ملت ایران؛ انتخاب با شماست

گروه سیاسی _ سید محسن عبدالهی: انتخاب کردن همیشه سخت است، مخصوصا اگر ماحصل آن انتخاب، سرنوشت یک کشور را تعیین کند. در یک طرف تعدادی نام قرار گرفته‌اند که روزی می‌گویند ما هیچ‌کاره هستیم و اجازه نمی‌دهند تا کار کنیم و یک روز برای رسیدن به قدرت از گفتن هیچ دروغی و وارد کردن هیچ تهمتی ابایی ندارند.

به گزارش بولتن‌نیوز، مدعی هستند که قرار است در کشور انسجام به وجود بیاورند، اما حتی تحمل رقیب خود را در مناظره ندارند و در مقابل چشمان میلیون‌ها ایرانی به او بی‌احترامی می‌کنند. مدعی هستند که ما با همه کارشناسان سر یک میز می‌نشینیم تا برای کشور تصمیم بگیریم، اما زمانی که صحبت از کارشناسان همراه رقیب‌شان می‌شود، ناگهان رنگ عوض می‌کنند و تنها اطرافیان خود را متخصص می‌نامند.

از اطرافیان مسعود پزشکیان جالب‌تر خود اوست. در شرایطی که کشور نیاز به کار فوری و برنامه اجرایی دارد، او به بی‌برنامگی خود افتخار و تأکید می‌کند. مسعود پزشکیان که امروز اظهارنظر دیگران پیشکش، حتی نظرات خود را هم از اساس تکذیب می‌کند، فردا در مقابل مردم و مطالبه‌گری‌های آن‌ها چگونه خواهد بود؟!

اویی که مدعی است برنامه من، سیاست‌های کلی نظام و قانون هفتم توسعه است، اما حتی نمی‌داند که این قانون، محتوی احکامی است که برای اجرایی شدن نیاز به قوانین اجرایی دارد، اصلا با چه پیش‌زمینه فکری و آمادگی‌ای در این آوردگاه حضور یافته است؟!

بدتر از همه این‌ها ما با تفکری رو به رو هستیم که به هیچ یک از توانایی‌های کشور ایمان ندارد. بله؛ رابطه با دنیا برای توسعه و پیشرفت کشور از اوجب واجبات است، اما برای همین پیشرفت باید ابتدا به موجودیت و ظرفیت‌های آن احترام گذاشت و بها داد.

از هیچ کجای تفکر و سابقه پزشکیان و رفقایش چنین چیزی نمی‌توان برداشت کرد. یامان نرفته که در ادوار مدیریتی دوستان پزشکیان که امروز صحنه‌گردانان انتخاباتی او هستند، چه بلایی بر سر صنایع و کشاورزی کشور آمد.

امروز مردم مخیر هستند که میان دو رویکرد متفاوت انتخاب کنند. سمتی هیچ برنامه‌ای ندارد و در آشفتگی و سهم‌خواهی بعد از پیروزی غرق خواهد شد و در سوی دیگر فردی قرار دارد که از فردای انتخاب شدن توسط مردم، می‌داند که قرار است چه کار بکند.

حتما دیکته نانوشته غلط خواهد داشت و حتما بهترین برنامه‌ها در اجرا با مشکلاتی مواجه خواهند شد، اما فرق است میان اینکه تو هدف را بدانی، برنامه داشته باشی و اشکالاتی قابل رفع در اجرای برنامه‌ات به وجود بیاید با آن که اصلا ندانی که قرار است در کدام وادی وارد شوی.

سعید جلیلی بدون شک قرار نیست کشور را معطل کند تا رضایت دیگران را برای کار کردن جلب نماید. او قرار است از روز اول تلاش کند و کشور را به جلو ببرد. لازمه آن رابطه‌ای که پزشکیان و دوستانش دائما در حال طرحش هستند، همین قوی شدن از درون است وگرنه که با نمی‌شود و نمی‌توانیم گفتن، کار را دست یک فرد کم‌سواد بی‌ادعا هم بسپاریم، می‌تواند به بهترین شکل از پس آن بر بیاید.

خلاصه‌اش را بخواهم بگویم؛ با نمی‌شود و نمی‌توانیم و بدون داشتن برنامه و شناخت مسائل، نمی‌توان قدم از قدم برداشت، اما با اراده و تلاش، حتی اگر کاستی‌هایی هم وجود داشته باشد، می‌توان آینده را به شکلی که مطلوب ما باشد، ساخت؛ حال در این عرصه حق انتخاب با من و شماست که چه آینده‌ای را برای خود، فرزندان و کشورمان رقم بزنیم.