پزشکیان هم از تیررس حاشیه سازی دانشگاه در امان نماند

گروه اجتماعی: با شروع سال تحصیلی جدید در دانشگاه‌ها، مراسم‌های افتتاحیه معمولاً فرصتی است تا مقامات و مسئولان به تشریح برنامه‌های آتی و ارائه چشم‌اندازهای کلی بپردازند. اما آنچه در سال‌های اخیر به‌ویژه امسال در این مراسم‌ها خودنمایی کرده است، تبدیل این فضا به محلی برای مطرح کردن انتقادات و خواسته‌ها از سوی دانشجویان و کارکنان دانشگاه است.

به گزارش بولتن نیوز ، سخنرانی آغاز سال تحصیلی که امسال توسط دکتر پزشکیان برگزار شد، از این قاعده مستثنی نبود. این مراسم به جای اینکه یک فرصت برای تمرکز بر برنامه‌ها و اهداف دانشگاه باشد، به عرصه‌ای برای بیان اعتراضات و انتظارات از دولت جدید تبدیل شد. اما آیا این انتظارات واقع‌بینانه است؟ آیا شرایط فعلی کشور اجازه می‌دهد تا تمامی مطالبات فوراً پاسخ داده شود؟ و مهم‌تر از همه، آیا دانشگاه به عنوان نهادی علمی نباید مکانی برای تحمل و صبر در مواجهه با مشکلات و چالش‌های کشور باشد؟

دو گروه از معترضان: کارکنان و دانشجویان

در مراسم امسال، دو گروه اصلی نقش‌آفرینی کردند: کارکنان دانشگاه و دانشجویان. هر دو گروه از جمله کسانی هستند که تحت تأثیر تغییرات سیاسی و اقتصادی کشور قرار دارند و هرکدام انتظارات خاص خود را از دولت جدید مطرح می‌کنند.

کارکنان دانشگاه به‌ویژه نیروهای کارمندی، به مسائل مالی و مشکلات معیشتی اشاره دارند. این گروه که نقشی اساسی در پیشبرد امور دانشگاه دارند، با افزایش قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید مواجه شده‌اند و از دولت جدید انتظار دارند که فوراً دست به اقدامات مؤثری بزند.

دانشجویان نیز که به طور طبیعی پرچم‌دار انتقادات اجتماعی و سیاسی هستند، به‌ویژه در سال‌های اخیر به دلیل گسترش مشکلات اقتصادی و اجتماعی در جامعه، خواسته‌های متعددی را مطرح می‌کنند. از بهبود شرایط خوابگاهی و امکانات آموزشی گرفته تا مسائل مربوط به آزادی‌های فردی و اجتماعی، مطالباتی هستند که دانشجویان در مراسم‌های مختلف دانشگاهی مطرح می‌کنند.

آیا انتظارات معقول است؟

با روی کار آمدن دولت جدید، بسیاری از افراد و گروه‌ها انتظار دارند که مشکلات و چالش‌های گذشته فوراً حل شود. اما باید به این نکته توجه کرد که مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور به دلیل تراکم و پیچیدگی بالای آن‌ها، نیازمند زمان و صبر بیشتری است.

دولت جدید با انبوهی از مسائل و چالش‌های متعدد در حوزه‌های مختلف از جمله اقتصاد، سیاست داخلی و خارجی، آموزش و بهداشت مواجه است. طبیعی است که نمی‌توان انتظار داشت تمامی مشکلات در مدت زمان کوتاه حل شود. از این رو، هم دانشجویان و هم کارکنان دانشگاه باید با در نظر گرفتن این واقعیت‌ها، در مطالبات و انتقادات خود صبر و تحمل بیشتری به خرج دهند.

دانشگاه؛ مکانی برای صبر یا اعتراض؟

سؤال مهم دیگری که در این میان مطرح می‌شود، نقش دانشگاه به عنوان یک نهاد علمی و پژوهشی است. آیا دانشگاه باید صحنه‌ای برای اعتراضات و انتقادات سیاسی و اجتماعی باشد؟ یا اینکه باید به عنوان محیطی برای تمرکز بر پژوهش، علم و صبر در مواجهه با مشکلات جامعه عمل کند؟

در شرایط فعلی که کشور با بحران‌های متعدد مواجه است، شاید انتظار بیشتری از دانشگاه‌ها به عنوان نهادهای علمی برود. دانشگاه‌ها می‌توانند با ارائه راه‌حل‌های علمی و تخصصی، به دولت در حل مشکلات کمک کنند، نه اینکه خود به محلی برای تشدید این مشکلات تبدیل شوند.

نتیجه‌گیری

آغاز سال تحصیلی جدید با چالش‌های خاص خود همراه بوده است. خواسته‌های دانشجویان و کارکنان دانشگاه‌ها از دولت جدید طبیعی است، اما باید توجه داشت که حل این مشکلات نیازمند زمان است. در این میان، دانشگاه‌ها می‌توانند به جای تمرکز بر اعتراضات، به عنوان محیط‌هایی برای تولید علم و راه‌حل‌های سازنده در برابر مشکلات کشور نقش‌آفرینی کنند.