لیگ برتر فوتبال ایران یا یک نمایش مملو از بی‌کفایتی

گروه ورزشی: وضعیت لیگ برتر فوتبال ایران همزمان دو حس خنده و گریه را در انسان ایجاد می‌کند. لیگی مملو از بی‌برنامگی، بی‌قانونی و پر از ادعا و جار و جنجال. اما چرا این دو حس متناقض همزمان به انسان دست می‌دهد هم دلیل دارد؛ از یک سو انسان به این میزان از بهم ریختگی و شلختگی خنده‌اش می‌گیرد و وقتی یادش می‌آید که بعد از اتمام فصل پیشین لیگ برتر، رییس فدراسیون فوتبال چه وعده‌هایی پیرامون برگزاری رقابت‌های فصل جدید داده بود، آن خنده شدت هم می‌گیرد که آن همه شعار، نمایشی بیش نبودند.

به گزارش بولتن نیوز، آن کلام معروف سال به سال، دریغ از پارسال دقیقا مصداق لیگ برتر ایران است که با آن همه شعار، فصل جاری را شاید بتوان یکی از ضعیف‌ترین فصول تاریخ لیگ برتر در حوزه زیرساخت‌ها به حساب آورد. فقط نگاهی به وضعیت استقلال، پرسپولیس و سپاهان که سه مدعی لیگ برتر و سه نماینده ایران در آسیا هستند و استادیومی برای بازی آن‌ها وجود ندارد، خود نشانگر اوضاعی است که با آن مواجه هستیم. سایر تیم‌ها نیز اوضاع بهتری ندارند و تقریبا جز یکی دو استثنا بقیه درگیر ابتدایی‌ترین چالش‌ها هستند و این سویه‌ی گریه‌آور ماجرا است.

همین وضعیت خانه به دوشی شامل حال تیم ملی فوتبال ایران هم شده و در میزبانی از قرقیزستان، فدراسیون فوتبال شهر به شهر به دنبال یک ورزشگاه گشت تا بتواند این رقابت را در آن برگزار کند. البته که سیاست‌های فدراسیون فوتبال هم چندان مشخص نیست. وقتی تراکتور در ورزشگاه یادگار تبریز یا فولاد در شهدای فولاد امکان میزبانی آسیایی دارند، چرا فدراسیون به جای انتخاب این استادیوم‌ها یا شهدای مس کرمان نوساز به ورزشگاه ضعیف فولادشهر می‌رود، از همان عدم کفایت‌ها و بی‌مدیریتی‌هایی است که مختص فوتبال ایران است و پاسخ مناسبی برای این سوال به ذهن ما نمی‌رسد.

واقعیت هم این است که مسئولین حوزه ورزش نه در تأمین زیرساخت‌ها موفق بوده‌اند و نه حتی در نگهداری امکانات موجود. برخی از مواردی که در بحث زیرساخت‌ها و استادیوم‌ها امروز دچار مشکل هستند، اساسا ربطی به استاندارد‌های فیفا و ای‌اف‌سی ندارند و جزو ملزومات اولیه یک ورزشگاه فوتبال هستند مانند یک چمن خوب و صاف و باکیفیت که بتوان بدون دغدغه مصدومیت بر روی آن فوتبال بازی کرد. وزارت ورزش در دوره جدید و به ویژه احمد دنیامالی با پیشینه عمرانی خوبی که دارد، یکی از کارویژه‌هایش بهبود همین وضعی است که در آن قرار داریم.