چرا برخی می‌خواهند ۹ دی فراموش شود

به گزارش بولتن نیوز، چرا عده ای از کنار حادثه تاریخ ساز ۹ دی با سکوت می گذرند، چرا در رسانه های خود درباره این روز نمی نویسند و به آن نمی پردازند حتی از بزرگداشت آن عصبانی اند و تلاش می کنند این روز فراموش شود؟! برای پی بردن به ریشه این عصبانیت، چاره ای نیست جز اشاره به یک واقعه تاریخی!

در تاریخ اسلام حادثه شادی آفرینی مانند میلاد النبی اتفاق افتاده و در مقابل نیز حادثه تلخی همچون ارتحال نبی مکرم اسلام دلها را آزرده کرد اما همه شاهدیم، آنها که پس از ارتحال پیامبر ، انحرافی بزرگ در راه ایشان ایجاد کردند، هر ساله چند روز را به جشن و سرور برای میلاد النبی اختصاص می دهند و بر روی منابر و در رسانه های خود این روز را پاس می دارند ولی همین جماعت وقتی به بیست و هشتمین روز ماه صفر - که سالروز ارتحال نبی مکرم اسلام است – می رسند، در هیچ یک از منابر و مساجد و رسانه های خود، نام و یادی از پیامبر اکرم برده نمی شود. در حقیقت در میان چند میلیارد مسلمانی که در این کره خاکی زندگی می کنند، این تنها شیعیان هستند که علاوه بر میلاد النبی، در سالروز ارتحال نبی مکرم اسلام با تمام وجود از پیامبرشان و راه ایشان یاد می کنند. اما چرا؟

علت مشخص است ، وقتی بر روی منابر از ارتحال پیامبر سخن بگویند، قطعا مردم از علمای خود می پرسند که آیا پیامبر ما برای اداره جامعه اسلامی بعد از خود، مدلی تعیین نکرده است؟ آیا پیامبر اسلام در باره جانشین خود سخنی نفرموده؟ و صدها سئوال دیگر که در طول تاریخ بعضا اذهان مسلمانان را آزرده است. طبعا پرداختن به این روز یعنی پرداختن به این سئوالات، اگر بیست و هشتم صفر یادآوری شود، باید به حوادث قبل از ارتحال پیامبر نیز پرداخته شود، از ممانعتی که برخی صورت دادند و نگذاشتند پیامبر اسلام وصیت خود را مکتوب کند و در سخنی توهین آمیز، وقتی رسول خدا قلم و کاغذ طلب کردند تا وصیتی بنویسند که عمل به آن، جامعه اسلامی را از گمراهی باز می داشت، ادعا کردند که پیامبر خدا تب دارد و هذیان می گوید و ادعا کردند که قرآن برای ما کافی است!؟

با همین مقدمه روشن خواهد شد که چرا برخی از شخصیت ها و خواص بی بصیرت و مردود فتنه سال ۸۸ از یادآوری یوم الله ۹ دی ناراضی ، ناراحت و عصبانیند. بزرگداشت این روز یعنی یادآوری نامه های بدون سلام والسلام، یادآوری دعوت مردم به خیابانها برای اغتشاشگری در زیر پل کالج، یاداوری به اتش کشیدن هیات حسینی و مسجد لولاگر، یادآوری ضرب و شتم و به شهادت رساندن بسیجی و نیروی انتظامی، یادآوری راه اندازی ستاد اصولگرایان حامی موسوی، یادآوری تبریک به موسوی در روز انتخابات، یادآوری اموال دانشگاه آزاد که برای شعله ورتر کردن آتش فتنه سوخت، یادآوری نماز جمعه ای که دختر و پسر دست در دست هم نماز خواندند و برخی از آنها با کفش قامت بستند، یادآوری حمایت دشمنان امام و انقلاب از جبهه ای که برخی در راس آن بودند و نتوانستند خود را بیرون بکشند،

یادآوری عملکرد آقازاده فراری ای که بیش از دو سال است به انگلیس پناهنده شده و ...

بدون تعارف برخی نمی خواهند مقدمات کودتای سال ۸۸ به مردم یادآوری شود، چون خودشان در این کودتای شکست خورده نقش داشتند. برخی نمی خواهند یوم الله ۹ دی به مردم یادآوری شود، چرا که ۹ دی یعنی یادآوری مواضع دوپهلوی این جماعت، ۹ دی یعنی یادآوری سکوت این جماعت، ۹ دی یعنی یادآوری محافظه کاری این جماعت و سواری دادن اینها به فتنه گرانی که مسجد را سوزاندند، پایگاه بسیج را به آتش کشیدند، به عزای حسینی حمله کردند و شعار نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران سر دادند!

يريدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَي اللَّهُ إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ / آنها می خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ولی خدا جز این نمی خواهد که نور خود را کامل کند ، هر چند کافران ناخشنود باشند! (سوره توبه 32)