شایسته سالاری و فرهنگ و هنر، در کارآمدی هوش ساختگی با اشاره به خواننده نما و هنرمندنماهای پوشالی

به گزارش بولتن نیوز، داریوش رضایی کارشناس ارشد کارگردانی هنرهای نمایشی: در هوش ساختگی، توان هر بهره مند از آن، اینگونه سنجیده می شود که نخست رایگان سپس پولی! حال اینکه هوش ساختگی بر بستری ساخته شده که رایگان می باشد! بلی گستره ی درگاه تار (اینترنت)، جایی است که دانش و اطلاعات را به گونه ی رایگان و مجانی از همگان می گیرد و برای گردآوری از شما پول دریافت می کند! حال اینکه اگر شما به آن دانش و اطلاعات ندهی، چیزی برای ارایه ندارد!

مانند آن روزگار که تلفن وارد گردید و نخست، رایگان بود و پس از گذشت زمان و فراگیر شدن آن این جمله بر سر در تلفن خانه ها نوشته گردید که حرف مفت ممنوع!! گذشته از دامنه مالی هوش ساختگی، این روند چیزی را در زندگی بیدار می کند که با ذات زندگی، ناسازگار است و آن کارآیی و کارگری و وجود بهره و درک از کار در سوخت و ساز زندگی آدمیان می باشد. چگونه می توان بدون بساوایی یا لمس و چشیدن و درک یک تجربه که در ذات و غریضه ادمیان است، برای آن مفهوم ایجاد کرد؟! و در آن گستره کار کرد یا سخن راند؟!!

اینجاست که با دامنه بازخورد فرهنگ روبرو می شویم، بدینسان که اگر برای نمونه کتابی در اختیار ما می گذارند و ما فقط نتیجه گیری انتهای آنرا می خوانیم و از ما می پرسند این کتاب چه بود و چه کاری می توانی در گستره ی کارآیی نهفته در کتاب انجام دهی؟ و ما نتیجه را برای پرسشگر بخوانیم ! و کاری سر سری را بدون درک انجام دهیم! اینجا همان تلاش بیهوده در توجیهات و فرآیندهای من درآوردی و گاه بسیار دور از دانش و کارایی کتاب یاد شده پیش می آید که گاه هم می تواند نوآوری ناخواسته ای را ایجاد کند که در بنمایه خود ریشه یا ستونی ماندگار را ندارد چرا که از پشتوانه نیرومندی برخوردار نخواهد بود . مانند بسیاری از آثار امروزی در گستره هنر که با تکیه بر این آزمون خطای نادرست پیش می روند و ماندگار نیستند زیرا از شالوده و پی و بنیان نیرومند بر پایه های ژرف فرهنگ وهنر برخوردار نیستند و گاه مخاطب را به سویی پرتاب می کنند که در ناخودآگاه خود به این سستی می بالد و با آن همراه می گردد و دیگر تاب ژرف اندیشی و کارآمدی را نخواهد داشت و احساس پوچی بر او وارد می گردد.

راهکار چیست؟ راهکار اینست که برای درک چهار پرتقال باید نخست یک پرتقال را شناخت و در ساختار وجودی او اندیشید و دانش کسب کرد سپس دو و سه و چهار و براستی آثار وجودی بساوایی یا لمس آنرا انجام داد تا فهم بوجود آید و پس از فهم لذت بوجود می آید وگرنه کلافگی و ناخوشایندیست. خروش یا اعتراض امروزی کارگران در گستره هنر در زادگاه هوش ساختگی که آمریکاست یا هر نقطه ی دیگر جهان برای همین سرفصل است چراکه گستره هنر از پویایی و کارآمدی دور خواهد شد و پایه های بی بنیان دامنه های همه ی گستره های زندگی را از آدمیان خواهد گرفت و به دیگر رشته ها هم رخنه خواهد نمود چرا که زهر پوچی در سرچشمه ی زندگی آدمیان خواهد ریخت و آن بیکاری و بی عملی کارگران خواهد بود.

نمونه برای فهم این گفتمان می آورم: به این بیاندیشید که شخصی بیسواد بی تجربه بی دانش در گستره ی فیلمسازی با فشار دادن چند دکمه فیلمی بسازد! و چون درباره ی مفهوم دیداری یک نما در قاب هیچ چیز نمی داند چیزی من درآوردی بوجود آورد که هیچ برای هیچ است! وای از آنروزی که به وسیله ی جریانی نادان تر از خود نیز پشتیبانی شود! مانند آن خواننده که بسیاری می شناسند چیزی از صدا، ادب، که نخستین پایه ی هنر خوانندگی است از شعر و موسیقی و آرایش هنرمند در او نیست و با فحاشی و ناسزا همراه است ولی گروهی هستند که بدون درک از او پشتیبانی می کنند . شوربختانه امروز گستره ی هنر از این دست بسیار زیاد شده !

رنجِ گرانِ آدمیان از حس ناخشنودی برآمده از ناشایست سالاری نیرو می گیرد و ضایع شدن حق، طوفانِ مخرب بپا می کند
حال به چهار پاره ای که در دوران دبیرستان سرودم اشاره ای می کنم :
یک ناله اگر از غم، دیدی زِ دلی برخاست...بشتاب به یاریَش تا نورِ هنر پیداست
دیروز کَز آنت بود، امروز تو را فرداست..........چون شمع بجان سوزد تا دل زهنر برجاست