اما و اگر‌های افزایش سن و سابقه بازنشستگی

به گزارش بولتن نیوز به نقل از پول نیوز،بهزاد تیمورپور / کارشناس مسایل اجتماعی: مدتهاست سن و سابقه بازنشستگی به مهمترین چالش ایران و جهان تبدیل شده است. از یک سو دولت‌ها بدنبال افزایش سن بازنشستگی و از سوی دیگر نیرو‌های کار در مخالفت با این رویکرد، واکنش نشان داده اند که در قالب اعتراض، همواره در تمامی کشور‌ها صورت گرفته که شدیدترین نمونه آن را در فرانسه شاهد بودیم.

گام اول در ایران

در ایران نیز افزایش سن و سابقه بازنشستگی و بیمه پردازی مدتهاست مطرح شده و در نهایت دولت سیزدهم برای اولین بار در قالب برنامه هفتم توسعه، آن را به مجلس یازدهم پیشنهاد کرد که پس از چکشکاری‌های نمایندگان به تصویب رسید، اما این تصمیم به ذائقه شاغلان خوش نیامد و با اعتراض گسترده آن‌ها روبرو شد. سوال اینجاست که به راستی افزایش سن بازنشستگی، جفایی در حق شاغلان است یا ابزاری برای بهبود شرایط و مدیریت کشور حساب میآید؟ این تصمیم از چند زاویه قابل بررسی است.

مدیریت بحران صندوق‌ها

نکته اولی که افزایش سن بازنشستگی را توجیه میکند، مدیریت بحرانی است که دامنگیر صندوق‌های بازنشستگی شده است. امروزه از ۱۸ صندوق بازنشستگی ۱۶ صندوق در مرز بحران و ورشکستگی قرار دارند، به نوعی که همه ساله بودجه‌های هنگفتی از سوی دولت برای سرپا نگه داشتن این صندوق‌ها پرداخت میشود. صندوق‌ها در شرایطی قرار دارند که برای پرداخت مستمری بازنشستگان، باید از اعتبارات دولتی استفاده کنند، به همین دلیل در بودجه سال جاری حدود ۲۹۰ هزار میلیارد تومان برای صندوق‌های بازنشستگی اعتبار تعریف و پرداخت شد.

ناترازی بیمه پردازی

نکته دیگر بر هم خوردن تراز بیمه پردازی است. کارشناسان بیمه معتقد هستند که در قبال هر مستمری بگیر بازنشسته، باید ۷ بیمه پرداز وجود داشته باشد تا آن صندوق پایداری خود را حفظ کند، این در حالی است که تمامی صندوق‌ها از این تراز بیمه‌ای فاصله دارند. اکنون سازمان تامین اجتماعی که سرپاترین صندوق بیم‌های کشور است، در قبال هر ۴ بیمه پرداز یک مستمری بگیر وجود دارد، با این وصف در آستانه بحران قرار گرفته، این در حالی است که شرایط بسیاری از صندوق‌ها بسیار منفی شده به نوعی که در صندوق بازنشستگی فولاد در قبال هر ۴ هزار بیمه پرداز، ۸۷ هزار بازنشسته مستمری بگیر قرار دارد که با افزایش روند بازنشستگی، این تعداد بیشتر خواهد شد.

افزایش بازنشستگان

نکته دیگری که تحولات سن و سابقه بازنشستگی را توجیه می‌کند، افزایش روزافزون تعداد بازنشستگان است که ریشه در افزایش سن امید به زندگی دارد. با افزایش خدمات درمانی و دستیابی به علوم، میزان مرگ و میر به شدت کاهش یافته، به نوعی که سن امید به زندگی در مرز ۷۵ سال است. در این صورت فردی که در ۵۰ سالگی بازنشست میشود، حداقل ۲۵ سال مستمری دریافت میکند. این در حالیست که پس از فوت بازنشسته، ماندگان او سال‌ها مستمری دریافت میکنند و اگر بازنشست‌های دختر ازدواج نکرده یا مطلقه داشته باشد، مستمری او به دخترش منتقل میشود؛ بنابراین فردی که ۳۰ سال حق بیمه پرداخت کرده، می‌تواند خودش و بازماندگانش تا ۶۰ سال و حتی بیشتر مستمری دریافت کنند.