ترک فعل مدیران در عدم توسعه زنجیره فلز الومینیوم و ایضا عقب ماندگی شدید در راس هرم این صنعت

گروه اقتصادی-محسن راضی: باتوجه به رشد  نیاز روز افزون دنیا به دومین فلز پر مصرف یعنی الومینیوم وجایگاه استراتژیک این فلز والیاژهای ان در صنایع و بالاخص پزشکی،هوا فضا،خودروسازی کشوری مثل ایران که بشدت در تامین حلقه های ابتدایی زنجیره الومینیوم تحت تحریم بوده وبا عنایت به این موضوع که منابع وذخایر خوبی از ماده اولیه این فلز در اختیارمان میباشد(بوکسیت،لاتریت،الونیت،نفلین سینیت) اما باید شاهد این باشیم که برای تامین راس زنجیره(بوکسیت و..) چشممان را به معادن خارج از کشور و تامین حلقه های میانی(کک نفتی،کسری پودر الومینای مورد نیاز،...) دست نیاز به انطرف ابیها دراز کنیم .
به گزارش بولتن نیوز، حال اینکه دانش ،منابع مالی و مواد اولیه ان در داخل به وفور یافت میشود وفقط نیاز به واردات مدیران جهادی برای مدیریت این ابر چالش در ایران هستیم ،مدیرانی امثال طهرانی مقدم وجوانان بی ادعایی که چرخه غنی سازی اورانیوم را از چند گرم در تن(ppm) به 60% رساندند
اری ما برای پیشرفت کشور برنامه های توسعه پنج ساله تهیه وتنظیم میکنیم ودر مجلس تصویب وبه دستگاههای اجرایی ابلاغ میکنیم
اما با یک نگاه اجمالی به برنامه ششم وهفتم به این نتیجه میرسیم که در بحث اجرا وتکمیل زنجیره الومینیوم در بخش بالا دستی(تولید پودر الومینا) وپایین دستی(تولید مقاطع با الیاژهای پایه الومینیوم) بشدت عقب هستیم(شاید بیش از 20سال) که در همین راستا مجبور به واردات با مکانیزم دور زدن تحریمها وصرف منابع ارزی مضاعف شده ایم
حال با عنایت به حساسیت موضوع فوق ونظر به مدیریت ناقص متولیان امر در تقویت حلقه وسط این زنجیره که احداث واحدهای ذوب فلز الومینیوم بدونه پشتوانه تامین مواد اولیه ان صورت گرفته ، سوالات متعدی برای متخصصان ونخبگان این صنعت پیش امده که از راس هرم این زنجیره به ان پرداخته میشود: 
1)    چرا نیروهای استخدامی الومینای ایران (جاجرم) از 800 نفر در سال82  به 3500 نفر در سال 1400 افزایش یافت؟؟؟؟
مگر این واحد افزایش ظرفیت داشته؟...... که متاسفانه باید گفت به دلیل مشکلات تامین خوراک با کاهش نیز مواجه بوده !!!
2)چرا الومینای ایران برخلاف سیاست راهبردی ان که تولید پودر الومینا برای واحدهای ذوب الومینیوم (المهدی ،سالکو ،ایرالکو ،هرمزال)بوده ،وارد چرخه ذوب فلز الومینیوم شده و واحد ذوب احداث نمود؟
که این موضوع باعث مصرف 80 هزارتن از تولید خود(سالی 250 هزارتن) برای تولید 40 هزارتن شمش الومینیوم شده!!!
3)زدن واحد ذوب بدلیل مصرف برق زیاد نیاز به احداث نیروگاه برق گازی داشت که باتوجه به کمبود گاز مورد نیاز برای مصارف خانگی(خراسان شمالی در انتهای خطوط گازرسانی کشور قراردارد) ایا برای رفع این معظل چاره اندیشی شد یا بصورت جزیره ای بر روی ان مدیریت گردید (در نظر گرفتن منافع شخصی)؟؟؟؟
4) چرا تمام قراردادهای زنجیره الومینیوم فقط با مافیای ان یعنی شرکت nfcچین منعقد میگردد؟؟؟؟
جالب اینکه بعداز ساخت و راه اندازی تعداد زیادی از اتاقک های احیا (کوره ذوب الومینیوم) در ایران که تقریبا شبیه هم میباشند ،برانجام واحدهای مشابه توسط این مافیا اصرار ورزیده میشود!!! 
5)چرا ثمن قراردادهای منعقده با چین تهاتر محصولات تولیدی مثل شمش فلز استراتژیک الومینیوم یا معادل دلاری ان میباشد؟؟؟
که قاعدتا باید از تهاتر نفت استفاده میشد!!!
6)چرا مشکلات خط تولید فعلی الومینای ایران که با تکنولوژی 50 سال پیش وتوسط همین شرکت nfc  با از میدان خارج کردن پیمانکار اولیه(کشور چک) نصب و راه اندازی گردیده ،مرتفع نشده است که مجبور شوید یک قرارداد غیر اقتصادی وفیک 700 میلیون یورویی با همین دوستان چینی ببندید(طرح سینترینگ)؟؟؟
طرحی که در خوشبینانه ترین حالت ان 10سال دیگر خروجی خواهد داشت(قطعا با افزایش قیمت قراردادی تعدیل خواهد شد) انهم با عنایت به فقر شدید ابی منطقه وکمبود گاز وبرق مورد نیاز این خط!!!!
7)چرا با استفاده از دانش نخبگان داخلی مشکل پرعیارسازی بوکسیت های شیلی منطقه(16 میلیون تن دپوی بوکسیت خردایش شده اول خط)را حل نکردیدکه مجبور به واردات بوکسیت از ترکیه شوید؟؟

تعطیلی 4ساله معدن تاش ابزاری برای توجیه خرید بوکسیت(تقریبا400هزارتن درسال) از ترکیه باقیمتی معادل 120 دلار برای هرتن!!!!!که در همین راستا 2 سوال مهم ذهن مردم را بشدت درگیر خود نموده 1)چرا بوکسیت مورد نیازتان رابا همین قیمت از بهره بردارهای داخلی نمیخرید که رونق وفعالسازی معادن داخل کشور شود2) ارز مورد نیاز برای خرید از ترکیه را از کجا تامین میکنید(تقریبا سالی 50 میلیون دلار) البته با عنایت به این موضوع که الومینای ایران صادرات محصولی ندارد وتولیدات ان جوابگوی نیاز داخلی کشور هم نیست!!!!
8)چرا هیچ مدیریتی روی بازفراوری و امحاء 20 میلیون تن دپوی باطله انتهای خط جاجرم صورت نگرفته است و با وجود ذخیره خوبی که از عناصر هدف مورد نیاز کشور(3 میلیون تن پودر الومینای 99% --4میلیون تن کنسانتره اهن66% و...) در خود جای داده  وهمچنین با عنایت به این موضوع که همه از خطرات زیست محیطی ان (ذرات45 میکرون، ph=13) اطلاع دارند ویکی از کانونهای ریز گرد منطقه بحساب می اید به حال خود رها گشته است؟؟؟؟
9)چرا در مدت 20سال عمر مفید کارخانه پودر الومینای جاجرم مدیریت عامل ان به اشخاص غیر مرتبط تحصیلی وغیر متخصص واگذار گردیده؟
 کارخانه فعال در زمینه فراوری کانیهای فلزی(الومینیوم) یک مهندس متالوژ ویا حداقل مکانیک را میطلبد!!!!
10)چرا هیچ مدیری حاضر به حضور در میز اقتصادی صدا وسیما جهت جوابگویی به سوالات پیش امده در زنجیره الومینیوم نیستن؟؟؟
11)چرا95% مواد اولیه زنجیره الومینیوم (پودر الومینا،کک نفتی ،کریولیت ،الومینا فلوراید،...)باید با دلار 50 هزارتومان وارد شود وهیچ همتی در بومی سازی کردن ،توسعه وافزایش ظرفیت واحدهای موجود دیده نمیشود؟؟؟
قابل ذکر میباشد که متاسفانه سالی 2 میلیارد دلار برای تامین اقلام فوق هزینه میشود!!!!
12)برای تامین 5/1 میلیون تن پودر الومینای مورد نیاز واحدهای ذوب کشور به تعداد 12 کارخانه مشابه جاجرم هم اکنون نیاز میباشد ،مدیران متولی این امر برای این ابر چالش بزرگ چه تمهیداتی را اتخاذ کرده اند؟؟؟
در برنامه ششم(پایان1404) تولید فلز الومینیوم 5/1 میلیون تن شمش الومینیوم برنامه ریزی وپیش بینی گردیده یعنی چیزی در حدود3 میلیون تن پودر الومینا نیاز میباشد، اما متاسفانه با شرمساری زیاد در تامین پودر الومینای  مورد نیاز(5/1 میلیون تن) برای تولیدهمین 750 هزارتن شمش الومینوم نیاز فعلی چشممون به اونطرف ابها میباشد ،پس نوشتن وبرنامه ریزی کردن در این کشورچه ارزشی خواهد داشت؟
13) باتوجه به افزایش مصرف فلز الومینیوم والیاژهای ان در صنایع هوا ،فضا وخودروهای برقی و.... که جایگاه ویژه ای دارد، مدیران ومتولیان این امر در تامین نیاز کشور و احداث واحدهای پایین دستی(الیاژی پایه الومینیوم) چه تمهیداتی را اتخاذ نموده اند؟؟؟
جالبه که دانشگاه مالک اشتر سالهاست روی دو فلز سبک الومینیوم وتیتانیوم کار میکند ولی دوستان  با فرمان خودشان ادامه مسیر میکند
محسن راضی(متالوژ)
13/11/1402