شرکت نکردن در کنکور؛ میانبری برای سریع‌تر رسیدن به یک زندگی پایدار

گروه اجتماعی: در جدیدترین آماری که توسط معاون نظارت و راهبری ستاد تعلیم و تربیت شورای عالی انقلاب فرهنگی پیرامون داوطلبان کنکور سراسری سال گذشته منتشر شده، آمار شرکت پسران در آزمون سراسری به رقم ۳۷ درصد رسیده است. عددی که نشان می‌دهد دیگر تحصیلات عالیه جوابگوی پسران جوان ما نیست و میل ایشان برای ورود زودهنگام به بازار کار و یا کسب مهارت‌های غیرآکادمیک، افزایش یافته است. البته این آمار به طور کامل منفی محسوب نمی‌شود، اما به شکل واضحی نشان می‌دهد که سیاست‌های غلط در چند حوزه مختلف باعث به وجود آمدن چنین شرایطی شده است.

به گزارش بولتن‌نیوز، اشکالات وارد به سیاست‌های آموزشی تنها معطوف به یک حوزه نیست و در موارد مختلفی می‌توان رد پای این مسائل را مشاهده کرد. از اشکالات عدیده در حوزه مواد درسی آموزشی در مدارس که منطبق با نیاز‌های واقعی نیست تا توجه بیش از اندازه به چند رشته خاص و در نظر گرفتن استعداد‌ها و توانایی‌های هر فرد. نادیده گرفتن هر کدام از این موارد باعث می‌شود که بخشی از چرخه تولید نیروی کار لازم برای کشور با مشکل مواجه گردد. درست در زمانی که باید کشف شود که یک کودک در چه حوزه‌ای از توانایی بیشتری برخوردار است، ذهن او توسط والدین و مدارس به سمت چند رشته خاص تمایل پیدا می‌کند.

در دانشگاه هم که اوضاع اصلا جالب نیست. یک جوان باید حداقل بین دو تا چهار سال برای دریافت اولین مدرک تحصیلی تلاش کند. اگر قصد ادامه تحصیل داشته باشد، چیزی حدود ۱۰ تا ۱۲ سال از عمر خود را در دانشگاه گذرانده است. همزمان هم باید نگران دوره سربازی باشد. باید این نکته را هم در نظر گرفت که شاید حتی بعد از سال‌ها تحصیل، بازار کاری هم برای آن رشته وجود نداشته باشد. وقتی دانشگاه ما بدون توجه به ظرفیت بازار، دانشجو جذب می‌کند و پیوست اقتصادی برای جذب دانشجویان جدید وجود ندارد، نتیجه‌اش می‌شود همین آمار بی‌رغبتی به تحصیلات عالی در پسران.

پسران جوان با توجه به شرایط اقتصادی خاص کشور و درآمدزا بودن و زود بازده بودن برخی فنون و مهارت‌ها، ترجیح می‌دهند که به جای مسیر دانشگاه، از طرق دیگر زندگی و آینده خود را بسازند. زیرا تأمین هر چه زودتر درآمد و شغل پایدار، به معنای سامان گرفتن هر چه سریع‌تر زندگی آن جوان است. در واقع اشکال بزرگ سیاست‌گذاران تحصیلی در کشور ما را جوانان به بهای تجربه و عمر رفته در صدد رفعش برآمده‌اند. امروز هم به جای ابراز نگرانی‌های سطحی، باید تغییراتی جدی در آموزش و پرورش و تحصیلات تکمیلی صورت بگیرد تا کسانی که وارد دانشگاه می‌شوند، از آینده خود مطمئن باشند و بعد از سال‌ها احساس خسران به ایشان دست ندهد.