رویارویی صهیونیست ها با تهران، دولت و حکومت نمی شناسد، این تقابل ژئوپلیتیکی ست

گروه بین الملل: این روزها تنش میان ایران با رژیم صهیونیستی به اوج خود رسیده است. تنشی که با ترور شهید هنیه در تهران فصل تازه ای از رویارویی را فراهم آورده است.

به گزارش بولتن نیوز، واقعیت امر این است که تقابل میان تهران و تل آویو محصول شرایط تاریخی ست که با حیات منطقه ای در خاورمیانه پدیدار شده است. به بیان جامع تر این تقابل بیش از آنکه به حوزه حکمرانی مربوط باشد متاثر از شرایط ژئوپلیتیکی ست. بنابراین ساده انگاریست اگر این تقابل را تنها به حوزه های دیگر مانند ایدئوژیکی و باوری تقلیل داد. به عبارت بهتر اگر نظام سیاسی حاکم در ایران نظامی غیر از ج ا بود بازهم این تقابل در شکل کلان آن وجود داشت.

با این حال آنچه این روزها در مسیر روی دادن است مبین نکاتی حیاتی و کلیدی می باشد. بطوریکه تنشی که تلاش می شد در این سال ها به نوعی مدیریت گردد و بجای رویارویی بر اصل بازدارندگی تکیه می شد، از قالب خود جدا شده و شکل عریانی بخود گرفته است. بدان معنا که مدیریت تنش جای خود را به خصومت داده است. به نوعی که طرف صهیونیستی تلاش دارد با وارد کردن ضربات نظامی و امنیتی به شکل مستقیم(ترور و خرابکاری) و غیر مستقیم(تضعیف محور مقاومت با حملات هدفمند و کور) تهران و موقعیت داخلی و منطقه ای آن را به چالش بکشد و واکنش های تهران را سنجه کند.

به واقع صهیونیست ها یک هدف مهم را از رهگذر مذکور دنبال می کنند آن هم تحمیل شرایطی از پاسخ و یا عدم پاسخ تهران به اقدامات مذبوحانه ای است که در حال انجام آن هستند. و براساس این اهداف و طراحی آنها هر گونه کنش و واکنش تهران را برای خود برد به شمار می آورند. با این حال آنها در محاسباتشان اشتباهی راهبردی مرتکب شده و تمام تمرکزشان را بر روی تاکتیک ها متمرکز کرده اند. موضوعی که تهران بدان آگاه بوده و هست و از همین حفره و باگ برنامه ای نیز برای ضربه زدن به صهیونیست ها بهره خواهد برد. نکته دیگر اینکه صهیونیست ها فراموش کرده اند که بنا بر ماهیت نامشروعشان اصل بحران هستند و ج ا نیز متخصص عبور بحران ها و خلق فرصت ها؛ این مولفه به خودی خود تهران را در این بازی خطرناک از پیش برنده کرده است.

نکته پایانی اینکه، نمونه ای عینی از وعده انتقام تهران از صهیونیست ها و تنبیه آنها، راهبرد انتظاری ست که در این باره بر صهیونیست ها تحمیل کرده و آنها را در وضعیتی از خوف و رجا و در برزخی از ترس و مواجهه قرار داده است.