سکوت جهانی در برابر تجاوزهای اسرائیل و تناقضات دیپلماتیک در مواجهه با ایران

گروه بین الملل: در دنیای امروز که قدرت‌های بزرگ، به ویژه ایالات متحده آمریکا و اروپا، ادعای دفاع از حقوق بشر و صلح جهانی را دارند، برخوردها و مواضع دوگانه در قبال مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی به وضوح قابل مشاهده است. یکی از مثال‌های بارز این تناقضات، نحوه برخورد با اسرائیل و ایران است. در حالی که اسرائیل به عنوان یک بازیگر منطقه‌ای اغلب حریم کشورهای دیگر را نقض می‌کند و حتی به عملیات‌های نظامی در داخل خاک آنها دست می‌زند، جهان غرب در برابر این اقدامات سکوت اختیار می‌کند. اما زمانی که ایران تصمیم به پاسخگویی و دفاع از خود می‌گیرد، این کشورها به سرعت وارد عمل می‌شوند و خواستار "خویشتنداری" و "تنش‌زدایی" می‌شوند.

به گزارش بولتن نیوز، تاریخچه تجاوزهای نظامی اسرائیل به کشورهای همسایه به دهه‌ها پیش برمی‌گردد. از بمباران تأسیسات نظامی سوریه گرفته تا حملات هوایی به لبنان و غزه، این کشور بدون نگرانی از پیامدهای بین‌المللی، به صورت مداوم عملیات‌هایی را علیه کشورهای همسایه انجام می‌دهد. حتی گزارش‌های متعدد سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر نیز نتوانسته‌اند این واقعیت را نادیده بگیرند. در حالی که اسرائیل به نقض‌های مکرر حقوق بین‌الملل ادامه می‌دهد، جامعه جهانی با سکوت و یا واکنش‌های بسیار سطحی مواجه شده است.

در مقابل، وقتی ایران به تهدیدات امنیتی خود پاسخ می‌دهد، یا برای دفاع از منافع خود در منطقه اقدام می‌کند، با فشارهای گسترده بین‌المللی روبرو می‌شود. ایالات متحده و اتحادیه اروپا به سرعت مواضع خود را تغییر داده و از ایران خواستار خویشتنداری و تنش‌زدایی می‌شوند. این رفتار دوگانه باعث شده است که ایران نه تنها در منطقه بلکه در عرصه بین‌المللی نیز با چالش‌های بیشتری مواجه شود.

این تناقضات در مواضع سیاسی غرب نه تنها نشان‌دهنده عدم تعادل و بی‌عدالتی در روابط بین‌المللی است، بلکه از یک استاندارد دوگانه در ارزیابی مسائل منطقه‌ای پرده برمی‌دارد. در حالی که اسرائیل به عنوان یک هم‌پیمان استراتژیک غرب در منطقه، از حمایت‌های بی‌چون و چرای آنها بهره‌مند است، ایران به عنوان یک بازیگر مستقل و مخالف سیاست‌های غربی، همواره تحت فشار و تهدید قرار دارد.

در نهایت، این رفتارهای دوگانه و مواضع ناعادلانه، نه تنها باعث افزایش تنش‌ها در منطقه می‌شود، بلکه اعتماد کشورهای منطقه و جهان به نهادهای بین‌المللی و قدرت‌های بزرگ را نیز کاهش می‌دهد. اگر جامعه جهانی به دنبال صلح و ثبات واقعی است، باید به جای اتخاذ مواضع دوگانه و تبعیض‌آمیز، به اصولی که ادعای دفاع از آن‌ها را دارد، پایبند باشد و به یک استاندارد جهانی برای ارزیابی و برخورد با مسائل مختلف پایبند بماند.