفته منابع آگاه، مدیریت کارخانه تلاش دارد تا با این سخت‌گیری‌ها و اجبارها نظم و دیسیپلینی خاص در فضای کاری ایجاد کند. اما به‌نظر می‌رسد که این رویکرد نه تنها بهره‌وری کارگران را افزایش نداده، بلکه سبب نارضایتی شدید آنها نیز شده است.