صهیونیست کیست؟

«رابرت ال کرن» مالک و مدیر آژانس بازاریابی و ارتباطات "رابرت کرن و همکاران" که متخصص در امور وکالت جامعه یهود در اسرائیل نیز می باشد، در مطلبی کوتاه به تشریح رادیکالیزم دینی در جامعه یهودیان رژیم صهیونیستی پرداخته است.

متن این یادداشت به شرح ذیل می باشد:

بیشتر وقت و حرفه ی من صرف کار برای اسرائیل و مردم آن می شود؛ از دوران کودکی و به خصوص پس از زندگی و تحصیل به مدت یک سال در اورشلیم و کار داوطلبانه در حفاری های باستان شناسی ، در یک مزرعه اشتراكي حدود 40 سال قبل در اسرائيل، به این کار متعهد و مشغول بوده ام و دیگر نمی توانم بدون کار برای اسرائیل، حمایت از آن، خرید محصولات اسرائیلی و سکونت در آن، زندگی کنم.

البته شک دارم که این امر در سطوح متفاوت تجربه در مورد همه ی یهودیان آمریکایی یکسان باشد. با این حال من در ایالات متحده زندگی می کنم و هرگز نمی خواهم خودم را با دوستانی که آلیا( سرزمین موعود) را ساخته اند مقایسه کنم.

کرن در توضیح اهمیت نژادپرستی در قوم یهود می گوید:

در تاریخ 13 نوامبر 1974 هنگامی که یاسر عرفات خطاب به سازمان ملل متحد اعلام کرد:« صهیونیسم یک ایدئولوژی امپریالیستی، استعماری و نژادپرست است ...» یهودیان به شدت واکنش نشان دادند و یک سال بعد، در تاریخ 10 نوامبر 1975 و هنگامی که قطعنامه 3379مجمع عمومی سازمان ملل متحد در حال تصویب بود،اظهارات مجدد عرفات مبنی بر اینکه : «صهیونیسم شکلی از نژادپرستی و تبعیض نژادی است.» موجب گشت تا  یهودیان خود را آشکارا "صهیونیست" خواندند و دکمه ای بر روی سینه نصب کردند که آشکارا اعلام می کرد:" من یک صهیونیست هستم. "

زمانی که اهود اولمرت، نخست وزیر سابق اسرائیل در تاریخ 29 آوریل در "کنفرانس آیندۀ اورشلیم" در نیویورک  علیه حمله به تاسیسات هسته ای ایران استدلال می کرد با فریاد های توهین آمیز ، ریشخند و استهزای حاضرین روبرو شد و در پاسخ گفت:

« به عنوان یک شهروند نگران اسرائیلی که با خانواده، همه فرزندان و نوه هایش در اسرائیل زندگی می کند، عاشق شجاعت کسانی هستم که 10000 مایل دورتر از کشور اسرائیل زندگی می کنند و آماده اند تا ما دست به هر اشتباهی بزنیم که به قیمت زندگی اسرائیلی ها تمام شود.»

مقصود اولمرت رسا و روشن است؛ آیا ما که در خارج از اسرائیل زندگی می کنیم، حق داریم در مورد این قبیل مسائل نظر بدهیم ؟ آیا ما واقعا صهیونیست هستیم یا تأمین کنندگان مالی صهیونیست ، حامیان صهیونیست و یا فقط طرفداران صهیونیست ها ؟

رابرت کرن در ادامه  این ژست را حق صهیونیستها به حساب می آورد و می گوید:

به تازگی در یک تاکسی در مرکز خرید ازریلی در تل آویو به مقصد راماتگان، راننده به من گفت که تمام یهودیان آمریکائی موظفند به جمهوری خواهان رای بدهند زیرا آنها همان کسانی هستند که اسرائیل نیاز دارد. از درون به خودم لرزیدم ، اما تصمیم گرفتم با او مخالفت نکنم؛ دیرم شده بود و نمی خواستم کاری کنم که مرا از تاکسی اش ، حوالی کتز نلسون پیاده کند.

زمانی که حرف از سیاست اسرائیل به میان آمد و او با قطعیت گفت که نه شیفته حزب «لیکود» است و نه هواخواه «اسرائیل بیتنو» ، ادامه داد: « تو ابدا حق ابراز نظرنداری!» و من هم زبان به دهان گرفتم و او با مجادله نکردم.

همینطور که واکنش مناسبی به حرف های او نشان میدادم، پیش خود گفتم:« چه کسی واقعا اهمیت می دهد که این مرد چگونه فکر می کند؟من و دوستان اسرائیلی ام همیشه در مورد همه چیز بحث و گفتگو می کنیم و هرگز هیچ خط تمایزی بین ما کشیده نشده است.»

هفته گذشته نیز گفتگویی با یک دوست بسیار عزیز در اورشلیم داشتم؛ او در جایی از بحث اینگونه اظهار نظر کرد: «اگر من هم آنجا(ایالات متحده) زندگی می کردم، طرز فکر دیگری داشتم!» و یک بار دیگر بحث با یک صهیونیست به همین جا ختم شد.

با این حال، صهیونیسم، بیش از یک واکنش صرف علیه یهودی ستیزی و تهدید علیه مردم یهودی است و باید هم اینگونه باشد. صهیونیسم جنبش رهایی ملی قوم یهود برای بازگشت و استقرار حاکمیت ملی در سرزمین اسرائیل است.

من یک صهیونیست هستم و با صدای بلند و با افتخار خود را با همین هویت معرفی می کنم. آنها که در اسرائیل زندگی می کنند حتی هویتی منحصر به فردتر و پر افتخارتر دارند. آنها اسرائیلی هستند.

رابرت کرن در این یادداشت، به خوبی پرده از لایه های فکری و معرفتی این قوم(صهیونیزم) نژادپرست و انحصارطلب برمی دارد و خود معترف می شود که مشی صهیونیزم به چه شکلی است.