مغالطه بزرگ در دفاع از ميهن!

گروه سیاسی- جعفر گلابی نویسنده و روزنامه نگار در روزنامه اعتماد نوشت : عده‌اي در فضاي مجازي با مغلطه‌اي بزرگ مي‌نويسند و قيافه حق به جانب مي‌گيرند كه ما با جنگ مخالفيم! آنها براي نشان دادن دانش و آينده‌انديشي خود جامه سخنگويي مردم را هم بر تن مي‌كنند و تاكيد مي‌آورند كه مردم هم با جنگ مخالفند.

به گزارش بولتن نیوز، اينان كه همه گفتار و عملكردشان در هر موضوعي حتي بديهيات و مسائل حاشيه‌اي فقط در مخالفت با جمهوري اسلامي خلاصه مي‌شود به اين سوال ساده و مقدر پاسخ نمي‌دهند كه كدام عاقل دلسوزي موافق با جنگ و خصوصا آغازگري آن است كه شما مخالفيد!؟ مسلما مردم و دولت مخالف جنگند و اتفاقا طي يك سال گذشته در حرف و عمل اين معنا كاملا به اثبات رسيده است. بارها مقامات مسوول بر اين معنا پاي فشرده‌اند و رييس‌جمهور محترم با پيام صلح به امريكا رفت و بعضا در اين زمينه مبالغه كرد. پس آقايان و خانم‌هاي مورد اشاره با چه چيزي مخالفند؟ اصلا چه چيزي در اين ميان مي‌ماند كه مخالفت برانگيز باشد؟ احتمالا منظور اين معدود افراد مخالف، مخالفت با پاسخگويي به تجاوزات اسراييل به ايران است كه شرم‌آساست! در نوع پاسخگويي كارشناسان و مطلعان از اوضاع نظامي و اقتصادي بايد نظر بدهند ولي در اصل دفاع از كشور چنانچه كسي رندانه اشكال كند و نامش را مخالفت با جنگ بگذارد ستمي تاريخي در حق وطن و مردم خود كرده است.
الان وقت تحليل همه مسائل از زمان حضرت آدم تاكنون نيست كه مدعي بگويد 40 سال پيش بايد فلان مي‌كرديم و بهمان نمي‌كرديم، الان موضوع اين است كه اسراييل افسار گسيخته و احساس قدرت و غرور مي‌كند و نشان دادن كوچك‌ترين ضعف او را در بيشتر كردن دامنه جسارتش تشجيع مي‌كند. كاش اصلا نياز به عمليات وعده صادق يك و دو پيش نمي‌آمد و ايران بر مشي عدم درگيري مستقيم در مناقشه اخير منطقه مي‌ماند. ولي وقتي اسراييل سفارت ايران در دمشق را بمباران مي‌كند و در پايتخت دست به ترور مي‌زند چه راهي مي‌ماند جز اينكه با تمام توان به دفاع برخيزيم و با جسارت‌هاي افزون‌تر اسراييل كار بدتر نشود و دامنه درگيري فراگير نشود؟ 

لطفا آقايان و خانم‌هايي كه گويي چون سقراط كشف بسيار مهمي كرده به نظر فوق‌روشنفكري رسيده‌اند صورت مساله را غلط طرح نكنند. بله نتيجه رفراندوم راجع به جنگ يا دوري از جنگ مشخص است. اما به نظر بنده اگر صورت مساله درست طرح شود و از مردم بپرسيم كه آيا از كشور دفاع كنيم يا خير؟ جواب مشخص‌تر از پاسخ سوال اول است. متاسفانه همين ادعاهاي نامسوولانه آثار مخربي دارد كه تاريخ از گويندگانش نخواهد گذشت. در زمان جنگ تحميلي علاوه بر غول‌هاي رسانه‌اي غرب متاسفانه بودند كساني كه در آغازگري جنگ چون و چرا روا داشتند و سعي در آفريدن ابهام مي‌كردند ولي تنها زماني حقانيت ايران به اثبات جهاني رسيد كه صدام به كويت حمله كرد و پس از آن سازمان ملل رسما عراق را آغاز كننده جنگ ناميد. اكنون هم همان رسانه‌ها و متاسفانه برخي در داخل گويي يادشان رفته است كه اسراييل حداقل 2 بار به ايران تجاوز كرده است و ايران تا جايي كه مي‌توانست خويشتنداري كرد و صادقانه به اميد وعده غربيان براي آتش بس در غزه نشست ولي ديديم كه اسراييل چگونه دامنه خشونت‌هاي خود را وحشيانه كرد و حتي نخست‌وزيرش تقريبا همان سخناني را بر زبان راند كه صدام پيش از جنگ گفته بود. در هر حال اتفاقا اگر مخالفان جنگ در ادعاي خود صادقند فعلا فقط يك راه وجود دارد كه به اسراييل كاملا تفهيم شود در ايران براي دفاع از كشور كوچك‌ترين ترديدي وجود ندارد. به نظر بنده اگر روش‌هاي مسوولان خصوصا در بعد رسانه‌اي درست بودو به نقش تعيين‌كننده مردم در همه امور بها داده مي‌شد ايرانيان به صورت خودجوش حس كامل و موجود ميهن‌دوستي خود را بيش از پيش نشان مي‌داند. به نظرم بسياري از كساني كه در نماز جمعه اين هفته شركت كردند و جمعيتي كم‌سابقه را آفريدند چه بسا به برخي سياست‌ها منتقد و معترضند ولي وقتي پاي ايران به ميان بيايد در دفاع از كشور اتحادي ملي فراهم مي‌كنند. بايد زمينه‌اي ايجاد شود كه اين اتحاد و وفاق مقدس در برابر هر جسارتي عليه ايران عزيز امكان ظهور و بروز پيدا كند. اتفاقا بدخواهان و بوق‌هاي تبليغاتي چون اينترنشنال و گدايان قدرت از نتانياهو به توان بازدارندگي مردم كاملا واقفند و براي همين هم سعي در تضعيف آن دارند. همه دوستداران ايران بزرگ با درك شرايط حساس كنوني با هر ابزاري كه دارند مي‌توانند طمع خام خسارت به كشور را  از ذهن  آلوده  امثال نتانياهو  پاك كنند.