انتخاب از طریق فراخوان؟!

گروه اجتماعی: احمد میدری وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، برای انتخاب رییس سازمان بهزیستی، از طریق فراخوان اقدام کرده است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از کانال سیاست‌گذاری اجتماعی، از یک سو این موضوع گواهی بر آن است که میدری برای انتخاب شدن در وزارت با کسی معامله نکرده است که حالا برای جبران دین خویش، ناچار باشد پست‌های مهم مدیریتی را به آنان بذل و بخشش کند. 

همچنین این موضوع نشان می‌دهد که میدری اهل گروه‌گرایی و خویشاوندسالاری و.. نیست. 

اما از سوی دیگر، و مهم‌تر از نکات فوق، به نظر می‌رسد ایده انتخاب از طریق فراخوان اقدام بجا و مناسبی برای شایسته‌گزینی در این سطح نیست. برخی از دلایل آن را در زیر ذکر می‌کنیم:

فراخوان برای افراد کم نام و نشان جذاب است و بعید است افراد بسیار توانمند و باسابقه، خودشان را برای این کار داوطلب کنند.

افراد شایسته و توانمندی وجود دارند که عموما برای پیشنهاد پست به آن‌ها باید از آنان تقاضا و گاه حتی خواهش کرد که آن را بپذیرند. این سازوکار آن‌ها را از گردونه بررسی حذف خواهد کرد.

اگر افراد زیادی داوطلب شوند چگونه می‌توان آن‌ها را ارزیابی کرد؟ طبیعتا وزیر که خود چنین فرصتی ندارد؛ در این صورت، تفویض چنین امری بجا خواهد بود؟! تفویض با چه سازوکاری؟ صرف اعتماد به آقای فلان و فلان؟!

آیا مدل شایستگی (Competency Model) برای این پست نوشته شده است یا قرار است این ارزیابی بدون مدل باشد؟ ارزیابی بدون مدل، نتیجه‌ای چندان بهتر از انتخاب‌های پیشین نخواهد داشت.

زیاد بودن داوطلبان، همزمان به معنای رد شدن ناچار تعداد افراد زیاد هم خواهد بود؛ در نتیجه اعتراضات و انتقادات به روند و فرد منتخب هم جدی خواهد بود. بنابراین اهمیت رعایت اصول علمی در گزینش بسیار مهم خواهد بود.

در مجموع به نظر نمی‌رسد توسل به فراخوان در این زمینه، پیشنهاد خوبی بوده باشد.

از طرفی انتخاب بهترین فرد ممکن برای این جایگاه، از طریق پیشنهاد کارشناسان، امر منطقی‌تری بود تا اعلام آمادگی از سوی خود داوطلبان.

در شرایط کنونی نیز بهتر است اولا فراخوان با سایر ابزارها تکمیل و تدقیق شود؛ ثانیا شخص وزیر سازوکار انتخاب را بررسی و مورد تایید قرار دهد.
انتخاب جایگاه‌های مهم مدیریتی، قابل تفویض نیست.