رازی که در کلام آن روز امام نهفته بود

به گزارش بولتن نیوز به نقل از کبهان، آن روز که امام راحلمان فرمود؛ «راه قدس از کربلا می‌گذرد»، بسیاری این سخن را در چارچوب فضای تقابل نظامی با رژیم بعث عراق تحلیل و فهم می‌کردند اما مانند بسیاری دیگر از جلوه‌های بصیرت و ژرف‌نگری آن پیر فرزانه، گذر زمان نشان داد که معنی آن کلام چه بود و کدام «راز سر به مُهری» را با خود حمل می‌کرد!
این روزها مردم مهمان‌نواز عراق در شهرهای مختلف کشورشان پذیرای میلیون‌ها زائر عاشق از کشورهای مختلف هستند که در آستانه اربعین حسینی خود را به کوی یار رسانده‌اند.
اربعین حسینی در سال‌های اخیر تبدیل به میعادگاه و نقطه اشتراک ده‌ها میلیون زائر مسلمان و غیرمسلمان، شیعه و سنی، ایرانی و عراقی، اروپایی و آمریکایی و آفریقایی و... شده است. پدیده اربعین اگرچه به عنوان بزرگ‌ترین اجتماع مذهبی جهان همچنان مورد سانسور رسانه‌های مرعوب از وحدتی جریان‌ساز قرار گرفته است، اما همچنان که ماه پشت ابر پنهان نمی‌ماند این پدیده بی‌نظیر هم از چشم آزادگان و پاک ضمیران عالم پنهان نمانده است.
هر سال که می‌گذرد بر سیل مشتاقان زیارت اربعین از اقصی نقاط عالم افزوده می‌شود و در کنار شیعیان مشتاق و دلداده، چه بسیار غیرمسلمانان و غیرشیعیان که کنجکاوانه رهسپار طریق‌الحسین(ع) می‌شوند تا خود تجربه کنند این پدیده‌ای را که تحلیل و تصور آن از دور برایشان راحت نیست.
اکنون این سیل خروشان رودخانه‌ای که به عشق وصال به دریا موج می‌زند و پیش می‌رود، دیگر به یک قرارگاه و محل اجتماع آزادگان عالم از نقاط دور و نزدیک تبدیل شده است تا در فضائی که به هیچ کجای عالم شبیه نیست گردهم آیند. فضای بی‌همتای مسیر اربعین را در کجای عالم می‌توان یافت؟ در شرایطی که در نظام سرمایه‌داری و سودمحور جهان امروز که بسیاری در سایه فرهنگ غربی به دنبال کسب سود بیشتر شاید به هر قیمتی هستند و بسیاری از مفاهیم ارزشی و انسانی دیگر وجود خارجی ندارد، جایی در این عالم هست که مردمان بسیاری سخاوتمندانه هر آنچه در توان دارند در طبق اخلاص می‌گذارند تا از زائران امام خود به شایستگی میزبانی کنند. این جاده نورانی گویا هر آنچه انسان امروز از آن محروم شده و به آن احتیاج دارد را همچون نمایشگاهی به تصویر عینی می‌کشد؛ از ایثار و یکرنگی تا تعاون و همکاری، از بخشودگی و مروت تا تجلی انسانیت و یاری قوی به ضعیف.
همه اینها وقتی در کنار هم و با حضور ده‌ها میلیونی زائران از اقصی نقاط عالم تجلی پیدا می‌کند، به مرور به فرهنگی منتشر شده و بسط یافته در سراسر عالم تبدیل می‌شود.
این پدیده شگرف در زیر سایه بزرگ آزادمرد عالم حضرت حسین ابن علی(ع) شکل می‌گیرد که جلوه او روز به روز در عالم بیشتر و بیشتر می‌شود. امروز نسبت به سال‌ها و دهه‌ها و قرن‌های قبل مردم عالم بیشتر و بهتر حسین ابن علی(ع) را می‌شناسند و گویی اراده خداوند بر این بوده است که راه و منش دردانه هستی، همچون ذخیره‌ای ارزشمند، زمانی به انسان‌ها در این عصر برسد و پرآوازه شود که بیش از هر زمانی به آن محتاج هستند.
اگر روزی امام حسین(ع) الگوی شیعیان بود امروز تبدیل به الگویی جهانی و آشنا برای همگان شده است. این خط سرخ آزادی‌خواهی و ظلم‌ستیزی تا پای جان سیدالشهدا(ع) است که دل‌های مردم ستمدیده و آزادی‌خواهان عالم را گرم و قدم‌هایشان را استوار می‌کند و البته لرزه بر اندام مستکبران و یزیدیان زمان می‌اندازد.
امروز دیگر حسین ابن علی(ع) تنها، شهید مظلومی که مورد ستم قرار گرفته است و باید برای او ‌گریست نیست، بلکه او و راه نورانی او به نقطه امید مظلومان و آزادی‌خواهان جهان تبدیل شده است. 
اکنون می‌توان بهتر به این سؤال پاسخ داد که چرا عظیم‌ترین اجتماع مذهبی جهان در اربعین حسینی، برخلاف بسیاری از رخدادهای به‌مراتب کوچک‌تر و حتی بی‌اهمیت، در رسانه‌های تحت سیطره دولت‌های غربی و سردمداران استکبار عامدانه مورد سانسور قرار می‌گیرد؟! طبیعی است که در این اجتماع عظیم چیزهایی وجود دارد که برای این دولت‌ها و نظام استکباری غرب نگران‌کننده و تهدید محسوب می‌شود. مهم‌ترین علت این نگرانی را می‌توان در ترس از معرفی بزرگ‌ترین الگوی آزادگی و دریای بی‌کران حسین ابن علی(ع) دانست که ده‌ها میلیون قطره در رودخانه اربعین خود را به آن می‌رسانند. آنها می‌دانند که جاذبه این دریای بیکران هر انسان آزادی‌خواه و مخالف ظلمی را به سمت خود می‌کشاند و از نظر آنها نباید راه و رسم چنین الگویی شناخته شود و نباید آزادی‌خواهان عالم زیر پرچمی واحد جمع شوند.
اما اراده خداوند فوق اراده‌هاست. همان خدایی که طی چند سال راه خلوت زیارت اربعین را به بزرگ‌ترین مسیر انسانی و تجمع عالم تبدیل کرد و حسین(ع) را به مردمان در سراسر جهان شناساند، راه و روش او را نیز عالمگیر خواهد کرد.
یک جلوه از عالمگیر شدن امروز راه حسین(ع) را می‌توان در فریاد بی‌سابقه مردمانی در سراسر عالم برای رهایی مردم مظلوم فلسطین و ستمدیدگان غزه و در عزم جزم رزمندگان فلسطینی مشاهده کرد. در طی قریب یک سالی که از عملیات طوفان الاقصی و ضربه جبران‌ناپذیر مجاهدان و شاگردان مکتب حسینی به دشمن صهیونیستی و از تلاش بی‌فایده و جنایات سبوعانه صهیونیست‌ها با حمایت کامل آمریکا و برخی دولت‌های غربی علیه مردم مظلوم غزه می‌گذرد، جهان شاهد خروش بی‌سابقه و سراسری در محکومیت این جنایت‌ها و کشتار ده‌ها هزار زن و کودک و مردم بی‌گناه است. اعتراضی که پیش از آن به این شکل و ابعاد سابقه نداشت و گویی مردم عالم از خواب و غفلت بیدار شده‌اند. این بیداری آزادگان عالم اتفاقی است؟
امروز راهپیمایی اربعین در خود همه آن چیزی که از نظر سردمداران غرب نباید در بین مسلمانان و مردم جهان وجود داشته باشد را دارد. امروز این پدیده اربعین جلوه اتحاد، یکرنگی، ایثار و تأسی از الگوی آزادگان را در خود دارد. این رودخانه عظیم همه آنچه رسانه‌های غربی و مزدورانشان برای تفرقه و چندپارگی جهان اسلام به کار بسته‌اند را درهم می‌شکند و می‌شوید تا آنجا که نه‌تنها شیعه و سنی و مسلمانان از کشورهای مختلف بلکه مسلمان و غیرمسلمان در یک نقطه به اتحاد و یکدلی می‌رسند.
امروز اگر قرار بر آزادی قدس عزیز و رهایی مردم فلسطین از ظلم صهیونیست جهانی باشد که هست؛ راه آن از طریق‌الحسین(ع) می‌گذرد؛ به آن معنی که آنچه لازمه غلبه بر دشمن صهیونیستی و نجات مردم فلسطین و مظلومان غزه است در این مسیر نورانی پیش چشمان ماست، امروز دنیای اسلام با اتحاد و یکپارچگی و پرهیز از افتادن به دام تفرقه‌انگیزی دشمنان و بدخواهان و با یکدلی و از خودگذشتگی که جلوه عینی آن در طریق‌الحسین(ع) نمایان است می‌تواند به ظلم دیرین رژیم صهیونیستی و حامیان آن پایان دهد. گوشه‌ای از این تجلی وحدت و قدرت گرفتن جهان اسلام در برابر صهیونیست جهانی را می‌توان در جبهه مقاومت مشاهده کرد که خواب را به چشمان دشمنان حرام کرده است.
امروزه طریق‌الحسین(ع) نه‌تنها یک مسیر پیاده‌روی بلکه نقشه رسیدن به پیروزی نهائی بر ظلم و نقطه وحدت آزادی‌خواهان و حق‌جویان عالم است که یاران آخرالزمانی حسین از هر دین و مذهب و نقطه‌ای به ندای یاری‌طلبی امام‌شان لبیک می‌گویند. 
چه زیبا گفت سید شهیدان اهل قلم شهید سید مرتضی آوینی: 
«...کربلا را تو مپندار که شهری در میان شهر‌ها و نامی است در میان نام‌ها. 
نه، کربلا حریم حق است و هیچ کس را جز یاران امام حسین‌(ع) راهی به سوی حقیقت نیست.»
عباس شمسعلی